ความคาดหวัง

malijauna

กลิ่นอับจาง ๆ ของห้องนี้มันช่างไม่น่าพิศมัยเสียจริง เตียงนอน หมอน สีเก่าคร่ำคร่าบ่งบอกว่าผ่านการซักมาบ่อยครั้ง แต่ก็สะอาดตามอัตภาพ ตามสิ่งแวดล้อมของซ่องที่เปิดตามแนวรอยต่อระหว่างชายแดนประเทศเช่นนี้ 
โชคจ้องมองหญิงสาวด้วยสายตาปนสงสัยเล็กน้อย เขาเขยิบกายเขาประชิดเธอ จนเธอต้องสะดุ้งและผละกายห่างไป ก้อนสะอื้นหลุดออกมาให้โชคได้ยิน ด้วยความที่เขาเป็นคนใจอ่อนเขาจึงหยุดความคิดที่จะทำอะไรเธอตามความต้องการของเขา
โชคจ้องมองหญิงสาวอีกครั้งหนึ่ง ด้วยสายตาที่แฝงความนัย  ชายคนที่ทำงานในซ่องบอกเขาว่า หล่อนเป็นเด็กใหม่จากฝั่งกัมพูชา เพิ่งออกรับแขกวันนี้เป็นวันที่สองเท่านั้น หล่อนข้ามทำงานแต่ไม่มีงานให้หล่อนทำ หล่อนจึงมาขายตัวเพื่อทำงานขายบริการอยู่ที่ซ่องแห่งนี้ นั่นคือคำบอกเล่าของชายที่คุมซ่อง หรือแมงดานั่นเอง 
ด้วยความที่โชคเป็นคนไม่มีแฟน และด้วยเหตุที่หน้าตาและรูปร่างของโชคไม่เป็นที่หมายตาไม่ว่าจะหญิงวัยใดก็ตาม มันเลยทำให้โชคเป็นโสดและเขาต้องมาที่ผ่อนคลายความกำหนัดของตนเองด้วยวิธีแบบนี้ โชคมาที่นี้ไม่บ่อยครั้งนัก เพราะเป็นช่วงรอยต่อระหว่างไทยและกัมพูชา เขามักจะไปซ่องในตัวอำเภอมากกว่าเพราะปลอดภัยและยังคุยกับสาวขายบริการรู้เรื่อง ด้วยเป็นคนไทยด้วยกัน แต่คืนนี้ที่เขาจำต้องมาที่นี้ เพราะไม่อาจขัดเจ้านายของโชคเองได้และด้วยความที่โชคอยากลองสิ่งใหม่ ๆ บ้าง มันเลยทำให้โชคต้องมานั่งเงียบเหมือนคนเป็นใบ้อยู่ต่อหน้าหญิงสาว หน้าคมเข้ม คนนี้
โชคพยายามจะใช้ภาษามือกับหล่อนแต่ หล่อนไม่สนใจสิ่งที่โชคกำลังแสดง
โชคจึงได้แต่นั่งเงียบจ้องมองหล่อนอีกครั้ง คราวนี้อย่างละเอียดและถ้วนถี่ โชคถูกชะตากับหล่อนเป็นอย่างมาก หล่อนไม่ใช่ผู้หญิงสวย เพราะความไม่สวยนี้หล่อนจึงตกมาถึงโชคแทนที่จะเป็นเจ้านายของเขาเอง  ผิวของหล่อนดำแดงอย่างสาวชาวพม่าที่ทำงานหนักทั่วไป ลักษณะปูดโปนของเส้นเอ็น หล่อนคงทำงานมาตั้งแต่ยังเด็ก มือคงหยาบและกร้าน แต่ในเวลานี้มันช่างดูนุ่มนวลสำหรับเขา  โชคยังไม่ละสายตาจากหญิงสาว สิ่งที่เกิดขึ้นมาใหม่ในใจของเขาคือ ความสงสาร 
มือหล่อนสองข้างประสานกันไว้แน่น เม็ดเหงื่อตามผิวกายและใบหน้าผุดขึ้นมาปนเปื้อนกับน้ำตาที่อาบแก้มทั้งสองข้างของหล่อน นัยน์ตาบวมแดง เหมือนผ่านการร้องไห้มาแล้วหลายชั่วโมง
ก้อนสะอื้นหลุดออกอีกครั้ง และโชคก็ไม่ได้นับว่ามันเป็นก้อนสะอื้นที่เท่าไหร่ โชคไม่อาจรู้ได้ว่าก่อนหน้าที่เขาจะเจอหล่อน หญิงสาวกร้านงานผู้นี้ได้ผ่านเหตุการณ์อะไรมาบ้าง
โชคพยายามทำใจและทำในสิ่งที่เขากำลังต้องการ แต่ในส่วนลึกของมโนสำนึก และความพอใจเป็นพิเศษในตัวของหล่อน ทำให้เขายังลังเลในการกระทำของตัวเขาเอง
