ความทุกข์ใจของมนุษย์มีมากมายสารพัด และคอยที่จะบั่นทอนสุขภาพจิตของตนเอง เบียดเบียนจิตใจตนเองให้ผิดปกติแล้วยังไม่พอ มนุษย์ผู้มีจิตใจมืดบอดเลวร้ายเป็นทวีคูณ ก็คิดที่จะแก่งแย่งกัน เอาเปรียบกัน กระพือโหมกิเลสตัณหาในใจตนให้หนักยิ่งขึ้น จนเป็นบาป เป็นอกุศล เป็นทุกข์ทางใจ เป็นมโนกรรม ความชั่วแผดเผาจิตใจตนเองให้เร่าร้อน จนทะลักออกไปทางปาก เป็นวจีกรรม และทางกายเป็นกายกรรม..ชั่ว.. ก่อทุกข์ก่อโทษให้สังคม แม้แต่ในครอบครัวตนเอง จนลุกลามใหญ่โตไปทำความเดือดร้อนให้แก่สังคม มันน่าอดสู น่าอับอายสัตว์เดรัจฉานยิ่งนัก มนุษย์ผู้มืดบอดด้วยโมหะ อวิชชา มิจฉาทิฏฐิ จึงหลงมัวเมาไปใน สุขเวทนา อันเป็นอิฏฐารมณ์จากกามคุณ 5 คือ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส พากันตกเป็นทาสอารมณ์ ทาสวัตถุ อย่างเบาปัญญา บ้าสุดเหวี่ยง เพื่อหวังยื้อแย่ง ช่วงชิง หวงแหน ลืมทุกสิ่งทุกอย่าง แม้กระทั่งสุขภาพจิตและสุขภาพกายตน ใฝ่ฝันที่จะได้มี ได้เป็น ไม่สมหวังก็โกรธ เคียดแค้น อิจฉาริษยา มนุษย์.....จึงเป็นสัตว์ที่ต้องทุกข์ใจอย่างแสนสาหัส.....ช่างน่าสมเพช.....น่าเวทนาเป็นยิ่งนัก..... มนุษย์.....ปกติชอบเข้าใจ กงจักรว่าเป็นดอกบัว ไม่กำหนดรู้ทุกข์ทางกาย และสาเหตุของทุกข์ แล้วจัดการดับทุกข์นั้นลงให้ตรงสาเหตุ ให้ขาดสะบั้นไป..... มนุษย์.....เป็นสัตว์ชนิดเดียว ที่สามารถศึกษามหาวิทยาลัยโลก คือ จิตใจที่ควบคุมกายนี้ แต่มักไม่ชอบศึกษา เพราะมันไม่สนุกเหมือนกับการได้ศึกษาโลกภายนอก คือ กามคุณทั้ง 5 นั่นเอง จึงถูกกงจักรปั่นอยู่บนศีรษะจนเลือดไหลโทรมแล้วโทรมอีกก็หารู้สึกตัวไม่ เหมือนแมลงเม่าที่หลงผิดไปว่า ไฟนั้นให้ความสุขสนุกสนานแก่ตนได้ จึงพากันบินเข้าสู่กองไฟ ตายไปเสียนักต่อนักแล้ว มหาวิทยาลัยโลก.....อยู่ที่ใดหนอ.....ฟังเถิดหนา.....มนุษย์.....ช่างไร้เดียงสาต่อธรรมชาติยิ่งนัก.....เหตุใด.....มาก็มืด.....ไปก็มืด.....เสียดายชาติเกิดนักหนา..... .....จงเรียนรู้สัจธรรม ความเป็นจริงของธรรมชาติที่จริงแท้.....โลกนี้หนา...คือ...กายอันยาววา หนาคืบ กว้างศอก ที่มีพร้อมทั้งสัญญาและใจ..... .....มนุษย์ผู้มีกายและจิตใจสะอาดบริสุทธิ์ ครบบริบูรณ์ จึงจะสามารถเรียนรู้โลกนี้ได้.....