. . ผั ด ฉ่ า . . ตอนที่ [ 1 ] หลวงพ่อ..นะ..หลวงพ่อ

เสือยิ้มมุมปาก

ณ บ้านสวนริมคลอง
.......................................................................................................................
	เสียงกระทะกระทบตะหลิวปลุกผัดฉ่าหรือเด็กหญิงลีลาวดีให้ตื่นขึ้นอย่างเคย อันที่จริงกลิ่นหอมกรุ่นของข้าวสุกก็มีส่วน .. ลอยปะทะปลายจมูกของเธออย่างยั่วยวน.. ดึงผัดฉ่า ขึ้นจากภวังค์ความฝันยามนิทรา..พบกับความฝันในโลกของความเป็นจริง..ไม่อยากตื่น..ก็ต้องตื่น ..
	ผัดฉ่าเดินหอบผ้าหอบผ่อน ไปอาบน้ำที่โอ่งหลังบ้านด้วยอาการงัวเงีย เสียงตาถามขึ้นว่า 
	ไง? ผัดฉ่า จะไปวิ่งเหรอ
ผัดฉ่า..เพิ่งจะตื่น..งง..และงัวเงียเสียงที่ออกมาจึงเหมือนกับคนยานคางพูด
	วิ่งอารายเหรอตา?
ตาก็ทันควัน
	ก็วิ่งผ่านน้ำไง ฮ่าๆๆ เอิ๊กๆๆ
..ตาชอบล้อผัดฉ่าเช่นนี้เสมอ..ก็เธออาบน้ำเร็วมาก .. มากจนบางครั้ง ผิวกายของเธอยังไม่สัมผัสละอองน้ำเลยแม้แต่น้อย 
	..ผัดฉ่าแต่งตัวเสร็จ เดินยิ้มหน้าสลอนมาหายายที่ครัว ไม่จำเป็นต้องปริปากเลยแม้แต่คำเดียว ยายก็จัดเสบียงใส่ปิ่นโตให้ผัดฉ่าเหมือนเคยทุกวัน..แล้วจะยากอะไร ในเมื่อเธอก็พกเสบียงแบบเดียวกันทุกวัน..ทุกวัน จนตาชวนผัดฉ่าไปแข่งขัน แชมป์กินไข่ ด้วยอารมณ์ขันของตา ทำให้ผัดฉ่าสงสัยว่า ตาอยู่กับยายได้อย่างไรเป็นสิบๆปี ในเมื่อ ยิ้ม ของยาย มีน้อยมาก..ถึงมากที่สุด ผัดฉ่าคิดว่า ยายคงเตรียมอัดยิ้มใส่กระป๋อง..เพื่อส่งขายต่างประเทศกระมัง
	ได้ยินเสียงพี่โย่งเรียกดังลั่นหน้าบ้าน..ผัดฉ่ากุลีกุจอวิ่งลงจากบ้าน..
	โครม..ตึง~อูย
              ..ใช่แล้วล่ะ..ผัดฉ่าวิ่งพลาดเผลอเหยียบชายกระโปรง กลิ้งตกบันได..นอนแอ้งแม้ง..อย่างน่าเอ็นดู ทุกๆคนวิ่งลงมาดู ส่วนพี่โย่งต้นเสียงก็ขึ้นจากเรือมาดูด้วยอาการหน้าตาตื่นไม่แพ้กัน .. คงมีแต่หลวงพ่อเท่านั้น ที่ค่อยๆเดินมาดูอาการ    ผัดฉ่ารุ่นเก๋า   อย่างช้าๆเนิบๆ ด้วยอาการสงบ
                            เป็นอย่างไรบ้างล่ะ โยม
 ผัดฉ่ากระอึกกระอับตอบ..
	ไม่เป็นไรค่ะ..หายแล้ว..ไม่เห็นเจ็บเลย ตกบันไดนิดเดียว..เด็กๆมาก อิอิ
	ไม่เป็นไรก็ดีแล้วนะผัดฉ่า ยายว่าไปเถอะ ไปโรงเรียนได้แล้ว เดี๋ยวจะระฆังเสียก่อน
	ทั้งสามเดินกันมาที่ท่าน้ำเพื่อจะลงเรือไปโรงเรียนกัน...สายตาทั้งสามคู่มองกันเลิ่กลั่ก คงมีแต่หลวงพ่อเท่านั้นที่เหมือนจะทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่ก็พูดขึ้นมา..เบามาก..เหมือนไม่อยากให้ใครได้ยิน
	อาตมาลืม..ผูกหัวเรือกับเสา
แม้จะเบาแค่ไหน..พี่โย่งก็ยังได้ยิน หันขวับไปทางหลวงพ่อ ร้องเสียงหลง เพราะรู้อยู่เต็มอกแล้วว่า ตนนั่นแหละต้องเป็นคนว่ายน้ำลงไปคัดท้ายเรือกลับมา..
	และผัดฉ่าก็ไปถึงโรงเรียนโดยสวัสดิภาพ..และทันระฆังพอดิบพอดี..ในใจภาวนาว่าเย็นนี้อย่ามีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นอีกเลย..
เพี้ยง
เสียงภาวนาของเธอดังไปหน่อย..เพื่อนจึงหันมาดูและอมยิ้มๆตามๆกัน .. ผัดฉ่าก็ยิ้มเหมือนกัน แต่..ในใจก็บ่นไปว่า ..
	หนอยแน่!! ยิ้มเย้ยผัดฉ่าซ่าส์แอนด์เก๋าเหรอ คอยดู