รักเดียว(ตอนที่2)

ร. อินทนิล

ตอนที่2
วันต่อมาขณะที่รักเดียว โดมและชมพูกำลังตั้งอกตั้งใจเรียนกันอยู่นั้น บอมก็เดินเข้าห้องมาโดมจึงยกมือเรียก บอมนั่งเรียนได้พักหนึ่งอาจารย์ก็ให้งานนักศึกษา ทุกคนในห้องจึงตั้งหน้าตั้งตาทำไม่นานนักอาจารย์ก็ปล่อย ทุกคนจึงค่อยๆทยอยกันเดินออกจากห้อง 
เมื่อวานเรียนอะไรไปมั่งวะบอมหันมาถามโดม ขณะกำลังเดินไปโรงอาหาร
ขาดตั้งแต่วันแรกเลยนะบอม ชมพูทักเขา
มีธุระน่ะ ด่วนจริงๆ
พาแฟนไปเที่ยวรึไง รักเดียวแซว
เปล่าเมื่อวานรู้สึกจะมีการตลาดใช่ไหมที่เป็นวิชาหลักๆ เป็นไงบ้างอาจารย์ดีป่ะ สั่งงานรึยังบอมว่า
ถามรักนั่น ตั้งใจเรียนอยู่คนเดียว โดมบอกเขา
อะไรโดมรักเดียวทำตาขวาง
หรือไม่จริง
ทำไมอ่ะ บอมทำหน้างงๆ
ก็คนสอนน่ะสิ หล่อมากชมพูว่า
หล่อกว่าเราอีกเหรอ
หล่อกว่ามาก รักเดียวพูดใส่บอม
ละครมึงเล่นคืนนี้แล้วนี่ สงสัยจะดังเป็นพรุแตก หล่อๆอย่างมึงบอมหันมาหาโดม
อะไรกัน โดมเขินๆ
ไปกินข้าวเถอะ ฉันหิวชมพูพูดห้วนๆ ก่อนจะเดินตัวปลิวไป
พูเป็นอะไร บอมว่า
อะไรของเขา โดมงง
ชลธีกำลังจะออกไปทานข้าวเที่ยงกับปณิตาซึ่งก็เป็นเพื่อนอาจารย์อีกคน บังเอิญเจอชีวินซึ่งกำลังจะไปสอน ชลธีจึงพูดขึ้น วิน เมื่อเช้าไอ้ภาคมันโทรมาชวนกินเบียร์สด สะพานพุทธคืนนี้ ไปไหม
แกไปหรอ
ไปให้มันหน่อยเหอะว่ะเรายังได้ทำงานอยู่ด้วยกัน แต่มันแยกออกไปทำงานบริษัทคนเดียว คงจะเหงา นะนะ หมู่นี้ไม่ค่อยได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาอยู่ด้วย
ไปก็ไป ไปไหมครับอาจารย์ปณิตา ชีวินหันมาเย้าปณิตา
เรียกซะเต็มยศเชียวนะวิน ฉันไม่ไปขัดคอภาษาเพื่อนของพวกคุณหรอก
มีนัดกับภาณุแล้วล่ะซี่ชีวินยังยั่วเธอไม่เลิก
หยุดนะฉันไม่ได้เป็นอะไรกับภาณุซะหน่อย
ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย
ปณิตาค้อนขวับไปทีนึงก่อนจะเดินงอนๆออกไป
ชีวินยิ้มชอบใจ เขามักจะชอบแหย่ปณิตาเล่นเสมอ แม้ว่าอายุจะไล่ๆกัน แต่ปณิตาจะดูเหมือนเด็กๆ เธอน่าเอ็นดู เหมือนกับผู้ใหญ่แกล้งให้เด็กโกรธ
ขณะที่รักเดียว โดม บอมและชมพูกำลังนั่งทานข้าวกันอยู่ในโรงอาหาร รักเดียวก็พลันได้ยินเสียงจากทางด้านหลังเล่นเอาหัวใจเธอเต้นระรัว
ที ที นั่งตรงนี้ดีกว่าลมเย็นดี ปณิตาบอกกับชลธี 
รักเดียวค่อยๆหันหลังมา ก็ดันสบตากับชลธีเข้าพอดีจึงยกมือสวัสดีเขา บอมเห็นโดมกับชมพูยกมือไหว้จึงหันไปไหว้ตาม
ครับหวัดดีครับเรียนอะไรมากัน ชลธีเดินมาทักทายลูกศิษย์
โฆษณาครับโดมตอบ 
ว่าไงครับ คุณรักเดียว ไม่ทักผมเลยนะ
ก็หวัดดีเมื่อกี๊แล้วไงคะ
ชลธียิ้มๆก่อนจะเดินไป พอโดมแน่ใจว่าเขาจะไม่ได้ยินจึงพูดขึ้น สงสัยแฟนอาจารย์
รักเดียวสำรักน้ำขึ้นมาชมพูจึงรีบถาม เป็นอะไรรัก
เปล่าๆ
อ๋อนี่หรออาจารย์ที่สอนการตลาด บอมว่า
ทำไมรู้ล่ะยังไม่ได้บอกอะไรเลย ชมพูถาม
มันอยู่ในกึ๋น บอมพูดพลางมองรักเดียวอย่างมีเลศนัย
ฝ่ายชลธีพอซื้อข้าวเสร็จก็มานั่งทานกับปณิตาจู่ๆเขาก็ถามหล่อนขึ้นมา
ภาณุเป็นไงบ้าง
ที!นี่ทีก็เป็นไปกับวินด้วยหรอ
ชลธีหัวเราะหึหึ ผมไม่สงสัยเลยว่าทำไมวินมันถึงชอบแกล้งคุณนักภาณุเป็นคนดีนะคุณ
แล้วไงล่ะ ก็ฉันไม่ได้ชอบเขานี่
แล้วคุณชอบใครล่ะ
ไม่มี
วิน!
