Love Letter จดหมายรัก …จากฟากฟ้า Part 3

น้ำหมึกขาว

เชียงใหม่ 10.20 pm.
ไง๊...ไอ้โย...
เฮ้ยย...ไอ้นพ
ไม่เจอกันนานเลยนะ
ไอ้นพนายไม่เปลี่ยนเลยนะนี่ยย...
นพ// อืมมม...พวกนาย? เป็นเพื่อนสนิทซีหรอ?
ณัฐ - โย// รรู้จักเค้าด้วยหรอ?
นพ// อ๋ออ รู้จักสิ ผมรู้เรื่องเค้าพอสมควรเลย ตอนมหาลัย ผมกับเค้าเรียนมาด้วยกันน่ะ เค้าเคยอยู่แถวตัวเมืองเชียงใหม่นี่แหละ...
ณัฐ  โย// ... ...
7.45 am. 
แค่ก ๆ ๆ...
อาการแย่ลงรึเปล่า?
วันนี้ไม่ไปทำงานนะคะแม่...
งั้นก็ไปหาหมอสิ...
ครอกกกก...
ไม่ต้องทำมาเป็นแกล้งหลับเลยนะ... เดี๋ยวแม่กลับเย็นๆนะรู้มั้ย
วันนี้วันอาทิตย์นะ แม่จะไปไหน...?
จะไปดูแฟลตใหม่น่ะ บ้านหลังนี้เก่าเต็มทีแล้ว พังมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ไปกับใครอ่ะ?
ก็...คุณลุงไง
ตาลุงไปรษณีย์ขี้หลีเนี่ยนะ...
อืมม..ใช่จ๊ะ ถึงเค้าจะขี้หลี เค้าก็เป็นพี่ชายพ่อเรานะ รู้มั้ย...
...ไปด้วยคนได้มั้ยคะ... ...แค่ดูแฟลตไม่เสียหายนี่ แค่ก ๆ ๆ...
... ... ...?
...โห่...ไปด้วยก็ไม่ได้ จะจีบกันล่ะสิ
...ซีจะไปมั้ย??
อ...อื้มมม
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
8.30 am. (ในรถ)
ลุง// โอโห...ฝนตกหนักแทบมองไม่เห็นทางเลยนะครับเนี่ย...
แม่// ทำไงได้ล่ะคะ ...ฉันว่างแค่วันนี้วันเดียวซะด้วยสิ
ซี// แค่ก ๆ ๆ...
ลุง// อืมม... ซี ยังไม่หายอีกหรอ ลุงเตือนไว้ก่อนนะอย่าประมาทไข้หวัดเชียว มันฆ่าเราได้ตลอดเวลาเลยนะ ลุงมีคนรู้จักอยู่คนนึง เค้าไม่เคยเป็นไข้หวัดเลย แต่ดันเป็นปอดบวม
ซี// เค้าตายหรอ?
ลุง// เอาน่า เอ็งไม่ตายเพราะปอดบวมหรอก
ซี// พ่อหนูก็ตายเพราะเป็นปอดบวมนะ
ลุง// อ...เฮ้ย ปอดบวมหรอ?
ซี// พ่อประมาทเรื่องไข้หวัดน่ะ
แม่// คุณจำได้มั้ยคะ?
ลุง// แน่นอน ผมจำได้ครับ... ...มันเกิดขึ้นได้ยังไง นานแค่ไหนแล้วเนี่ย
แม่// คุณก็ลืมใช่มั้ยล่ะ?...เค้าเป็นพี่ชายคุณนี่นา
ลุง// ... ...
ซี// แค่ก ๆ ๆ ...โธ่...คนเค้าก็ลืมกันง่ายๆแบบนี้แหละเมื่อตายไปแล้ว
ลุง// ... ...
ซี// หือ??...ที่นี่ที่ไหน? หญิงสาวที่นั่งมาข้างหลังรถถามพร้อมกับเอามือปาดไอน้ำที่เกาะกระจกรถแล้วมองดู...
