“บอกว่ารักเธอ...จะผิดไหม”

ลูกเป็ดขี้เหร่

ผมเป็นสถาปนิกหน้าใหม่ เพิ่งได้งานทำวันนี้เป็นวันแรก ผมตื่นเต้นมาก  คนรอบข้างชอบหาว่าผมเชยบ้าง เฉิ่มบ้าง ชอบทำให้ผมขาดความมั่นใจ แต่นั่นมันคือความจริง ผมเลยไม่สามารถคัดค้านใครได้   แล้ววันผมจะต้องออกไปทำงาน    
 โครม!!!!      อุ้ย! ขอโทษครับ คือเอ่อ....     บังเอิญว่าผมเดินซุ่มซ่ามไปชนกับคนอื่นเข้าอีกแล้ว  ผมนี่มันแย่จริงๆ      ไม่เป็นไรค่ะ เอ่อ..เฮ้ย นายวิชญ์ วิชญ์ใช่มั้ย  ผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้นมา สวยเสียด้วย แต่เขารู้จักชื่อผม เป็นไปไม่ได้   
        ครับ..ผมวิชญ์ เอ่อ..คุณรู้จักผะ..ผม เอ่อ..  ผมยังคงพูดจาตะกุกตะกัก 
     เราชื่อเพลงไง จำเราไม่ได้เหรอ ไม่ได้เจอกันแค่ ปีเดียวเองนะ   เจ้าหล่อนพยายามถึงที่สุดที่จะให้ผมจำเธอได้  ผมค่อยๆขยับแว่นแล้วเพ่งไปที่เธอ  ใช่แล้ว  ผมจำเธอได้แล้ว
  เพลง..ไม่ได้เจอกันตั้งนาน  สวยขึ้นนะ ผมดีใจมากที่เจอเธอ ดีใจที่สุดเลยก็ว่าได้
 ปากหวานจังนะวิชญ์  อืม..ว่าแต่นายเหอะ  ยังเฉิ่มเหมือนเดิมเลยนะ  เธอยิ้มหวานให้กับผม ผมก็ยิ้มตอบ  มันเหมือนสวรรค์เลยนะที่ผมได้มาเจอเธอ เพราะเธอคือคนแรกและคนเดียวที่ผมรัก
   นี่นายกำลังจะไปไหนน่ะ   เธอถาม      ไปทานข้าวเช้าน่ะ จะไปด้วยกันมั้ย ผมก็ชวนๆไปงั้นๆแหละ  ไม่คิดว่าเธอจะไปด้วยหรอก   
    อืม..ไปสิ  ใกล้ที่ทำงานของเราพอดี  เธอพูดพร้อมกับคว้ามือผมไปยังร้านกาแฟเล็กๆ  เธอจัดแจงสั่งโน่นสั่งนี่อย่างคล่องแคล่ว  ผมก็ยังคงได้แต่มองเธอ  เพลงเป็นคนสวย น่ารัก เรารู้จักกันสมัยที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน แต่หลังจากเรียนจบ ผมก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย จนวันนี้  วิชญ์..นายวิชญ์  เป็นไรไป  เหม่อเชียว ปะ..เปล่า  คือ..เออใช่ เพลงมาที่นี่บ่อยเหรอ
อืม..มันใกล้ที่ทำงานเราน่ะ   จริงเหรอ...แล้วเพลงทำงานที่ไหน   นั่นไง...ตึกสีฟ้านั่นน่ะ   เธอชี้นิ้วอันเรียวยาวออกไปตรงตึกสีฟ้าขนาดใหญ่  นั่นมันบริษัทเจริญวัฒนานี่  อืม...ใช่ ทำไมเหรอ  คือ..เราเพิ่งมาทำงานที่นี่เป็นวันแรก  ดีจังที่ได้ทำงานที่เดียวกับเพลง  เฮ้ย...งั้นก็ดีดิ่ วิเศษมากเลยนะวิชญ์  เธอยิ้มหวานให้กับผมอีกครั้ง ผมอยากจะบอกเธอเหลือเกินว่าให้เลิกยิ้มให้ผมแบบนี้  เพราะมันทำให้ผมรักเธอมากขึ้น
                                      ..................................................
