ผู้หญิงใจร้ายกับผู้ชายรักแมว

Rainsummer

ส่วนเจ้าของบ้านหน้ายักษ์ใจร้ายนั่น  เธอจะฆ่าหั่นศพ   โอ๊ะ! ไม่ดีเดี๋ยวอาจารย์หมอพรทิพย์จับได้เธอจะซวย  ต้องเอาอะไรฟาดหัวให้ความจำเสื่อม
จำได้แค่ว่าหนอนเป็นเจ้าของบ้าน     ฮ่าฮ่า   หนอนยิ้มคนเดียวอย่างติงต๊อง...
เมี้ยว!.....    หนอนหันขวับไปทางเสียงนั้นทันที....
"เจ้าแมวบ้าไปนะ    อย่ามายุ่งกะฉัน....!!!!  "
"ไป๊....ชิ๊วๆ....!  "    ..หนอนเริ่มไม่สบอารมณ์  อะไรกันเจ้าแมวบ้านี่  มาได้ยังงัย 
เธอจำได้ว่า  ครั้งสุดท้ายที่ออกไปเดินเล่น  เธอล็อคห้องแล้วนี่นา  
  พลันสายตาก็เหลือบไปที่หน้าต่าง
"ไอ้ตัวแสบ    หนอยแน่  แอบย่องเข้าห้องฉัน  เดี๋ยวเจอดี!  "
ว่าแล้วหนอนก็มองหาไม้หรืออะไรสักอย่าง
ที่พอจะประทุษร้ายเจ้าหน้าลิงนี่  
 "เมี๊ยววว  แง้ววว    แง่ววว   ม๊าววว "   เสียงแมวน้อยร้องขึ้นมาราวกับจะประท้วงใครสักคน
แทนไทได้ยินเสียงแมวน้อยสุดรัก    เขารีบตามหาเสียงนั้น    นั่น     ห้องยัยหนอน   โธ่....
ก๊อกๆ  ๆๆ    "หนอนเปิดประตูเดี๋ยวนี้หนอน  ทำอะไรแมวฉัน  เปิดเดี๋ยวนี้! " 
หนอนรีบเอาไม้เบสบอลซุกไว้ใต้เตียง    
 ก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูพร้อมทั้งทำหน้าดุใส่แมวเหมียว
"จุ๊.....ถ้าแกร้องขึ้นมาอีก ศพเน่าไม่มีญาติแน่แก  เชอะ! "
แมวน้อยเบาเสียงลงราวกับรู้ภาษาคนยังงัยยังงั้น     " เมี๊ยว.!......"
พร้อมทำหน้าเศร้าซึม....
"ว่าไงลูก  โถ....เข้ามานี่ได้ไงเนี่ย    มามะมาหาพ่อมา โอ๋ๆ  "
แทนไท  กอดแมวน้อยไว้แนบอก  บ่งบอกว่าหวงแหนอย่างมากและรักสุดชีวิต
แหวะ  !  ตาเว่อร์      หนอนคิดในใจ     ทำเป็นรักแมว เชอะ คอยดู จะเป็นแบบนี้ได้สักกี่วัน   หนอนมองตามแทนไทที่อุ้มแมวเดินจากไปด้วยสายตาไม่ค่อยจะเชื่อถือเท่าไหร่
เช้าวันเดียวกันนั่นเอง.........
"วันนี้เราไปรายงานตัวตอนไหนหนอน     ไม่เข้าที่ทำงานเหรอ    "
 แทนไทถามขึ้นขณะนั่งรับประทานอาหารด้วยกัน
"อ้อ  เดี๋ยวเพื่อนแวะมารับค่ะ  โทรบอกแล้ว เดี๋ยวคงถึง " .......ยังไม่ทันขาดคำ  เสียงเบรคก็ดังลั่นบ้าน   เอี๊ยดดดดด.....ตามด้วยเสียงอะไรสักอย่างกะแทกกับของแข็ง   โครม!....ตึง!......
"ตาทึ่ม !    "   หนอนอุทาน    "ตายแล้ววว......."  ว่าแล้วเธอก็รีบวิ่งออกไปหน้าบ้านอย่างรวดเร็ว
"ไอ้ทึ่ม     แกทำอะไรวะ    ชนข้าวของเค้าเสียหายหมด   
 แล้วแกเกิดอยากจะตายขึ้นมารึงัยกันห๊า...."