แม่// โรงพยาบาลจ๊ะ...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
(ปล่อยซีลงหน้าโรงพยาบาล) โธ่เว้ย...ทั้งลุงทั้งแม่เลยย...หลอกกันได้...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
11.00 am.
นี่...นพ นายพอจะรู้จักซี กรกฎ อีกคนนึงมั้ย?
ไม่อ่ะ ทำไมวะโย
อ...เอ่อ เอ่อ เปล่าๆ งั้นแยกกันตรงนี้เลยแล้วกันนะ เดี๋ยวเราสองคนจะไปเที่ยวในตัวเมืองกันหน่อยน่ะ
อ่อ...ตามสบายเลยเพื่อน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
11.45 am. 
ณัฐ...เร็วๆ เจอแล้วๆ
จริงหรอ?
รออยู่หน้าบ้านตรงนี้นะ เดี๋ยวเราจะเข้าไปถามให้...
...สวัสดีครับ... มีใครอยู่มั้ยครับ.สวัสดีครับบ.
......
...สวัสดีครับ... สวัสดีครั..??
......
มาหาใครล่ะพ่อหนุ่ม?
เอ่อ คุณยาย??...ผมมาหาคนชื่อซี กรกฎ น่ะครับ?
อ๋อ นังซีน่ะหรอ เห็นมันออกไปกับแม่มันตั้งแต่เช้าแล้วน่ะ
ล...หรอครับ ขอบคุณมากนะครับคุณยาย... สวัสดีครับ
เจอมั้ย?โย
ไม่อ่ะ...ยายข้างบ้านนั่นเค้าบอกว่าซีออกไปกับแม่ของเค้าตั้งแต่เช้า
หรอ...น่าเสียดายโน๊อะ... งั้นเรารอกันตรงนี้สักพักเถอะ
อืมม...
//หวัดดีซี ชั้นมาเชียงใหม่เพื่อจะพบกับคุณ และชั้นกำลังเขียนจดหมายฉบับนี้หน้าบ้านของคุณ...
//ซี กรกฎ คนนั้น คนที่ชั้นรู้จักไม่ใช่คุณ ชั้นรู้ได้เมื่อได้มาถึงที่นี่แล้ว 
//ซี กรกฎ ที่เป็นของชั้น เค้าเป็นคนรักของชั้น... .. .
//ชั้นไม่รู้ว่าตอนนี้เค้าอยู่ที่ไหน บางครั้งชั้นก็คิดถึงเค้า ชั้นหวังว่าเค้าคงกำลังมีความสุขอยู่ที่ไหนสักแห่ง 
//เพราะงั้นชั้นก็เลยเขียนจดหมายนั่นยังไงล่ะ ไม่ได้คิดว่ามันจะส่งไปถึงเลยด้วยซ้ำ...
ไปกันเถอะโย
ไม่รอหรอแล้วหรอ?
อื๊ม...
- - - - - - - - -
ว่าไงณัฐ?
หือ?
ในจดหมายฉบับนั้นน่ะ
ณัฐคงจะโกหกซีล่ะสิ ใช่มั้ย?
โกหกหรอ?
ก็ณัฐไม่ได้บอกซี... ...ว่าซีตายไปแล้ว
เราก็แปลกใจ ทำไมไม่บอก ...เราไม่อยากบอกเลย
ความตายไม่ใช่เรื่องดี...ณัฐอาจจะพูดถูกก็ได้นะ... อ่าวแท็กซี่มาพอดี รีบไปเหอะ...เดี๋ยวจะตกเครื่อง
น่าเสียดายโน๊อะ...ที่มาแค่วันเดียวเอง...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
13.10 pm. (ตู้รับจดหมายหน้าบ้าน)
เรื่องอะไรจะไปหาหมอ. เข็มฉีดยาน่ากลัวจะตาย... หญิงสาวบ่นพึมพำคนเดียวระหว่างเดินกลับบ้านหลังจากฝนหยุดตก
หืออ..? จดหมาย...หวัดดีซี ผมกำลังเขียนจดหมายฉบับนี้หน้าบ้านของคุณ...ห๊า!!...?
ติดตามตอนต่อไป .. .