    ภายในที่ทำงาน เพลงเดินจูงมือผมไปยังแผนกต่างๆ ทักทายคนอื่นๆอย่างยิ้มแย้ม  เธอไม่อาย แต่ผมอาย ทั้งอายทั้งเขิน  ทุกคนในบริษัทมองผมเหมือนตัวประหลาด  บางคนก็หัวเราะ บางคนก็ซุบซิบนินทา  ผมล่ะวางตัวไม่ถูกเลย  และแล้วเธอก็พาผมมาหยุดที่หน้าห้อง กรรมการบริษัท  ผมก็ไม่เข้าใจว่าเธอพาผมมาทำไมที่นี่   นพค่ะ  ชั้นพาพนักงานใหม่มาแนะนำค่ะ    เธอพรวดพราดเข้าห้องนั้นไปพร้อมกับผม ภายในห้องมีผู้ชายคนนึง อายุแก่กว่าผมประมาณ 2-3 ปีได้ เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับเพลง  ไงจ๊ะ..ตัวยุ่ง พาใครมาอีกล่ะ  เขาทักเธออย่างคุ้นเคย  พนักงานใหม่ค่ะ พี่นพต้องดูแลเขาดีๆนะคะ  เขาเป็นเพื่อนของเพลงสมัยเรียน  เธอทักตอบอย่างสนิทสนม   สะ..สวัสดีครับ  ผมค่อยๆพูด  เขามองมาทางผมแล้วยิ้มให้ จากนั้นเขาก็พาผมออกไปที่โต๊ะทำงาน  แล้วเขากับเพลงก็เดินจากไป  ทิ้งผมไว้คนเดียว    
     ผ่านไปราวๆอาทิตย์เห็นจะได้  ผมเริ่มสังเกตเห็นถึงความสนิทสนมเป็นพิเศษของเพลงและคุณนพ  เป็นธรรมดาที่ผมต้องถาม เพราะผมก็มีความรู้สึกที่ดีๆกับเพลงเหมือนกัน
    เพลง...เธอเป็น......เอ่อ...กับคุณนพเหรอ   ผมถามไปอย่างตะกุกตะกัก  แต่เธอกลับยิ้มแล้วมองกลับมาที่ผมอย่างมีความสุข  จ้ะ!....เราเป็นแฟนกัน  เธอตอบอย่างมั่นใจ ดูเธอมีความสุขมากเมื่อพูดถึงเขา แล้วเขาเองก็ทำทุกวิถีทางเพื่อให้เพลงมีความสุข  คนในบริษัทก็ต่างลงความเห็นกันว่าคู่นี้เป็นคู่ที่เหมาะสมกันมาก  แล้วผมล่ะ.....ผมคงจะต้องแอบรักเธอข้างเดียวต่อไปใช่ไหม  โถ่เทวดา ฟ้าดิน  ช่างไม่เห็นใจกันเลย
                                          ................................................
           คืนนี้เมฆบดบังดาวจนทั่วฟ้า  ผมมองไม่เห็นดวงดาวเลย  คืนนี้ช่างเป็นคืนที่มืดมิดเสียจริง มืดมิดเหมือนใจของผม ผมค่อยๆเอนตัวลงกับพื้น มองฟ้าที่ไม่มีอะไรน่ามอง  แล้วก็ยิ้มให้กับตัวเอง  ไอ้เรามันคนซื่อๆเซ่อๆ  ไม่กล้าที่จะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันซักอย่าง  แอบรักนางฟ้ามานานแสนนาน  แต่ก็ต้องปล่อยให้หลุดมือไป  ใช่สิ..นางฟ้าก็ต้องคู่กับเทวดาถึงจะเหมาะสม  เรามันก็แค่คนเดินดินธรรมดา ที่ได้แต่เฝ้ามองนางฟ้าบนท้องฟ้าที่ไกลแสนไกล.............
         ผมเผลอหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ แต่เมื่อตื่นขึ้นก็ ตีสี่ เสียแล้ว  ผมลุกขึ้นมาอาบน้ำล้างหน้า เช้าแล้ว  ท้องฟ้าเริ่มสว่าง   ผมเงยหน้าขึ้นมองฟ้าอีกครั้งหนึ่ง  แล้วยิ้มให้กับตัวเอง
     ช่างเถอะ..เราเอื้อมไม่ถึงนางฟ้าก็ไม่เป็นไร   จะเฝ้ามองเธออย่างนี้ตลอดไปก็ได้ ขอให้เธอสุขใจก็พอ ก็คนมันรักนิ่
                ถึงเพลง ผู้หญิงแสนดีคนนั้นจะไปมีใคร จะไปรักใคร  แต่ผมก็จะยังรักเธอตลอดไป และจะไม่มีวันเปลี่ยนใจจากเธอแน่นอน.........ผมพร้อมที่จะยืนยิ้มข้างๆเธอเมื่อเธอมีความสุข  และเมื่อไรที่เธอเสียน้ำตา  ผมจะเป็นคนซับน้ำตาให้เธอด้วยตัวของผมเอง
                                        ...............................................................
                                                                                                             ลูกเป็ดขี้เหร่............