โชคพยายามพูดคุยกับอะไรกับหล่อนเพื่อทำลายความเงียบและความอึดอัดในความกำหนัดของเขา แต่ดูเหมือนจะไม่มีภาษาใดเล็ดลอดออกมาจากปากของหญิงสาว โชคขยับตัวและลุกขึ้นทำให้หญิงสาวสะดุ้งตกใจและมองไปที่โชค เป็นครั้งแรกที่โชคสบตากับหญิงสาวอย่างลึกซึ้ง นัยน์ของหล่อนช่างแฝงไปด้วยความเศร้า โชครู้สึกอย่างนั้น
โชคยังคงลังเลใจในการกระทำของเขา เขาบ่นกับตัวเอง ว่าเขาก็ไม่ได้เป็นคนดีอะไรและเขาก็เสียเงินในการจ่ายค่าตัวของหญิงคนนี้มาแล้ว แล้วเขายังจะรออะไรอีก แต่ด้วยแววตาที่สบตากับเขา       คู่นั้น มันทำให้เขาทำในสิ่งที่เขาก็ยังไม่เชื่อว่าเขาจะทำมันได้
โชคตัดสินใจเดินออกจากห้องและเดินไปยังโต๊ะของแมงดาคุมซ่อง แล้วเจรจาบางอย่างเพื่อให้หล่อนเป็นอิสระและกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมของหล่อน แต่เครื่องมือในการเจรจา ที่โชคใช้แน่นอน มันต้องเป็นเงินที่ใคร ๆ ก็ปรารถนาจะมาครอบครอง โชคตกลงกับเจ้าของซ่องว่าพรุ่งนี้โชคจะเอาเงินมาจ่ายเพื่อเป็นค่าไถ่ตัวหล่อน และรับหล่อนส่งกลับยังฝั่งประเทศของหล่อนเอง
โชคนึกในใจว่า เขาไม่อยากเชื่อว่าเขาจะสามารถทำสิ่งนี้ที่ คนอื่นเขาเรียกว่าความดี  ถึงแม้จะไม่มีใครรับรู้ และอย่างน้อยก็มีหญิงสาวนัยน์ตาเศร้าคนนั้นรับรู้ และ ตัวของเขาเองที่รู้สึกว่าการตัดสินใจทำสิ่งนี้ทำให้เขาสบายใจ และเขาก็คิดว่าเขาจะไม่เที่ยวหญิงบริการอีก
ไม่นานนักโชคก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้อีกครั้งด้วยความกำหนัดในวัยหนุ่มตอนปลายของเขา โชคกับมาเที่ยวซ่องอีกครั้งหนึ่งหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นผ่านไปเพียง 2 เดือน แต่โชคไม่ได้กลับไปซ่องที่เกิดเหตุการณ์วันนั้น เป็นอีกทีหนึ่งที่เขาเคยไป โชคเดินเข้าไปในร้านเขาได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี โชคมองหาหญิงที่ถูกใจที่นั่งเรียงอวดโฉมความงามกัน พลันสายตาเหลือบไปเห็นหญิงสาวผู้หนึ่งมองมาที่โชค โชคมองตอบ หญิงสาวก้มหน้าหลบโชค แต่โชคจำได้แม่นว่า นัยน์ตาคู่ นั้นเป็นของใคร มันปนเศร้ามาด้วยเสมอ หลายความคิดมันผุดขึ้นมาในหัวของโชค คำพูดของแมงดาคุมซ่องที่บอกกับโชคในวันที่โชคไปจ่ายค่าตัวของหญิงสาววันนั้น มันกลับดังขึ้นมาในโสตประสาตของเขาอีกครั้ง มึงคิดเหรอว่ามันจะไม่กลับมาอีก วันนั้นโชคไม่ได้สนใจคำพูดของใคร เขาเชื่อมั่นในสิ่งที่เขาทำ และนาทีนี้ โชคเองก็ยังเชื่อมั่นในสิ่งที่เขาทำและเขาก็เชื่อมั่นในความดีที่เขาเคยทำ
โชคหันหลังกลับและเดินออกจากซ่องไป
ระหว่างทางกลับบ้านเขานึกถึงนัยน์ตาปนเศร้าคู่นั้นอีกครั้งและเขาก็ยิ้มให้กับตัวเองที่ทำให้เขาค้นพบบางสิ่งให้กับความคิดเขาเอง การทำความดีทำใจให้ทำง่ายแต่ผลของมันทำใจให้ยอมรับยาก โชคไม่คิดว่าเขาทำความดีครั้งนั้นล้มเหลวแต่อย่างใด โชคคิดว่าเขาทำดีที่สุดและทำตามวิถีที่เขายึดถือในส่วนลึกของมโนธรรมของเขาเอง..