ฉันไม่แย่งแฟนเพื่อนหรอก แล้วฉันก็ไม่มีทางชอบหมอนั่นด้วย ไม่รู้พิมพ์ชอบไปได้ยังไง
ชลธีนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง ปณิตาไม่ได้สังเกตเห็น หมู่นี้คุณไม่ค่อยได้ไปไหนกับพิมพ์เลยนี่
ก็นายนั่นแย่งเพื่อนฉันไปแล้วนี่ปณิตาทำหน้าน้อยใจ
พิมพ์วนากลับมาจากการสอนกำลังรอลิฟต์อยู่ ชลธีกับปณิตาก็มาพอดีหลังจากทานข้าวเสร็จ
พิมพ์ ปณิตาทักหล่อน เพิ่งสอนเสร็จเหรอ ขยันจังนะ นี่มันเกินเวลานี่ เดี๋ยวนักศึกษาหมันใส้น้าไปกินเวลาเค้าน่ะ
พิมพ์วนายิ้มๆ แล้วนี่ ไปทานข้าวกันมาหรอ
ครับ ชลธีตอบ ทั้งคู่สบตากันไม่ถึงสามวินาที ลิฟต์ก็มาถึง
พอเข้าไปในลิฟต์ ชลธียืนไกล้กับพิมพ์วนาชนิดหายใจรดต้นคอทั้งคู่ดูมีสีหน้าไม่สู้จะดีเท่าไรและดูเหมือนว่าปณิตาจะเห็น
* * * * * * * *
ตกกลางคืนวันนี้รักเดียวมาเดินหาซื้อเครื่องประดับเท่ๆใส่เล่นที่สะพานพุทธซึ่งผู้คนกำลังพรุกพล่านได้ที่ เสียงโทรศัพท์มือถือเธอดังขึ้นเธอจึงรีบรับสาย
ว่าไงพู
อยู่ไหนเนี่ย โทรเข้าหอไม่เห็นมีคนรับ
อ๋ออยู่สะพานพุทธ พอเลิกเรียนก็กลับหอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ออกมาเลย 
อ้าวไม่เห็นชวนล่ะ
ชวนแล้วจะมาหรอ วันนี้ละครที่โดมเล่น ตอนแรกนะ
บ้า
ฉันรู้ว่าทุกคนอยากดูผลงานเพื่อน ฉันไม่กวนดีกว่า
แล้วเธอล่ะ ไม่ดูโดมหรอ
ดูสิ ที่นี่สะพานพุทธนะฉันแวะดูตามร้านค่ก็ได้
งั้นก็ระวังๆแล้วกัน
อื้มขอบใจ
หลังจากวางสายชมพู เธอก็เดินต่อไปเรื่อยๆ ผ่านผู้คนมากหน้าหลายตา ที่นี่ยามค่ำคืนดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก
ชลธีกับชีวินนั่งคอยเพื่อนอยู่ที่ลานเบียร์แถวนั้น ดูท่าจะนานพอควร
อะไรของมันนะ เป็นคนนัดแท้ๆ ชีวินบ่นๆ
เค้านักธุรกิจใหญ่น่า
ภาคภูมิจอดรถคันหรูหลังจากลงรถได้พักหนึ่ง ทันใดนั้นเองผู้หญิงคราวป้าคนหนี่งก็หวีดร้องขอความช่วยเหลือโดนโจรวิ่งราวกระเป๋า วิญญาณลูกผู้ชายตัวจริงเข้าสิงภาคภูมิใส่ตีนหมาวิ่งกวดโจรนั่นกระทั่งอยู่ในระยะประชิดตัว เขาเตะขาโจรจนล้มลงแลกหมัดกันไปมาจนโจรชั่วรู้สึกว่าจนมุมก็ควักมีดออกมาจากกระเป๋ากางเกงทำเอาภาคภูมิชะงักแต่ก็ไม่ถอย มันพุ่งตรงเข้ามาจะเสียบภาคภูมิเต็มที่แต่เขาหลบได้ทันอย่างเฉียดฉิว และอัดโจรชั่วจากด้านหลังจนกองลงไปกับพื้นอย่างทุลักทุเล เขาเดินมาหยิบกระเป๋าจะเอาไปคืนป้าคนนั้น โจรนั่นลุกขึ้นมาหยิบมีดและเงื้อมือขึ้นจะแทงภาคภูมิ โชตดีที่รักเดียวมาประจัญหน้ากับภาคภูมิเห็นเข้าจึงยกเท้าขึ้นถอดรองเท้าแล้วขว้างผ่านหน้าเขาไปเข้าหน้าโจรจนหงายหลังลงไป ตำรวจก็มาพอดี
