กาลครั้งหนึ่งของความรัก

แอ็ปเปิ้ล

ที่บางที่ที่เธอไม่เคยมองเห็น
คือสิ่งที่เป็นที่ฝังในตัวฉัน
ก้อนเนื้อที่ไหวเต้นทุกวินาทีของชีวิต
รับรู้ว่าเธอ คือ คนสำคัญ
แต่ทุกคืนวัน  คนที่คิดว่าสำคัญ
กลับมองฉันแค่ผ่านเลย..
	
	แปลกไหมถ้าฉันจะบอกเธอว่า การลืมใครสักคนซึ่งเป็นที่รัก เป็นการยากที่สุดในชีวิตของผู้หญิงคนนี้  แม้กาลเวลาจะผ่านล่วงเลยมาเกือบปี แต่ไม่เคยมีแม้สักวันที่หัวใจดวงนี้จะหยุดคิดถึงเธอ  เปล่าเลยฉันไม่เคยโทษใคร มันไม่ใช่ความผิดของเธอ  และไม่ใช่ความผิดของฉัน เพียงแต่โชคชะตาได้กำหนดเวลาระหว่างเราเพียงเท่านี้  เมื่อเวลาหมดลงเราก็ต้องแยกกัน  ฉันไม่กล้าแม้จะเอื้อมมือไปรั้งเธอไว้  ฉันคิดว่าความยิ่งใหญ่ของมนุษย์คือการปล่อยใจให้ได้เป็นอิสระ และฉันได้มอบสิ่งนั้นให้เธอแล้ว     หากการอยู่หรือไปของฉันไม่มีอะไรแตกต่าง  หากที่ตรงนี้ไม่มีฉันมันทำให้ทุกคืนวันของเธอมีความหมาย  ฉันยินดีที่จะถอยออกมาโดยไม่ต้องให้เธอร้องขอ  ฉันดีใจที่เห็นเส้นทางของคนที่รักโรยด้วยกลีบความรักสารพัน  แม้เส้นทางของฉันจะโรยด้วยความร้าวรานแค่นั้นฉันก็ยอม 
	
                   ตลอดเวลาที่ผ่านมา เวลาระหว่างเราเดินทาง ผ่านไป ผ่านไป และผ่านไป แต่ฉันแทบไม่รู้จักเธอเพิ่มขึ้น คล้อยไปตามกาลเวลาแม้แต่น้อย ฉันปรารถนาที่จะเข้าไปรู้จักโลกของเธอให้มากขึ้น  การพูดคุย การเอาใจใส่  กับกลายเป็นการเข้าไปรบกวน วุ่นวาย  หากจะถอยออกมาสักนิดหนึ่ง ก็ดูคล้ายไม่สนใจดูแล เธอจะรู้บ้างไหมไม่ว่าเธอจะคิดอะไร ฉันแคร์ ความรู้สึกของเธอไปทุกเรื่อง  จนบางทีฉันร้องไห้ออกมาเพราะความน้อยใจ  ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนดี แต่ความดีและความเห็นใจ อีกทั้งคำพูดที่ให้ความหวังต่าง ๆ นานา วันนี้มันกลับมาทำร้ายฉัน คงเป็นเพียงแค่ความสงสารที่เธอให้มา แต่ฉันก็รับมันไว้ เพียงไม่อยากให้หัวใจจมน้ำตา แม้รู้ว่าไม่ช้าหรือเร็ววันนั้นจะต้องมาถึง  แต่ขอเวลาอีกสักนิดเท่านั้นเอง  เธอเคยให้สัญญาว่าจะไม่ลืมกัน แต่ฉันคงไม่สามารถไปกำหนดความรู้สึกของใครได้  หากวันนี้เธอจะลืมกัน กันก็คงไม่มีจะพูดอีกแล้ว
ยิ่งรักมาก ก็ยิ่งเหงา ยิ่งไกลห่าง
ยิ่งอ้างว้าง เคว้งคว้าง หลงทางฝัน
ทุกนาทีที่ผ่านไปแต่ละวัน
เหมือนกำแพงล้อมรอบกั้นหมดทางไป
	เธอเป็นเพียงคนเดียวที่เข้ามาเติมเต็มหัวใจให้กัน แม้วันนี้ฉันรู้ดีว่าได้ก้าวออกมาไกลจากชีวิตเธอมากแล้ว ไกลจนไม่อาจรู้ว่าชีวิตนี้จะกลับมาเจอกันอีกหรือเปล่า แม้กำลังใจในวันนี้ที่ฉันเคยได้รับตลอดมาจะหายไป แต่เธอยังไม่เคยหายไปจากใจ และความรู้สึกของฉันที่มีต่อเธอก็ไปเคยลดน้อยลงเลย  ณ ที่ตรงนั้นของเธอ ฉันไม่อาจรับรู้เรื่องราวความเป็นไปได้เลย ฉันห่วงเธอและคิดถึงเธอเสมอ บางครั้งฉันเหมือนคนบ้า บ่อยครั้งที่เฝ้ากดเบอร์โทรศัพท์เพียงเพื่อจะได้ยินเสียงเธอ แต่แล้วฉันก็วางมัน เพราะไม่รู้จะพูดอะไร ในวันนี้ฉันแค่อยากบอกว่า ฉันไม่เคยลืมเธอ  ความไกลไม่ใช่อุปสรรคสับหรับใจฉันเลย  วันนี้ฉันทำได้เพียงหยิบกาลครั้งหนึ่งของความรักที่แสนดีมาเล่าให้ใจฟังในวันเหงา ๆแค่นี้ก็สุขใจมากพอแล้ว  
ปล.  คิดถึงเธอมากถึงมากที่สุด