ตอนที่ยังเป็นเด็กน้อย เทพนิยายเจ้าชาย เจ้าหญิง สร้างความฝัน และเป็นตำนาน สำหรับเด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างฉัน มีหลายครั้งที่เคยวาดไว้กับตัวเอง ว่าฉันเป็น . เป็นเจ้าหญิงแสนสวย เป็นที่รักของเจ้าชายที่สง่างาม และมีนางฟ้าใจดีคอยปกป้อง - - แต่แล้ว - - เมื่อเวลาผ่านไป พร้อมๆ กับที่ฉันเติบโตขึ้น ได้เรียนรู้ว่า สิ่งที่อยากได้ สิ่งที่อยากมี และสิ่งที่อยากเป็น .............ฉันต้องไขว้คว้า............. มาด้วยสองมือ ด้วยสมอง ด้วยพลังความคิด ต้องต่อสู้ กับหลายๆ สิ่งที่วนเข้ามาในชีวิต ฉันคิด เมื่อไร ฉันจะได้พบเจ้าชายของฉันสักที บางที - - ฉันก็เหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยเกินจะคิดและหันกลับมาหาความจริง ว่าโลกนี้ไม่มีหลอก เจ้าชายคนนั้น ฉัน เหนื่อย - - เหนื่อยจนบางครั้ง น้ำตาที่ไหล บอกกับฉันว่า จะมีสักครั้งไหม ที่เธอไม่ต้องการฉันเป็นเพื่อน เวลา ผ่านไป ผ่านไป และ ผ่านไป ฉันเติบโตขึ้น และค่อยๆ ลืมเลือนเรื่องราวที่ตัวเองเคยฝัน แม้ว่าฉันผ่านพบเจอผู้คนมามากมาย แต่หลายครั้ง - - ฉันก็คิด ฉันได้เจอเจ้าชายของฉันแล้ว เจ้าชาย ที่ฉันเคยฝันถึง ฉันได้เป็นเจ้าหญิงแสนสวยคนนั้นแล้ว แต่มันไม่จริง ไม่ !!! มันไม่ได้เป็นอย่างที่ฉันคิด เขาผ่านเข้ามา และเขาก็ผ่านออกไป ไม่มีนางฟ้า คอยประทานความหวัง ไม่มีนางฟ้าคอยช่วยเหลือความรักของเรา ฉันเคยคิด - - ว่า อาจเพราะฉันไม่ใช่คนดี นางฟ้าเลยไม่มาหา และ ไม่ช่วยฉัน แล้วเวลา ก็ผ่านไปอีกครั้ง พร้อมๆ กับความรักเดินทางจากไป แล้วเวลา ก็ผ่านมาพร้อมๆ กับความรักเดินทางมา วนเวียนอยู่อย่างนี้ จากวัน เป็น ปี และทุกครั้ง ฉันก็คิดว่า ฉันเป็นเจ้าหญิงที่แสนสวยคนนั้นอีกทุกที แต่เจ้าชายเหล่านั้น ก็ค่อยๆ หายไปจากชีวิตฉัน เจ็บมั้ย - - มันก็มีบ้าง ปวดมั้ย - - บางครั้งก็แสนทรมาน อาจมีบ้าง ความเจ็บปวด เจือเจือ ไปกับความเสียดาย แต่ฉันก็อยู่ได้ กำลังใจไงหล่ะ ที่สร้างพลังใจให้กับฉัน เรื่อยๆ ของชีวิต ผ่านเข้ามา และฉันก็พบ คนหนึ่ง หนึ่งคน คนที่ฉันคิด - - เขา - - คิดว่าใช่ คนนี้แหละ ที่ฉันกำลังตามหา เขากำลังมา ความอบอุ่น ที่ได้อยู่ด้วยกัน ได้ใช้เวลาด้วยกัน แบ่งปันความคิด ความฝัน สร้างความเข้าใจ รับรู้ส่วนลึกๆ ในใจ หั ว ใ จ ฉั น เ ต้ น เ ส้ น เ ลื อ ด แ ต่ ล ะ เ ส้ น ไ ห ล เ วี ย น ทุกๆ ก้าว ที่ฉันเดินในวันนี้ ฉันรู้สึก มีเขาเป็นส่วนร่วม ฉันรู้สึก ถึงสายลมที่อบอุ่น และ เหน็บหนาว ฉันรู้สึก ถึงแดดอุ่นๆ ที่แผดเผาจนร้อนแรง ฉันรู้สึก ถึงสายฝนที่โรยมาเบาๆ และโหมกระหน่ำ ฉันรู้สึก ถึงความรัก ความโกรธ ความหึงหวง น้ำตา เสียง หัวเราะ งอนง้อ ออดอ้อน ทุกๆ อารมณ์ ผ่านเข้ามา มันเติมเต็ม ทำให้ฉันรู้สึก นี่แหละ คือชีวิต คืออารมณ์ แล้วฉันก็พบ พบกับความจริงที่ว่า ฉันไม่ได้ต้องการเป็นเจ้าหญิงแสนสวย ฉันไม่ได้ต้องการเจ้าชายที่สง่างาม เพียงแค่ คำเดียว คำเดียวเท่านั้น ที่เขาเรียกฉัน ฉันรู้แล้วหล่ะว่า นี่แหละคือเจ้าหญิงที่ฉันอยากเป็น M y l i t t l e P r i n c e s s เ จ้ า ห ญิ ง น้ อ ย ๆ ข อ ง ฉั น เท่านี้แหละที่ฉันอยากเป็น ไม่ใช่เจ้าหญิงที่ฉันเคยฝัน ไม่ใช่เจ้าหญิงแสนสวย ฉันอยากเป็นเจ้าหญิงน้อยๆ ของเขา ตลอดไป
12 ตุลาคม 2545 15:27 น. - comment id 66691
อยากเป็นเจ้าหญิงของใครซักคนเหมือนกันค่ะ แต่ คงไม่มีวันนั้น....