รักเดียวกำลังก้มหน้าผูกเชือกรองเท้าอยู่ ภาคภูมิจึงเดินเข้ามาหาหล่อน ขอบคุณนะครับ
รักเดียวเงยหน้าขึ้นมามองเขา ตีงู ต้องตีให้ตายนะคุณ หล่อนว่า
ภาคภูมิถึงกับยืนนิ่ง สายตาของรักเดียวที่ประสานกับเขามันคมบาดลึกเข้าไปจนถึงขั้งหัวใจบวกกับความประทับใจที่เธอช่วยเขาไว้อยู่แล้วด้วยยิ่งทำเขาปลื้มรักเดียวไปใหญ่ มัวแต่พร่ำเพ้อหันมาอีกทีรักเดียวก็หายไปไหนแล้ว นึกเจ็บใจกับตัวเองที่ไม่ได้ถามชื่อและขอเบอร์โทรของเธอไว้
ภาคภูมิเดินเข้ามาหาชลธีกับชีวินยังที่ที่นัดกันไว้  ชลธีหันไปเห็นจึงแซวเขา
ว่าไงครับ นักธุรกิจใหญ่ เป็นคนนัดแท้ๆ มาซะป่านนี้ 
เป็นอะไรยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ชีวินเห็นเพื่อนดูเคลิ้มๆ
ฉันตกหลุมรักผู้หญิงคนนึงว่ะภาคภูมิ
อะไรนะ ชลธีกับชีวินมองหน้ากันอย่างแปลกใจ 
เฮ้ยคราวนี้ฉันเอาจริงนาเว้ย เธอช่วยชีวิตฉันไว้ อาจจะไม่สวยเลิศเลอแต่เธอโคตรเท่เลยว่ะ เป็นสาวในฝันของฉันเชียวนา
เพ้อเจ้อชีวินว่า
* * * * * * * *
พิมพ์วนากับปณิตาเองเวลานี้ก็กำลังนั่งทานอาหารอยู่ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง
วินเป็นไงบ้าง ปณิตาถามเพื่อนสนิท
ทำไมอยู่ดีดีถึงถามแบบนั้นล่ะ
สงสารวิน
!? พิมพ์วนามองหน้าเพื่อนแปลกๆ ฉัน
วินเขารักเธอมากนะพิมพ์ ฉันรู้ว่าเธอยังลืมไม่ได้ ต้องเจอกันทุกวันแบบนี้
เขาก็ยังไม่มีใครนี่
เธอก็เลยคิดว่ายังมีหวังงั้นหรอ ทำอะไรนึกถึงวินซะบ้าง
* * * * * * * *
อะไรนะนี่แกไม่มีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับตัวเธอเลย แล้วจะมาบอกว่าจริงจังเนี่ยนะ ไอ้ภาคเอ๊ย ชื่อก็ไม่ถาม เบอร์โทรก็ไม่มี อยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ แล้วชาตินี้แกจะได้เจอเค้าอีกไหมวะชีวินระอาเพื่อน
ไม่ให้กำลังใจ แล้วยังจะมาตอกย้ำซ้ำเติมอีกภาคภูมิน้อยใจ
รุ่นเดียวกับเราหรอชลธีถาม
น่าจะใช่ ฉันว่าเธอต้องมาที่นี่อีกแน่ๆ แกสองคนมากับฉันทุกวันได้ไหมวะ
จะบ้าเหรอ ฉันเป็นอาจารย์นะ ชีวินชักยั้ว
แล้วไงวะ
ต้องทำตัวให้ลูกศิษย์นับถือ เที่ยวสะเปะสะปะได้ไง งานก็มีตั้งเยอะ ชลธีว่า 
