ฉันจำได้....ในวันนี้เมื่อปีที่แล้ว.... ที่เราได้พบกัน....เนื่องมาจากการทำงาน.... ผู้ชายขี้เล่น ... สนุกสนาน...หัวเราะเสียงดัง.... แล้วก้อคอยขอเบอร์โทรศัพท์ฉัน...ทั้งๆ ที่ฉันอายุมากกว่า... แต่ดูคุณไม่แคร์...ไม่อาย...คุณบอกว่า..เรื่องของหัวใจผม..ใครจะทำไม... แม้ฉันจะไม่ได้ให้เบอร์ฉันแก่คุณไว้..แต่คุณก้อมีวิธีได้มันมาจนได้... จนวันนี้....วันที่คุณไม่ได้อยู่ข้างข้างฉันแล้ว....ฉันก้อยังไม่เคยรู้เลย...ว่าคุณได้มันมาอย่างไร... ขอบคุณท้องฟ้า.....ที่มอบความพยายามมาให้คุณ.... มิเช่นนั้น...หัวใจของฉันคงไม่ได้รับความรู้สึกที่ดีขนาดนี้........ หลังจากนั้น...คุณโทรหาฉันทุกวัน...วันละหลายหลายครั้ง... ฉันต้องเอามือถือไว้ใกล้ตัวเสมอแม้ตอนนอน... เพื่อตื่นขึ้นมาตอนเช้า...จะได้คอยรับโทรศัพท์ของคุณบนที่นอน... ใต้ผ้าห่มอันอบอุ่น...ฟังเสียงทุ้มนุ่ม...(ตอนนี้คนเขียนขอแอบยิ้มนะ..อิอิ) แล้วทั้งวันฉันก้อจะทำงานอย่างมีความสุข....อมยิ้ม...จนสงสัย...ตัวเองบ้าหรือป่าว..????? คุณบอกเสมอว่า...ยามคุณอยู่ใกล้ฉันคุณมีความสุขมากที่สุด...... ตอนนั้น...ฉันได้แต่เงียบ..เพราะไม่รู้ว่าจะตอบอะไรได้.. ฉันขอบอกคุณตอนนี้ได้ไหมคะว่า.... ยามฉันอยู่ใกล้คุณ...ฉันมีความสุขมากกว่าคุณหลายเท่านัก.... ท้องฟ้าดูสวยใส....แม้ในวันฝนตก.....ได้ยินเสียงนกร้อง....แม้เป็นตอนพลบค่ำ...... รู้สึกมีพลังเยอะแยะมากมาย....สามารถจัดการงานทุกอย่าง และอุปสรรคทุกชนิดได้อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย... ขอขอบคุณค่ะ...ที่รัก...คุณได้มอบวันพิเศษที่สุดในชีวิตให้แก่ฉัน.... จนวันหนึ่ง....คุณเข้ามาทำงานในบริษัทของคุณพ่อของฉัน.... เพราะคุณเข้าใจว่า...จะทำให้เราได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น...โดยที่คุณไม่เคยบอกฉันมาก่อนเลย... แต่ทุกอย่าง....มันกลับตรงกันข้ามกับที่คุณคิด.... ความสัมพันธ์ของเราเปลี่ยนแปลงไป..... คุณรู้ไหม...ฉันทำตัวไม่ถูก....เวลาเราพบกันในที่ทำงาน.... เมื่อเห็นคุณแสดงสีหน้า..เสมือนเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน... ที่รักคะ...คุณรู้หรือป่าว...ว่ามันสร้างความเจ็บปวดให้แก่ฉันมากเพียงใด.... แต่ฉันเข้าใจว่า...ที่คุณทำทั้งหมดนั่น....เพื่อปกป้องฉัน...ลูกสาวเจ้าของบริษัท... ที่คุณเคยบอกฉันว่า...ผมไม่อยากทำให้คุณเสื่อมเสีย......แค่นั้น...คุณบอกฉันแค่นั้น.... ตลอดสี่เดือน....ที่คุณทำงานใกล้ใกล้ฉัน....มันทรมานคุณมากไหมคะที่รัก..... ทุกครั้ง...ที่คุณโทรหาฉัน....ถ้าคุณรู้ว่าฉันอยู่กับคุณพ่อ... คุณก้อจะบอกว่า...เดี๋ยวผมจะโทรมาใหม่... ทุกครั้ง...ที่เราจะพบกัน...ต้องเป็นสถานที่ที่เราคิดว่าจะไม่พบคนรู้จัก.... ทุกครั้ง...ที่คุณขึ้นมาบนรถฉัน...คุณจะเงียบเหมือนคิดอะไรอยู่.... ทุกครั้ง............................... ทำไม....ครั้งหลังหลังที่เราพบกัน....มันถึงมีเงื่อนไข...มีข้อจำกัด...และดูคุณเป็นทุกข์... ที่รักคะ....คุณรู้ไหม....ฉันทรมานเพียงใด...กับการที่เห็นคุณไม่มีความสุข.... ที่รักคะ....ฉันเข้าใจ....ว่าเรามีความแตกต่างกัน...ในเรื่องของสังคม.... ที่รักคะ....ฉันไม่เข้าใจ....คุณไม่แคร์เรื่องอายุ......