หนอนใส่เป็นชุด   ทึ่มมองตาละห้อย  พร้อมกับยิ้มแห้งๆ      
"แหะๆ  บ้านญาติแกนี่หว่า    ไม่เป็นไรหรอก  น่า  แม่  เจ๊  ย่า  ยาย......เอ๊า   ทวดก็ได้เอ๊า"
"ทะลึ่ง  มาทำพูดดี  แกน่ะทุกทีเลย  เข้าบ้านไหนพังบ้านนั้น  
คราวที่แล้วรั้วบ้านเมย์ก็ทีนึงแล้วแกนี่เหลือเกินจริงๆ   "
     หนอนส่ายหน้าอย่างระอาใจ.......ทึ่มมองหนอนอย่างน้อยใจ  อย่างน้อยถึงจะโดนดุโดนด่าเท่าไหร่  ทึ่มก็ยังรักหนอนคนเดียว....(ยัยหนอนโธ่  ไม่ให้กำลังใจกันเล้ย....)   แต่เจ้าหนอนนี่แหละ ชอบทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่เรื่อย  ชวนเข้าเรื่องทีไร  มันเล่นเปลี่ยนเรื่องหน้าตาเฉย  เฮ้อ......วันนี้เขารีบมารับเพราะได้ข่าวแว่วๆว่าหนอนมาอยู่กับหนุ่มรูปงามตามลำพัง  .พอได้ยินหนอนโทรไปบอกให้มารับใจเขาก็แล่นมาถึงนี่ก่อนตัวซะอีก  
ดูสิ  ยังโดนด่าตามเคยเลย เฮ้อ...ทึ่มถอนใจรอบที่2    ดูสิชื่อเขาชื่อดีๆทวีศักดิ์  ออกจะเพราะ พริ้ง  ยัยหนอนดันเรียกซะเสีย ว่า  ทึ่ม!
คอยดู  เป็นแฟนเมื่อไหร่  จะบอกให้นั่งท่องชื่อเขาทั้งวันเลย  
อันที่จริงทึ่มก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร  ออกจะติด  1  ใน10   ของมหาลัยเรื่องหน้าตา  (แหวะ! เสียงอ้วกของหนอนตอนที่ได้ยินเขาคุยเรื่องนี้)....เสียตรงที่เปิ่นๆนี่แหละ ไม่งั้นมีแฟนไปนานแล้วหรืออีกนัยคือ  รอน้องหนอนคนเล่นตัวนี่เอง....
"ว่าไงวะ  เฮ้.........ทึ่ม   รู้จักพี่แทนไทซะสิ     นี่เจ้าของบ้าน"      หนอนสะกิดเขา
"อืม....สวัสดีครับ...ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"เช่นกัน"       แทนไทว่า      แล้วมองทึ่มอย่างพิจารณา     หน้าตาก็ดี  แต่ดันชื่อทึ่ม       แทนไทคิด   คงเป็นแฟนยัยหนอน  แต่ไม่น่า คงไม่ใช่หรอก เห็นขู่ๆกันแบบนี้  น่าจะเป็นเพื่อนมากกว่า      เอ๊ะ  ทำไมเขาต้องมาคิดอะไรกับเรื่องของยัยเด็กนี่ด้วยไม่เกี่ยวกันสักนิด แทนไทสลัดความคิดนั้นทิ้งไป........ยังงัยก็ดูเป็นเด็กกะโปโล    เขาคิด.....
"ไปแล้วนะคะ    หวัดดีค่ะ "    หนอนว่าแล้วลากเจ้าทึ่มไปทันที
"เฮ้ย......เบาๆเจ๊  เดี๋ยวตายก่อนไม่มีคนให้แกล้งนะ "       ทึ่มประท้วง
"ถ้าแค่นี้ตาย  แกก็ไม่ต้องไปทำอะไรกินเลย "      หนอนดุ
แทนไทมองตามทั้งสองไป    เขาคิดถึงใครอีกคนคนที่เขาเฝ้ารอมานาน    
 ใช่ แล้ว เกด ...คนนี้แหละที่เขาควรจะใส่ใจไม่ใช่เรื่องวุ่นๆของยัยหนอน
 และแล้วเขาก็ออกไปข้างนอกเช่นกัน
.........................................................................
ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
"คือ  ทางเราเพิ่งได้รับแจ้งมาน่ะครับว่าจะมีนักศึกษา อาชีวอนามัยมาฝึกงาน
ต้องขอโทษด้วยจริงๆที่ไม่ได้ต้อนรับเท่าที่ควร   พนักงานฝ่ายธุรการกล่าวกับหนอน   " แล้วอีกคนล่ะครับ"  
"อ๋อ     อีกคนจะตามมาทีหลังค่ะ  พี่เค้าบอกให้ล่วงหน้ามาก่อน ต้องขออภัยเช่นกันค่ะ ที่วันแรกก็รบกวนมากมายแล้ว     พี่คะวันนี้หนอน  อ้อ  ชื่อ  นัทราภรณ์ ค่ะ  เรียกหนอนก็ได้ค่ะ "
"ส่วนอีกคนอ้อ...มาแล้วค่ะ   พี่ลูกน้ำ    มาแล้ววว...."  .หนอนยิ้มอย่างดีใจ
"แหมยัยหนอนเป็นไงล่ะหล่อน  มานานรึยัง "     ลูกน้ำหรือ อนุศักดิ์  
ชายร่างบึกบึนดุจดังทหารผ่านศึกแต่จิตใจอ่อนโยนดีงามดังเช่นสตรีงามเลื่องนามแบบนางสาวไทย  ยกมือไหว้พี่ๆที่โรงพยาบาลอย่างแช่มช้อย....
"อ่า...ครับ "     พี่ผู้ชายคนนั้นตะลึงกับท่าทีที่ตรงข้ามเมื่อมองดูรูปร่างของอีกฝ่ายอันที่จริงหนอนจะได้เข้าโรงงานเหมือนเช่นคนอื่นๆเขา    แต่ทางโรงงานที่หนอนยื่นความประสงค์ไปนั้นเกิดความขัดข้อง  อาจารย์จึงส่งหนอนมาฝึกที่โรงพยาบาล  โดยให้อยู่กับฝ่ายคณะกรรมการความปลอดภัย และอาชีวอนามัย.....เกี่ยวกับสภาพการทำงานของหมอและพยาบาล    เข้าใจง่ายๆคือ ทำอย่างไร หมอและพยาบาลจึงจะมีอัตราเสี่ยงน้อยลงต่อการติดเชื้อจากผู้ป่วย
"เอาล่ะครับมาครบกันแล้วใช่ไหม?      อืม น้องหนอนจะให้พวกพี่ช่วยอะไรบ้าง"
"อ๋อ.....วันนี้หนอนขอ  walk   through  survey (เดินสำรวจเพื่อค้นหาปัญหาที่เกิดขึ้น) ก่อนละกันค่ะ"
"ได้เลยครับทางเราจะอำนวยความสะดวกให้น้องหนอนกับน้องลูกน้ำ จะทำอย่างไร 
ต้องใช้อุปกรณ์อะไรบอกเราได้นะครับ....."
"ขอบคุณพี่ๆมากเลยนะคะ "  หนอนยกมือไหว้อีกครั้ง
วันนั้นหลังจากเลิกงาน        หนอนเดินออกมา  หน้าโรงพยาบาล   เพื่อรอรถ แล้วทึ่มก็โทรมา
"หนอนจ๊ะ เรายังไม่ออกจากโรงงานเลยหนอนรอได้ไหม  เรายังเคลียร์งานไม่เสร็จเลยน่ะ"
"อืม.....งั้นทึ่มไม่ต้องมาหรอกนะ    เรากลับเองได้"
  หนอนชักเกรงใจเลยพูดดีด้วย  แต่สรรพนามก็เปลี่ยนไปเมื่อหนอนเอ่ยต่อไปว่า.....
 "แกกลับบ้านดีๆนะ    บาย....."
"อ่ะ......"     ทึ่มอ้าปากพูดไม่ทัน
"เฮ้อ......."  .เขานั่งถอนหายใจ     ชีวิตอีก2เดือน ต้องอยู่กับโรงงานผลไม้กระป๋อง    หนอนนี่สิน่าห่วงอยู่โรงพยาบาล  ไม่รู้มันจะเอาตัวรอดได้มั้ย  แต่มันก็เก่งนี่หว่าคิดอะไรไปนะเรา...  เฮ้อ........นี่เขาคิดมากไปหรือนี่      แล้วทึ่มก็หันกลับไปนั่งอ่านแผนผังโรงงาน  (Plant  Layout)  อย่างตั้งอกตั้งใจ......