เกิดมาแล้ว เมื่อยามจากไป ใยทิ้งไว้ให้เหลือเพียงแต่...ซากศพ...มนุษย์..... พัฒนากายและจิตวิญญาณตนเองเถิดหนา เพื่อจะได้พ้นไปจากอำนาจของโลกียะ และสามารถยกระดับจิตขึ้นสู่ โลกุตตระ ใช้พลังศรัทธาและวิริยะ ศึกษาโลกจนเข้าใจโลกธรรมโดยกระจ่าง และแจ้งในโลกุตตระ แม้มีชีวิตต่อไปเพื่อทำหน้าที่ของมนุษย์ ก็จะเป็นมนุษย์ที่ได้รับประโยชน์ตนและทำประโยชน์ท่านอย่างดียิ่ง มิเสียดายชาติเกิดเช่นนี้หนา.....มนุษย์..... ขอธรรมะคุ้มครองคุรุผู้ประเสริฐ คุรุผู้เมตตาธรรมทุกท่าน ขอธรรมะคุ้มครองสรรพสัตว์ทุกชีวิตในโลกมายามนุษย์นี้ด้วยเถิดหนา สวัสดี มณี ปัทมะ ตารา
มณี ปัทมะ ตารา 11 ต.ค. 2547 09:43 น. - ID 3475 
1691
7
0
11 ตุลาคม 2547 10:18 น. - comment id 77960
คนดีในดวงใจพุทธศาสนิกชน..และ พุด..ด้วยค่ะ นอกจากพี่ดอกแก้ว ลำน้ำน่าน และ อีกหลายดวงใจแล้ว คุณมณีคือมณี..หนึ่งในร้อยในล้าน ในโลกมนุษย์โศกสุข..ทุกข์มากกว่านี้ ที่พุด นอบน้อมคารวะ ศรัทธาด้วยดวงจิตภายใน.. ที่พุด.. ซาบซึ้งเทิดคำสอนน้อมนำมาใส่ตนค่ะ แม้นพุดเองบางครั้งยังวนๆในวิบาก พุดก็มิเคยท้อแท้ ที่จะเพาะบ่มห่มหอมเพียรภาวนาค่ะ คุณมณี.. ดั่งเพชรดี มีค่าล้ำเกินกว่าจะหาคำชมค่ะ ที่เพียรมารจนางานงาม มาพร่างพรมห่มหอมทุกดวงใจ ดวงจิตวิญญาณน้องๆ พุดขอมอบบทเพลงหนึ่งในร้อย เพื่อตอบแทน น้ำใจที่ใสดั่งแก้ววิเศษนะคะ แทนความรักจากเราทุกคน ที่ช่างมีกุศลบุญ ได้มาพานพบกัน ได้มามอบขวัญปันแบ่งสิ่งแสนดีแสนงาม ที่ดั่งกัลยาณมิตรธรรมนะคะ หวังจะสถิตทอดในจิตน้องเป็นนิรันดร์กาลค่ะ ด้วยศรัทธาชื่นชมคารวะมิตรธรรม ***** หนึ่งในร้อย.... http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=72 หนึ่งในร้อย นิตยา บุญสูงเนิน : : Key Eb พราว แพรว อันดวงแก้วแวว-วาว สด สี งาม หลายหลากมากนาม นิยม นิล-กาฬ มุกดา บุษรา คัมคม น่า ชม ว่างาม เหมาะสม ดี เพชรน้ำหนึ่ง งามซึ้ง จึงเป็น ยอดมณี ผ่อง แผ้วสดสีเพชรดี มีหนึ่งในร้อยดวง ความ ดี คนเรานี่ ดีใด ดี น้ำ ใจที่ให้แก่คน ทั้งปวง อภัย รู้แต่ให้ไปไม่หวง เจ็บ ทรวง หน่วงใจให้รู้ ทัน รู้ กลืน กล้ำ เลิศล้ำ ความเป็น ยอดคน ชื่น ชอบตอบ ผล ร้อยคน มีหนึ่งเท่านั้นเอย รู้ กลืนกล้ำ เลิศล้ำ ความเป็น ยอดคน ชื่น ชอบตอบผล ร้อยคน มีหนึ่ง เท่านั้นเอง...
