tiki

.@....คบเด็กเล่านิทาน.....เท่านั้นละพี่...@    
ปล่าวมี Collections.นะพี่..!!!..
         เมื่อแรกพบสบตาเธอว่า..*หวาน..*
เธอว่าฟ้าประทาน..มาให้หรือ..?
ครั้นฉันง่วง...นอนละนะ..จะตาปรีอ..
เธอก็ยื้อ....ฉวยผ้าห่ม...มาพรมคลุม
        เธอบอกว่า**ฝันดี*..ครับที่รัก...
ค่ะ ค่ะ ค่ะ ..อืมม์  ตาหนัก...*รักอุ้มสม..*
ลาในฝัน...ก็แล้วกันนะ...หนุ่มสังคม
แล้วเปิดชม...ภาพในฝัน...สราญตา
      มาวันใหม่...หอบกุหลาบมาให้ช่อ.
ทำลับล่อ...แอบเอียงคอ....คล้ายรอท่า
หยิบยื่นให้...แล้วแก้มแดง...แฝงนัยมา
เธอบอกว่า....ชักสนใจ....รู้ไหมคุณ
      จากลับล่อ....เธอก็รอ....ในไซเบอร์
ทำงานมา...ต้องหาเธอ....ผู้เกื้อหนุน
เป็นสปอนเซอร์.....หน้าไซเบอร์....ผู้ค้ำจุน
หวานละมุน....ถ้อยคำ....งามล้ำใจ
      แม้นว่าขีด....กติกา....อย่าล้ำเส้น
เปิดประเด็น.....ส่งดอกไม้...ก็ว่าใกล้
เดี๋ยวส่งจูบ   ส่งรูปปาก..มาจากใจ
ก็ส่งไป....ไม่ว่ากัน...ทั้งวัน..คืน
       คนในจอ....ช่างอ้อล้อ....แสนน่ารัก
ให้ทายทัก.....ส่งสาย.....ไม่ต้องฝืน
ใช้แปดนิ้ว   ...คอยพิมพ์ไป....ไม่กล้ำกลืน
อยู่ดึกดื่น.....ฝึกพิมพ์ดีด....ไม่กรีดกราย.!!!..
     พิมพ์ไปมา.....คราอักขรา.....มาเข้า..*.ใจ.*
นึกสงสัย.....มันมาจากไหน...เจ้า**ใจ**สหาย
ตามติดให้......ยิ้มเก้อค้าง......ไม่จางคลาย
แช้ทกันได้.....ทุกค่ำคืน.....ฝืนนอน..ทน.
     มาจากไหน....จากโลกไซเบอร์.....คล้ายเพ้อนะ
ร่ำร่ำจะ.........ปิดจอ........เสียหลายหน
แต่บางครั้ง.....พบเรียบร้อย....ไม่ซุกซน
มอบเบอร์โทรฯ......ไม่ชอบกล.....ก็หลงภัย..
      เพียงแต่ถาม....สวัสดี....ที่เช้าตรู่
เธอก็จู่.....โจมถาม....ว่า**ได้ไหม..?*
แล้วเธอก็ถาม....ว่า*ช่วยตัวเอง....แล้วเป็นยังไง.?.*
ต้องตอบไป.....ว่าฉันนั้น**คน..ของ...ประชาชน.....**
      * ขออนุญาต....ไม่ตอบนะจ๊ะ..คำถามแบบนี้..?
คุณไม่มี  อะไรจะถาม....อีกแล้ว.?...ฉงน..?
ใยไม่ถาม...เรื่องการงาน....เรื่องการคน
ใยมาถาม...คล้าย...สับ  ประ  ดล....นะคนดี...!!
       มีต่างต่าง....มีนานา...มีสารพัด
สุดที่จัด....มาเป็นแฟ้ม....ชีวิตพี่
หากคบพวก.....เธอต่อไป......ชีวิตนี้
ไม่แก่ตาย....หรอกชีวี....แต่ บ้า..ตาย..
      .....กุมารี--..นี้กุมาร.....ชาญสมร
เธอช่างอ้อน.......ล้วนจรยุทธ์.....สุดความหมาย
นี่...เขียนมา.....ถึง..*กุมาร*......นะท่านชาย
มิได้หมาย.....ถึงพวกท่าน....ชายชาตรี
        ท่านชาตรี.....นี้ข้าฯ .....มิกล้าแตะ
มิกล้าแวะ......มิกล้าตอบ.....ขอบวิถี
มิกล้าล้ำ......เส้นมิกล้า.....เกรงราวี
รู้ท่านมี.........แต่จิตใจ......ใสบวร
       รักภาษา.....ของเด็กเด็ก....เขาเสกสรร
ช่างจำนรรจ์.....คุยทุกวัน......ช่างออดอ้อน
แล้วงอแง.....แล้วหงุดหงิด.....แล้วง่วงนอน
ให้ต้องย้อน......ไปห่มผ้า.....แล้วเล่านิทาน...
       นั่นคือเด็ก.....ขอพี่ท่าน.....อย่าพาลพาโล
อย่าโมโห.....ว่าคบเด็ก.....มาสร้างบ้าน.....
ไม่มีแน่......รับรองไม่มี.....นะพี่ชายชาญ
แค่เล่านิทาน......ก่อนนอน.....ให้น้องน้องฟัง
ทิกิ_tiki