12 ตุลาคม 2545 16:25 น. - comment id 66692
ลูกเป็นขี้เหร่ อย่าเพิ่งท้อนะค่ะ สักวันจะได้เป็นเจ้าหญิง จริงๆ เป็นเจ้าหญิง อย่างที่อยากเป็น แล้วเค้าจะมานะค่ะ
13 ตุลาคม 2545 21:51 น. - comment id 66702
ช่ายยย ๆ ๆ ๆ ๆ
14 ตุลาคม 2545 09:58 น. - comment id 66704
เท่านี้แหละที่ฉันอยากเป็น ไม่ใช่เจ้าหญิงที่ฉันเคยฝัน ไม่ใช่เจ้าหญิงแสนสวย ฉันอยากเป็นเจ้าหญิงน้อยๆ ของเขา ตลอดไป ขี้ม้าก๊อบก๊อบ ก๊อบ ก๊อบ เจ้าชายมาแล้ว เจ้าชายมาแล้ว อุอุ ตามมาให้กำลังใจคั๊บ
19 ตุลาคม 2545 23:41 น. - comment id 66748
เจ้าหญิงเหรอ ..
24 ตุลาคม 2545 01:31 น. - comment id 66767
สิ่งหนึ่งที่ฉันอยากเป็น ไม่ใช่เป็นผู้หญิงที่เพรียบพร้อม ไม่ต้องมีคนมากมายคอยคุ้มครอง คอยรายล้อมรอบกายไม่ต้องเลย อาจเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ไม่ต้องสวยสง่าทันสมัย แค่ดูดีสำหรับเธอก็พอใจ แค่มีค่าเกินใครใครในสายตาเธอ
30 ตุลาคม 2545 20:09 น. - comment id 66791
ชอบเรื่องสั้นที่พี่ปอนด์เขียนจัง น่ารักมากเลย สำหรับเปิ้ลนะไม่เคยคิดที่จะอยากเป็นเจ้าหญิงเลย เปิ้ลอยากเป็นแค่คนธรรมดา อาจเป็นเพียงดอกหญ้า ที่เค้าคนนั้นมองเห็นค่าและเห็นว่าสำคัญสำหรับเค้าคนเดียวก็พอ...แต่ไม่รู้จะได้เจอบ้างไหมนะ ยังคิดถึง และเป็นกำลังใจให้พี่สาวที่รักเสมอ
4 พฤศจิกายน 2545 20:24 น. - comment id 66845
เป็นเรื่องขึ้นมาเหมือนกันครับ ผู้หญิงกับเจ้าหญิงนี่เข้ากันดีนะครับ ผมละอยากจะเป็นโหรหลวงเหลือเกินที่เทียวล่วงรู้เรื่องของเจ้านายอย่างหมดเปลือก ไว้นานผ่านไป พระราชาคงเลือกพระชายาที่เป็นที่เหมาะกับท่านจริงๆ
27 พฤศจิกายน 2545 23:42 น. - comment id 67018
จะ ไม่ โต เหรอ ^_^
4 ตุลาคม 2547 12:00 น. - comment id 77712
ชอบงานของคุณจังเลยค่ะ ชอบมากๆๆ
4 ตุลาคม 2547 12:05 น. - comment id 77714
ตามอ่านย้อนหลังมาเรื่อยๆ มาที่เรื่องนี้พอมาคิดๆ ดูแล้วก็ยิ่งเสียใจไปด้วยค่ะ