11 ตุลาคม 2547 12:45 น. - comment id 77964
แวะมาอ่าน และขอบคุณสำหรับบทเขียนที่เตือนสติมนุษย์ที่มืดมอด ค่ะ
11 ตุลาคม 2547 12:52 น. - comment id 77966
หน้าส่วนตัว
มารน้อยหวังจักเปนพญามาร
จิตใจเคยเปี่ยมทานหมดแล้ว
เมตตาแห่งโลกอยู่ใดบ่รู้
มหาวิทยาลัยโลกเลือนลาง..เลือนลาง
**-- ด้วยหวังเพียงพึ่งพาบารมี
ตอบคำถามตอบทีช่วยได้
ความดีอยู่ใด..ที่ใดไป่เคยพบเห็น
มนุษย์ผู้มืดบอดเวียนวนใต้ตมมวลมาร--**
สภาวะสังคมดุจน้ำเหมือกแห่งความชั่ว
ที่มนุษย์ต่างแย่งกันดำผุดดำว่าย
ด้วยหลงวัตถุจับต้องยึดครอง
ด้วยความกลัว กลัวสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
กลัวแตกต่างกลัวอ้างว้าง
จึงทำให้มนุษย์ต้องยังคงไหลเวียนวนกับวัฏจักร
ความดีและความถูกต้องบ้างครั้งก็อยู่ใต้กรอบของสังคม และความดีที่แท้จริงล่ะคะคืออะไร
หลงผิดมัวเมาแต่ที่สุดแล้วก็เป็นเพียงภาพสมมุติ
ว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย
** ชื่นชมกับผู้ที่คิดทวนกระแสหมู่มาร ........**
แวะมาทักค่ะ
11 ตุลาคม 2547 16:21 น. - comment id 77979
เข้ามารับรสแห่งความจริงครับ ชื่อ มณี ฟังดูเหมือนสงบ เพราะ และมีความหมายโดยนัย มากครับ
12 ตุลาคม 2547 18:24 น. - comment id 78012
ทุกคนเป็นเพชรบริสุทธิ์ได้เหมือนกันทุกคนค่ะ ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจที่เมตตามณีตลอดมาค่ะ เพลงนี้ชอบมากค่ะ ขอธรรมะคุ้มครองคุณพุดค่ะ
12 ตุลาคม 2547 18:25 น. - comment id 78013
ขอบพระคุณในความเมตตาของคุณอัลมิตราที่มีให้ตลอดมาค่ะ ขอธรรมะคุ้มครองคุณอัลมิตราค่ะ
12 ตุลาคม 2547 18:34 น. - comment id 78014
.....ดีที่สุด ขึ้นอยู่กับว่าสังคมตรงนั้น ยอมรับเราว่าดีที่สุดหรือเปล่า ตรงที่สังคมยอมรับมนุษย์คนหนึ่งว่าดีที่สุด แต่มิได้หมายความว่าในกลุ่มสังคมอีกกลุ่มหนึ่ง เราจะเป็นคนดีในสายตาของสังคมกลุ่มนั้น เพราะมนุษย์เรายังคงยึดติดในภาพสมมติ ยังติดกับยศฐาบรรดาศักดิ์ ยังติดกับสรรเสริญถามว่าดีจริงๆมีมั้ย.....มีอยู่ในสังคมแต่ละกลุ่มที่สรรเสริญว่าดีค่ะ ขอธรรมะคุ้มครองคุณมารน้อยค่ะ
12 ตุลาคม 2547 18:40 น. - comment id 78015
เป็นชื่อที่ตั้งขึ้นเอง โดยการผสมคำที่มีความหมายทางการปฏิบัติค่ะ โดยความหมาย ก็คือ ดวงแก้วที่อุบัติ ณ ดอกบัวแห่งการข้ามพ้น ค่ะ ขอบพระคุณในความเมตตาของคุณลำน้ำน่านสำหรับกำลังใจที่มีให้ตลอดมาค่ะ ขอธรรมะคุ้มครองคุณลำน้ำน่านค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