* In my dreams I'll always see your soul above the sky In my heart There always be a place for you for all my life I'll keep a part of you with me วันวานคืออดีต ไม่มีปัจจุบันจริงๆ เพราะทุกๆ วินาทีที่เขียนอยุ่นี้ ผ่านไปเพียง วินาที เดียว ก้อกลายเป็นอดีต จึงไม่แปลกเลยที่คนเราจะอยู่กับอดีตมากกว่า ปัจจุบัน ที่เคยบอก ว่าจะอยุ่กับ "ปัจจุบัน" ฉันก้ออยุ่ .... เว้นไว้ไม่พิมพ์ 1 นาที คำว่า "ปัจจุบัน" ก่อนหน้านี้ก้อกลายเป็นอดีต เหมือนกัน "อยากอยุ่ในฝันไม่อยากตื่นขึ้นมา" ทำไม?? ก้อเพราะเวลาในฝันไม่มีอดีต และ ปัจจุบัน ไม่ต้องมีคนถูกวางไว้ในอดีต และไม่ต้องมีคนแอบอ้างในปัจจุบัน แล้วจะสุข จริง หรือเปล่า ... ไม่หรอก ... แค่ความฝัน พอตื่นขึ้นมา มันก้อหายไป แต่บางครั้ง ความสุขจากในฝัน มันก้อส่งผลต่อความรู้สึกตอนตื่น อาจจะ ดีใจ หรือศร้าใจ ที่มันได้แค่ในฝันเท่านั้นเอง แต่!!! คนเราส่วนใหญ่ก้อ พร้อมใจที่จะอยุ่กับความฝัน ถึงจะ ลม ๆ แล้ง ๆ ก้อตาม เพราะ อย่างน้อย ก้อ สุข กว่าความจริงที่โหดร้าย ที่ปัจจุบันก้อกลายเป็นอดีต เจ็บปวด... กับการถูกวางไว้ข้างหลัง เจ็บปวด... กับเวลาที่เปลี่ยนไป เจ็บปวด... ที่ไม่สามารถรักษาบางอย่างที่สำคัญได้ เจ็บปวด... กับภาพความหลัง เจ็บปวด... ที่เห็นเงาใครทับเงาเดิม ในฝัน .. ฉันไม่เห็นใคร ที่ฉันไม่อยากเห็น สามารถเก็บรักษาหรือทำอะไรก้อได้ ตามแต่จิตใต้สำนึกจะนำพา เห็นเธอที่ฉันรัก เดินเข้ามาหา มาปลอบโยน อยู่ข้างๆ เห็นเพียงสองเราเดินคู่กัน ไม่มีเวลาเริ่มและหยุด ไม่มีอดีตและปัจจุบัน ฉัน -- คนของอดีต ... หายใจได้ด้วยความสุขปลอม ๆ เหล่านั้น เรียก กำลังใจ เล็ก ๆ จากภายใน ด้วยความฝันที่ล่องลอย ลม ๆ แล้ง ๆ ฉัน เห็นเธอเคียงข้าง จากภาพบางเบาในวันวาร แล้วมาบอกทำไม????? เพราะ อยากให้รับรุ้ไว้ ..... ที่ที่ฉันยืนอยู่ อาจจะเป็นคำว่า ปัจจุบัน ของใคร ๆ แต่มันคือ คำว่า อดีต ในความหมายของฉัน เมื่อเธอเห็นฉัน .... เห็นการกระทำของฉัน ก้อขอให้โปรดเข้าใจ ว่า ฉัน ก้อได้อยู่กับ ปัจจุบัน อย่างที่เคยบอกไว้แล้วจริง ๆ แล้วมีความสุขจริง ๆ มั้ย....... ไม่หรอก แต่อย่างน้อย มันก้อทำให้ฉันเข้าใจอะไรมากขึ้น เจ็บมากขึ้น ขณะเดียวกันก้อมองเห็นอะไรที่ตามองไม่เห็นมากขึ้น ไม่ต้องอาศัยแสงที่ตกกระทบ อาศัยแค่เสียงกระซิบของใจ นั่งดู อีวิล กับ แองเจิ้ล ตีกัน ดูมันเหมือนละคร คุ้มมั้ย ที่เจ็บจนชาเพื่อแลกกับการรับรู้ในสิ่งที่ไม่รู้ แต่มีผลต่อการตัดสินใจ ที่จะถอยหลัง หยุดนิ่ง หรือก้าวไป สำหรับฉัน -- มันคุ้มในส่วนหนึ่ง เพราะมันทำให้ฉันได้ร้องไห้ได้มากขึ้น ได้ระบายได้มากขึ้น ขณะเดียวกันมันก้อจะทำให้ฉันอ่อนแอและเข้มแข็งได้มากขึ้นเช่นกัน แล้วนั่นคือฉันหรือเปล่า ...... ใช่ คนเรามี องศาที่ต่างกัน นั่น คือ ฉันในอีกองศานึง ที่เธออาจจะไม่เคยรับรู้ มันเลยกลายเป็นว่า ฉันเปลี่ยนไป... เช่นเดียวกันกับเธอ ... มันดูเหมือนเธอเปลี่ยนไป จริงแล้ว เธอ และฉัน .... อาจจะไม่ได้เปลียนไป จริง ๆ บางสิ่งในองศาเดิม ยังคงอยู่ และบางสิ่งแสดงมาจากองศาใหม่ ฉันร้ายในแบบของฉัน เธอดีในแบบของเธอ แต่ทั้งหมด มันคือ ฉัน และทั้งหมด มันก้อคือ เธอ ตอนนี้ .... อดีต และ ปัจจุบัน เธอคือคนที่ฉัน รู้สึก "รัก" คือคนที่ฉัน ห่วงหา อยากอยู่ใกล้ ๆ เธอ ยังเป็น ที่สุด ของฉัน ตอนนี้ ... ปัจจุบัน ของเธอ ฉันคือคน ที่ เธอจะเป็นกำลังใจให้ ไม่ต้องเข้าใกล้ ไม่ต้องไปไกล อยู่ในที่ที่ฉันอยุ่ เป็นเพียงแค่ "คนที่เคย" คนที่อยุ่ใน ความทรงจำ ของเธอ คนในอดีตของเธอ... เท่านั้น!!! องศาของเธอ หมุนไปไกล กว่าองศาของฉัน ** คำว่า ปัจจุบัน ของ เธอ กับ ฉัน มันจึงต่างกัน **
20 ตุลาคม 2547 05:40 น. - comment id 78185
+++++++++++++++++++++++ รอบตัวเรามีกี่มิติ ?? จริงหรือไม่ที่ว่า รอบตัวเรามีหลุมดำของกาลเวลา ที่จะนำเราไปสู่อนาคตและย้อนอดีตวาน ยังคงเป็นปริศนาที่คงหาคำตอบต่อไป... ++ แต่สำหรับฉันแล้ว... หลุมดำคือ อดีตที่ยังคงเด่นชัดในความทรงจำ ทุกเรื่องราวถูกเคลื่อนขบวนออกมาเรียกน้ำตาได้เสมอ ในวันที่ฉันเผลออ่อนแอและท้อแท้ต่อวันพรุ่งนี้... แล้วหลุมดำของคุณๆ หล่ะค่ะ ... เรียกความรู้สึกแบบไหนยามคุณนึกถึงมัน??