แต่คุณแคร์สังคม... ฉันขอบอกคุณตอนนี้ได้ไหมคะว่า....ฉันไม่เคยแคร์สังคม...ไม่เคยแคร์อายุ... ไม่เคยแคร์ว่าใครจะรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเรา... ฉันขอบอกคุณตอนนี้ได้ไหมคะว่า....ฉันแคร์แค่คุณ....ฉันแคร์แค่ความสุขของคุณ.... ฉันขอบอกคุณตอนนี้ได้ไหมคะว่า....ทุกอย่างที่ฉันทำไป.... เพราะฉันทนไม่ได้...ที่เห็นคุณไม่มีความสุข... ฉันขอบอกคุณตอนนี้ได้ไหมคะว่า....ที่ฉันต้องบีบบังคับให้คุณลาออก... เพราะฉันอยากเห็นคุณดำเนินชีวิตทุกวันอย่างมีความสุข... ....ฉันไม่อยากให้คุณเป็นกังวล...ฉันอยากเห็นคุณมีรอยยิ้มเหมือนที่ฉันเคยเห็น.... ....ฉันไม่อยากให้คุณต้องเป็นกังวลกับการหาเงินมากมาก...เพื่อซื้อรถ...ขับไปรับฉัน... แม้มันจะเป็นคำสัญญาของคุณก้อตาม.. ....วันที่ผมมีรถ...ผมจะขับไปรับคุณ...ปลายปีนี้..ผมสัญญา... ที่รักคะ...ฉันไม่ต้องการรถ...ฉันต้องการแค่คุณมีความสุข.... นี่ก้อหนึ่งปีแล้วสินะ..... นับตั้งแต่วันที่เราได้รู้จักกัน..... ตอนนี้คุณได้ไปทำงานในบริษัทรับเหมาก่อสร้างใหญ่โต...มีชื่อเสียง.... ฉันหวังเสมอว่า....คุณจะมีความสุข...มีอนาคตสดใส...เป็นวิศวกรใหญ่... มีคนเคียงข้างคอยดูแลคุณ....มีคนสร้างรอยยิ้มบนใบหน้าอันสดใสของคุณ.... มีคนที่คุณสามารถคิดถึงเขาได้อย่างเต็มหัวใจ...โดยไม่ต้องกังวล.... ฉันคนนี้....ขอบอกคุณตอนนี้ได้ไหมคะว่า...ฉันรักคุณ.. ฉันคนนี้....ขอบอกคุณตอนนี้ได้ไหมคะว่า...ฉันคิดถึงคุณเสมอ... ฉันคนนี้....ขอบอกคุณตอนนี้ได้ไหมคะว่า...ทุกนาทีที่มีคุณ...เป็นนาทีที่มีค่าที่สุดในชีวิตของฉัน... แม้คำพูดสุดท้าย....ที่ฉันได้ยินจากคุณคือ.... "คุณเป็นผู้หญิงบ้าอำนาจ....และใจร้ายมากที่สุดเท่าที่ผมเคยได้พบ..." และคำพูดสุดท้าย....ที่ฉันอยากจะบอกคุณก้อคือ..... "ที่รักคะ...คุณเป็นผู้ชายคนเดียวในชีวิตของฉัน...ที่ฉันจะรักและคิดถึงคุณสุดหัวใจตลอดไป...แม้ฉันจะมีผู้ชายคนอื่นในชีวิตอีกก้อตาม..."
6 ตุลาคม 2547 00:44 น. - comment id 77780
ถ้าเขาคนนั้นรู้ว่า สิ่งที่คุณทำ...ทำเพื่อเขา เขาต้องดีใจอย่างที่สุด และต้องเศร้าอย่างที่สุดเช่นกัน...ความรักของคุณมันช่างยิ่งใหญ่ เสียสละความสุขของตัวเองเพื่อคนที่คุณรัก...ผู้หญิงกี่คนนะที่จะเป็นแบบคุณ...ขอนับถือกับความรักที่ยิ่งใหญ่ของคุณค่ะ
6 ตุลาคม 2547 13:02 น. - comment id 77791
....ฉันไม่อยากให้คุณต้องเป็นกังวลกับการหาเงินมากมาก...เพื่อซื้อรถ...ขับไปรับฉัน... แม้มันจะเป็นคำสัญญาของคุณก้อตาม.. ....วันที่ผมมีรถ...ผมจะขับไปรับคุณ...ปลายปีนี้..ผมสัญญา... ที่รักคะ...ฉันไม่ต้องการรถ...ฉันต้องการแค่คุณมีความสุข.... อ่านแล้วสะท้อนใจจัง.. เหมือนว่าตัวหนังสือจะฟ้องออกมาเลย ถึงความจริงใจของคนเขียน.. ถอนหายใจลึกๆด้วยความรู้สึกบางอย่าง ที่อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน..
6 ตุลาคม 2547 22:22 น. - comment id 77818
สะท้อนอารมณ์ได้โดนใจมากเลยครับ @@@@@@@@@@@@@@@ ถ้าผู้ชายคนนั้นได้ยิน ได้เห็น ได้อ่าน บทความนี้ ผมเชื่อว่าเขาคงจะดีใจ ที่ผู้หญิงที่เขาเคยรัก ยังรักเขามากขนาดนี้ @@@@@@@@@@@@@@@
8 ตุลาคม 2547 12:46 น. - comment id 77864
คุณไม่เคยเข้าใจเขาเลยละซิ