ภาคภูมิถอนหายใจอย่างน่าสงสาร ชลธีจึงว่า จะช่วยมองหาอีกแรงละกัน ไหนบอกมาซิ ท่าทางหน้าตาเป็นไง
ขอบใจเพื่อนรักไม่ขาวมากนะแต่ก็ไม่เข้มเกินไป หน้าคมๆดุดุ ตาสวยมาก คิ้วเข้ม หุ่นพอดีๆ ไม่อึ๋มเหมือนเสป้กแก ที่สำคัญเสียงเธอเท่มากๆ ฟังดูนิ่งๆ แล้วก็
รักเดียวเดินๆอยู่เห็นโดมบนจอโทรทัศน์ในร้านค้าริมถนนร้านหนึ่งจึงหยุดชะงักดู เธอทึ่งในความสามรถของเพื่อนคนนี้มาก เค้าไม่ได้มีดีแค่หน้าตาแต่ความสามารถยังถึงอีกด้วย
 นี่สินะ พรสวรรค์ ทั้งหน้าตา ทั้งความสามารถ แกแน่จริงๆโดม หล่อนรำพึงรำพันชื่นชมเพื่อนอยู่ ทันไดนั้นเองเสียงแตรรถก็เรียกให้เธอหันไปมอง
อาจารย์ ! หล่อนอุทานด้วยความเหลือเชื่อที่ได้เจอชลธีที่นี่เวลาแบบนี้และที่แบบนี้
มาคนเดียวหรอครับ
ค่ะ
คึกแล้วนะ จะกลับหรือยัง ผมไปส่ง มาคนเดียวอันตราย
ไม่เป็นไรค่ะ
ขึ้นมาเหอะเร็ว ถือว่าเป็นการตอบแทนเรื่องกระเป๋าตัง
ไม่เหมาะมังคะ
คุณไม่ได้แต่งชุดนักศึกษานี่ ขึ้นมาเร็วผมจอดรถขวางทางเขาอยู่
รักเดียวจวนตัวตัดสินใจขึ้นรถ ชลธีจึงค่อยๆออกตัวไป
บ้านคุณอยู่ไหนครับ
อยู่หอพักค่ะ ห่างจากมหาลัยประมาณกิโลนึง แล้วบ้านอาจารย์ล่ะคะ
ไม่สบอกได้ไหมครับ เดี๋ยวคุณเกิดหลงรักผมขึ้นมา อดใจไม่ไหวจะไปหาผมถึงบ้าน
รักเดียวจอดสนิท หันไปมองเขานิ่งๆ
ผมล้อเล่นน่า
หนูแค่อยากรู้ว่าอาจารย์ขับรถย้อนรึเปล่า
ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณนี่ใจถึงนะมาเดินคนเดียว
แล้วอาจารย์มากับใครล่ะคะ
ผมมาสังสรรค์กับเพื่อน
ท่าทางเจ้าชู้นะอาจารย์เนี่ย สงสัยนักศึกษาสาวๆจะหลงกันเยอะ
ผมไม่คิดอะไรกับนักศึกษาหรอกนะ ผมเป็นอาจารย์ จรรยาบรรณเป็นเรื่องสำคัญ
หรอคะ ก็เลยจีบ อาจารย์ด้วยกัน
ชลธียิ้มๆก่อนจะพูดขึ้นอย่างไม่คิดอะไร อาจารย์ปณิตาที่คุณเห็นเมื่อกลางวันน่ะหรอ เราเป็นเพื่อนกัน แต่ก็ไม่แน่หรอกนะ อาจารย์เค้ายังโสด สวยก็สวย
รักเดียวนิ่งเงียบไปพูดอะไรไม่ออก จนใกล้ๆถึงเค้าจึงถามหล่อนขึ้นมา
เป็นอะไรไปคุณ เงียบๆไป
เปล่าค่ะ
ผมชอบชื่อคุณจริงๆนะ
ชอบแค่ชื่อหรอคะ
อะไรนะ
รักเดียวหัวเราะหึหึ จอดตรงนี้แหละค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาส่ง รักเดียวลงจากรถมา
ไม่เป็นไรครับ เจอกันพรุ่งนี้  อ้อ!คุณ พรุ่งนี้ก่อนเข้าเรียนคุณขึ้นไปเอาชีสต์ที่โต๊ะผมไปให้เพื่อนๆซีรอกส์กันด้วยนะ ตอนเรียนจะได้ไม่เสียเวลาเลคเชอ
ค่ะ
รักเดียวยืนมองจนรถชลธีลับตาไป
* * * * * * *