สิ่งใดที่จบสิ้นลงไปแล้ว น้อยครั้งนักที่จะเรียกกลับมาได้อีกครั้ง น้อยเหลือเกินที่กลับมาแล้วจะเป็นเหมือนเดิม หากเรานำจิตใจไปผูกพันกับมัน ทั้งที่มันเป็นเพียงเงาของอดีตเท่านั้น คนที่เจ็บปวดที่สุด คือ ตัวเอง ผ่านมาแล้วผ่านไป เป็นสัจธรรมของสรรพสิ่งในโลก บางครั้งก็มีเรื่องมหัศจรรย์เกิดขึ้น คือผ่านมาแล้วอยู่ตลอดไป นั่นคือสิ่งที่ล้ำค่าที่สุด หากสิ่งๆนั้นเป็นสิ่งที่ทำให้ทุกๆวันของเราเป็นวันที่สวยงาม รักษามันไว้ให้ดี แต่เมื่อสิ่งใดๆผ่านมาแล้วจากไป ทำอย่างไร เราก็เรียกมันกลับมาไม่ได้สักที ตัดใจเสียเถอะ สิ่งๆนั้นไม่ได้ถือกำเนิดมาเพื่อเป็นสิ่งของเรา คิดเสียว่า สิ่งนั้นไม่เหมาะกับเรา แล้วจะทุกข์น้อยลง เปรียบดังก้อนหินที่ปาลงไปในน้ำ แล้วเกิดวงของน้ำกระเพื่อมกระจายออกไป วงน้ำไม่มีวันหวนกลับมายังจุดที่มันถือกำเนิดขึ้น หมุนเป็นวงออกไปเรื่อยๆจนจบตลิ่ง ... แล้วจางหายไปกับตา หายไปแล้ว ... เป็นเช่นนั้นเอง เปล่าประโยชน์ที่จะคร่ำครวญถึงสิ่งที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ มองไปข้างหน้า หยิบก้อนหินขึ้นมา แล้วปาออกไป คุณสามารถทำวงน้ำให้กระเพื่อมกระจายออกไปได้อีกครั้ง ... ... ... หากมีสิ่งล้ำค่าอยู่ในมือ ก็กำสิ่งนั้นเอาไว้ให้แน่น ใช้หัวใจอันบริสุทธิ์กระซิบบอกสิ่งนั้นเบาๆ ว่าเธอมีค่ากับฉันมากสักเพียงไหน แล้วโอบกอดกัน ... ... ...
6 ตุลาคม 2547 15:06 น. - comment id 77794
จริงด้วย เราไม่สามารถย้อนเวลาได้ ทำวันนี้ให้ดีก็พอ
6 ตุลาคม 2547 16:47 น. - comment id 77799
อืม ดีค่ะ
6 ตุลาคม 2547 19:32 น. - comment id 77807
เราไม่สามารถย้อนอดีตได้ก็จริงอยู่ และก็ไม่ควรจดจำอดีตที่เลวร้าย แต่ฉันว่ามันทำได้ยากมาก
6 ตุลาคม 2547 21:30 น. - comment id 77816
มาอ่านบทปรัชญาโอเล่ค่ะ
18 ตุลาคม 2547 16:02 น. - comment id 78139
ดีจ้ะ