~นายปากแข็ง-เธอฟอร์มจัด~{3}

ความทรงจำ

เมื่อกี้ทำไรว่ะไอ้เบด ห๊ะ! ไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เลยเว้ย เมื่อกี้เห็นชัดๆว่าเล่นกะดอต ก็แค่แกล้งเล่นอ่ะ มีไรล่ะ ผมพูดไปด้วยสีหน้าบริสุทธิ์สุดๆ เปล่าไม่มีไร ไปเหอะไปเรียนได้แล้ว อืมๆ ผมรับคำไอ้ไท้แล้วก็ลุกไปซื้อขนมกรุบกรอบ3-4ถุงเพื่อกันหลับ มีไอ้โด้คนเดียวที่แยกไป(ก็มันไม่มีเรียน) มึงจะไปไหนต่อว่ะ คงไปเป็นเบ๊ตามไอ้ดอตมันน่ะ กันหมาไว้หน่อย ไม่รู้มันจงใจรึว่าแค่แกล้งพูดเล่น เอองั้นพวกกูไปเรียนก่อนนะเว้ย เดี๋ยวสาย เออๆ เมื่อผมขึ้นรถตรงจะไปเรียน ก็มีข้อความเข้า พรุ่งนี้มาหาที่ห้องด้วย จะเลี้ยงเป๊ปซี่ มาจากเธอนั่นเอง ผมอมยิ้มนะ ประโยคที่ดูแสนจะธรรมดาแต่ก็ทำให้ผมมีความสุขได้อย่างไม่น่าเชื่อ ยิ้มไรว่ะไอ้เบด ก็ไม่มีไรนี่ ดูmessageแล้วขำ ของใครว่ะ ไหนขอดูหน่อย ไอ้หยก ผมเรียกมันเสียงเขียวพร้อมกับรีบเก็บมือถือเข้ากระเป๋าเสื้อ ผู้หญิงแหงอย่างงี้ มันยังไม่วายแซว เงียบไปเลยๆ เมื่อผมเรียนเสร็จก็รีบตรงรี่กลับมาบ้านเลย พอถึงบ้านปุ๊บผมก็รีบตรงไปหยิบโทรศัพท์บ้านยกหูต่อหาเธอทันที ขอสายดอตคับ ใครพูดน่ะ เสียงไอ้โด้แหงๆ ใครอ่ะพี่โด้ ของดอตอ่าดิ ไม่ต้องมาขู่เพื่อนดอตเลย จะไปไหนก็ไป ฮัลโหล ว่างอยู่รึเปล่า ก็ว่างอ่ะ ทำไรอยู่ อ่านการ์ตูนอยู่ กวนมั้ย ไม่ๆ แล้วมีไรอ่ะ ไม่มีไรโทรมาไม่ได้เหรอ เปล่า ได้ดิ กินข้าวยัง ตั้งนานแล้ว แล้วพี่อ่ะ เพิ่งกลับถึงบ้าน หิวมากเลยอ่ะ ปลายเสียงผมอ้อนนิดๆ(แบบว่าอยากให้เธอสงสารอ่ะ) ก็ไปกินดิ ไม่ได้ล่ามโซ่ไว้นี่ เออๆ เป็นงั้นไป ผิดเองอ่า เปล่า ก็แค่กลัวจะหิวแค่นั้นเอง ไม่มีไรกินน่ะ อ่านะ เสียงทีวีบ้านเธอดังแว่วเข้าโทรศัพท์มา ดูไรอ่ะ ดูไรก็ไม่รู้ แม่ดูน่ะ ไมไม่ขึ้นไปข้างบน สายไม่ว่างหรอก พี่โด้ใช้ พรุ่งนี้ให้ขึ้นไปกี่โมง ทำอย่างกะพี่ว่างหลายช่วงงั้นแหละ เฮอะ 555 แค่ล้อเล่นนิดหน่อยเอง อย่าโกรธนะ นะๆๆ ก็ไม่ได้โกรธ มาแล้วกัน ไม่งั้นวันต่อไปดอตเอาไปให้ที่พี่นั่งทานข้าวแน่ๆ อืมเดี๋ยวไป เสียงสัญญาณแทรกของมือถือดังขึ้น ดอตโทรศัพท์ เหรอ เออใช่แฮะ งั้นแปปนึงนะ เธอทำเสียงขลุกขลักๆอยู่แปปนึงแล้วเสียงตะโกนก็ดังขึ้น ผมได้ยินชัดเลยอ่ะ พี่โด้ๆมือถือๆ ใครโทรมา เม้มไว้ว่าตัวfอ่ะ ใครก็ไม่รู้ เอาขึ้นมาๆ แล้วสักพักเธอก็มา โทษนะ พี่โด้น่ะ ไรไม่รู้ ของตัวเองไม่สนใจเลย ก็งี้แหละ ฮ้าวววว. ง่วงนอนเหรอ ก็นิดหน่อยอ่ะ ใกล้หลับแล้ว เหรอ อืม ทำไงดีอ่ะ อยากคุยอ่าาา แต่ง่วง 555ไปนอนไป เดี๋ยวค่อยคุยวันอื่นก็ได้ เดี๋ยวดอตก็เตรียมจะขึ้นห้องแล้วล่ะ เหรอ อืม ผมก็ส่งข้อความไปหาเธอ จะวางแล้วเหรอดอต ก็พี่ง่วงไม่ใช่เหรอ แปปนะ ข้อความเข้า เธอเงียบไปอึดใจ บ้า ส่งไรมาก็ไม่รู้ อ่านไม่เห็นรู้เรื่อง ไม่รู้เรื่อง จริง? อืม แค่นี้ก่อนนะ พี่ไปนอนเหอะนะ นะ อืมๆ แค่นี้นะไม่กวนละ ฮับ เธอวางไปแล้วผมก็เลยวางตาม อย่างน้อยวันนี้ก็ได้คุยกับเธอล่ะ^^ / Miss you na. ^_^ have a sweet dream na ja. Bye bye ja!! ฉันเปิดอ่านมันไม่รู้กี่รอบแล้ว ไม่รู้สิพอเปิดอ่านทีไรก็จะพลันนึกไปถึงหน้าเจ้าของข้อความนี้ทุกที พอนึกถึงก็รู้สึกจี๊ดๆที่ใจยังไงก็ไม่รู้  อย่าบอกนะว่า เรา เป็นบ้าไรเนี่ยเรา อ่านอยู่ได้ นอนดีกว่า / นี่นายเมธัส เดี๋ยวเอานี่ไปไว้ที่ห้องอาจารย์หน่อย รู้มั้ยคับมันคืออะไร มันคือเอกสารนั่นเอง^^ ไอ้หยก มึงเอาไปเก็บแทนหน่อยดิ 20 โหย เก็บเองไป เออๆ 20ก็20 แต่เดี๋ยวกูค่อยให้ ไปละรีบ ผมก็รีบวิ่งไปห้องเธอ มันจะรีบไปไหนว่ะ ไท้ที่เพิ่งออกมาจากห้องถามหยกเมื่อเห็นหลังเบดไวๆ ไม่รู้มัน - - สารนันท์ ออกมาแต่งประโยคหน้าห้อง ผมวิ่งมาทันเห็นห้องของเธอยังไม่เลิก ก็ค่อยเบาใจไปได้หน่อย เวลาเรียนเธอใส่แว่นด้วยแฮะ ดูน่ารักไปอีกแบบ จารย์ออดแล้ว มีคนนึงในห้องเธอแย้งขึ้นมา เอาล่ะ หัวหน้าบอก พออาจารย์ออกจากห้อง นักเรียนที่เหลือก็ทยอยกันออกมา ผมก็เลยเดินไปชะเง้อๆอยู่ที่ประตูหน้า เออน้อง ดอตอยู่มั้ย ไอ้ดอตๆ มีคนมาหา เด็กหนุ่มคนนึงที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องช่วยเรียกให้ ขอบใจน้อง มันก็ยักคิ้วกวนๆแล้วก็เดินลงบันไดไป ป่ะ ไปซื้อเป๊ปซี่กัน ห๊ะ! ไปดิ เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก เหลือแค่10นาทีเองนะ เธอก้าวเดินอย่างรีบๆ ไม่ต้องรีบก็ได้ ถ้าไม่ทันค่อยกินวันอื่น ก็ผมกลัวเธอจะเหนื่อยน่ะ ก็ไม่ได้รีบ เอาเหอะน่า เมื่อเธอซื้อกระป๋องเป๊ปซี่เสร็จก็ยื่นมาให้ผม เอ้า! ขอบใจนะ ไม่เป็นไรค่าา เอาเป็นว่าเราหายกัน หายกัน หมายความว่าเธอไม่อยากจะยุ่งกับผมเลยใช่มั้ยเนี่ย พี่เบด เป็นไรเปล่าดูซึมๆ เมื่อกี้ก็ยังดีอยู่เลยนี่น๊า เธอยื่นหน้าเข้ามาใกล้ มือเย็นน่ะ เหรอ จับดูดิ เธอก็แตะๆนิ้วลงบนมือของผม เมื่อได้จังหวะผมก็รวบมือเธอไว้ พี่เบด! ไม่อยากยุ่งกับพี่มากเลยเหรอ เปล่านี่ ไมคิดงี้อ่ะ ปล่อยได้แล้ว เมื่อมือของเธอเป็นอิสระ เธอก็รีบเขยิบออกห่าง ไหนว่า.. ไม่ได้ไม่อยากยุ่งนะ แค่ไม่อยากโดนแบบเมื่อกี้อีกเท่านั้นเอง เออเนาะคนเรา พูดไปก็หน้าแดงไป จนผมอดไม่ได้เลยยื่นมือไปขยี้หัวเธอเล่นด้วยความเอ็นดู ดอต อ้าว!พี่อาร์ก