รักเดียวของมณรวี...ตอนที่ 2

ดาหลา & ปะการัง

..ตอนที่ 2
คุณมณคะ มีคุณ ธีร์ มาขอพบค่ะ    เลขาหน้าห้อง รายงานทางอินเตอร์คอม
มณรวี หนิ้ว หน้า ใคร !!! กัน    เค้ามาติดต่อ เองอะไรหรือ 
คุณ ธีรื  เอางาน ภาพวาด มานำเสนอ ค่ะ  
ได้  เชิญ  ได้ แล้ว ขอ น้ำมะตูม ร้อน  2 แก้วนะ
ภาพวาด  เป็นหัวข้อที่ มณรวี  ให้ชายแปลกหน้าเข้าพบ ในวันนี้ 
สวัสดีค่ะ คุณธีร์ เสียงทักทาย พร้อมกับ ก้าวแรกที่ ชายหนุ่ม เดิน เข้ามา ในห้องทำงาน ของมณรวี 
  ผม สีดอกเลากรายๆ แต่งตัว ภูมิฐาน  ทีเดียว  มอง เลยไหล่ ไป คาดเดา เอา ประมาณ ว่าสูง ที่เดียว..
คุณบกว่ามี งานภาพ มาเสนอ  เป็นภาพประเภทไหนคะ ภาพ วาด  ภาพถ่าย ภาพสีฝุ่น สีน้ำ  คะ 
ชายหนุ่ม คิดในใจ   มณ คุณยังเหมือนเดิมเลยนะ  
ชายหนุ่ม เสนอ  งาน ด้วย การ ยกภาพวาด ภาพหนึ่ง   โดย บอกว่า มันเป็น ภาพ ที่เขียนขึ้นจาก มโนภาพ ของเค้าเองเป็นภาพ วาด ที่มี ต้นกก  ที่ มุมสระปลา และ หม้อน้ำมอส  ใกล้ๆ กับน้ำพุ เล็ก ๆๆ 
แล้ว  มีเก้าอี้ ร่ม สวย  กางด้วยร่ม ผ้า .
คุ้น ๆๆ นะคะ ภาพนี้..มณรวี คิด ในใจ 
มองไม่ ละสายตา รู้สึก ว่า ภาพ นี้ มีแรงดึงดูด ให้ไหลหลง และ ......
ระหว่างที่ มณรวี ชมภาพ อย่างตั้งใจ  
ชายหนุ่ม แอบ มองเธอ อย่างจริงจัง     คุณยังเหมือนเดิม ทุกอย่าง เลย แม้ว่า วันเวลา ผ่านไป ..
เอาอย่างนี้นะคะ คุณ ธ๊ร์  คุณ ฝากงานไว้ ที่โต๊ะนั้นๆๆ  แล้ว ดิฉันจะ พิจารณา งาน ในวัน พรุ่งนี้
ดิฉันจะ ให้เลขา  ติดต่อคุณนะคะ ว่าจะ เอาภาพไหน พิมพ์ โปสการ์ด 
ขอบคุณครับ  งั้น ผม ขอตัว ก่อน  สวัสดีครับ  ชายหนุ่ม ก้มหัวเล็กน้อย  ก่อนออกเดินจากห้องไป 
มณรวี มองตาม  อย่างที่ รู้สึก ที่บอกไม่ถูก ว่า อะไร ที่ทำ ให้ เธอคิดถึง  สามีขึ้นมา 
ต้นคะ คุณอยู่ไหนคะ มณรักคุนะคะ  คิดถึงคุณมากๆ ๆ ด้วย รู้ไหม
เพียงแค่คิด  น้ำตาก็ รื้อ มาอย่าง ง่ายดาย.ต้นจ๋า ต้นอยู่ไหนนะ.
ผู้ชาย คนนั้น ผม สีดอก เลาจาง ๆ อายุน่าจะมากกว่าเรา สัก 3 ปี  ท่าทางเค้าดูดี ทีเดียว  หน้าคม ผมหยักโศรกนั้นทำให้ ฉัน  คิดถึงรึ  ไม่ ใช่หรอก เค้าเป็นคนวาด ภาพ  สวย ภาพนั้น ตะหาก 
คืนนี้ เป็นคืนที่ มณรวี หลับได้ยาก ยิ่งนัก  .จึงเดินออกมา ยืน ริมหน้าต่าง แล้ว คิดถึง  ภาพ ที่เห็น ตอนเช้า 
เอ๊ะแสงจันทร์ สาด  สิ่ง มา ที่สระหน้าบ้าน  เอ๊ะ1  มณรวี อุทาน  อีกครั้ง  
ทำไม ช่างไม่แต่ต่างจา  ภาพว่าเมื่อช้านั่น !!!   ทำไม  เกิด คำถาม ในใจ  
คนไม่รู้จัก กัน ทำไม จึง มีมโนภาพ ที่เหมือนบ้าน ฉัน วันนี้ เก่าๆ ๆ นั่นหล่ะ   แล้วคิดถึงต้นตระการ อีกครั้งจนกระทั้ง เผลอหลับๆไป