ยื้อยุดฉุดมันคืนมา โอ้ ..ชีวิต

tiki

สองสามปีที่แล้ว..วันที่ปลีกเวลาได้นิดหน่อย
 ขับควบคุณหญิงที่เกือบจะหลุดเป็นชิ้น ข้ามทางด่วนทางลัด
เพื่อทำเวลา ไปหาคุณแม่ที่คฤหาสน์อัครฐานของท่าน
        กว่าจะนำตัวท่านที่ยังอารมณ์ดี คุยรู้เรื่องได้ไป
สำนักงานแห่งนั้นได้ ก็ นานโขอยู่
       วันที่คนรู้จักในวงการ เชิญชวนให้ไปฟังผลิตภัณฑ์
อาหารเสริมเซลสมองคนชรา..เพียงเพื่อจะไปฟังในฐานะ
สมาชิก    พาคุณแม่ไปเข้าโดมเซาน่าให้ผ่านกระแส 
ฟาร์อินฟาเรดประมาณ 15-20 นาที ก็ดูท่านกระชุ่มกระชวย 
ผิวหน้าเป็นสีชมพูดูสดชื่นขึ้นทันตา
      ออกมา พาขึ้นลิฟท์ไปฟัง บรรยายเรื่องผลิตภัณฑ์อาหาร
เสริมเซลสมองคนชรา..แต่ไม่คิดว่าจะซื้อ
     เพราะแต่ละกล่องนั้นราคา เกือบ สามพันบาท 
..เงินที่ครอบครัวเรารับประทานไปทั้งเดือนนะ..
      ในระหว่างฟังบรรยาย ท่านก็เกิดอาการแปลกๆขึ้นมา
คือ ลุกลี้ลุกลน ไม่เหมือนแต่ก่อน..ลุกขึ้นพรวดพราด
เดินออกจากห้องประชุมเสียเฉยๆ 
       เมื่อฉันออกมาข้างนอกภายใน สิบห้านาทีต่อมา 
ก็พบคุณแม่นั่งอยู่ท่ามกลางวงล้อมของ ยอดนักการขาย
สินค้าเพื่อสุขภาพกลุ่มนั้น       เขามีญาณพิเศษกันเป็น
ส่วนมาก ด้วยการฝึกสมาธิระดับสื่อกระแสจิต ตามหลัก
 จีน ญี่ปุ่น อะไรที่วิทยากรกลุ่มนั้นไปร่ำเรียนมา..
        และ คุณแม่ได้นั่งอยู่กลางกลุ่ม จน ฉันมีอาการเครียด
จัดขึ้นมาทันที   ด้วยสินค้าที่ทั้งกลุ่มวางลงมาเพื่อแก้อาการ
แปลกๆของคุณแม่ทั้งหมดนั้น มันเหยียบ สองหมื่นกว่าบาท
        ในเวลานั้นฉันมีความรู้สึกโมโหตัวเอง อยากร้องไห้
เนื่องจาก วันจันทร์ที่จะถึงนั้น เช็คเรื่องงานที่เขียนไว้
จะต้องถูกนำไปขึ้นเงินอย่างแน่นอน หมื่นกว่าบาท...ฉันไม่
มีสิทธิ์จะนำเงินในธนาคารไปจ่ายสิ่งอื่นใดเป็นแน่นอน
        ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า  คุณแม่ อาการแย่
มากแล้วนะรีบให้กินวิตามินพิเศษดังกล่าวเสียเถิด
           ฉัน...ด้วยดวงตาที่พร่าพราว ลูกมันจะอกตัญญู
แค่ไหนนะ ถ้าเท่านี้ก็ช่วยแม่ไม่ได้...เอาละ หวังว่าถ้า
ผ่านเงินให้เรื่องนี้กับแม่ไปก่อน เราอาจจะไปขอคืนจาก
พี่น้องได้มัง
       คัด เลือก เอาเฉพาะที่ดูเป็นวิตามินมีประโยชน์ และ
 เป็นสินค้าที่แม่ต้องใช้ทุกวันเพื่อสุขภาพจริง ก็ปาเข้าไป
 12500 บาท
        ฉันมีความรู้สึกเหมือนว่า การตอบแทนพระคุณแม่
ครั้งนี้ ยากเย็นเข็ญใจเหลือแสน
         ในวันนั้นเจ็บใจที่ตัวเองจนเกินไป ไม่พอที่จะ
             -ชั่วกูบำรุงพ่อกู  กูบำเรอแม่กู**
            เจ็บใจตัวเองเหลือเกิน
ทิกิ_tiki				

สองปีกว่าแล้วสินะ ที่แม่เริ่มออกอาการ หลงลืม
ตามประสาคนแก่ อย่างที่ทุกคนว่ากันมาอย่างเด่นชัด.
.. ฉันยังรู้สึกผิดอยู่ในใจเสมอ ที่ไม่สามารถ เจียด เงินสด
ผ่านไปซื้อวิตามินเสริมสมองนั้นให้แม่..

              บทประพันธ์โอ้ ..ชีวิต    
              โดย ทิกิ_tiki  
          ซึ่งเขียนไว้เมื่อคืนนั้น มันโหดกับชีวิตเกินไป... 
    โอ้ ..ชีวิต 
            โยนใจไปในเพลง

            ความเครียดเบียดคนตกขอบ
        รู้รอบจัดเกินเมินขม
        ดีนักจักหาปรารมภ์
        ชั่วนักหักล่มกลางดิน..*
                   โอ้หนอเวลาคืนไม่ได้..*
              คืนวันผ่านไปให้ถวิล
              นึกแม่หลั่งน้ำตาร่วงริน
              หมดสิ้นความจำเคยสำคัญ
                   ถึงซบนบกราบแทบเท้าแม่
              ก็ไม่แล สนใจ..ลูกขวัญ
              รอยร้าวจารึก...จนจาบัลย์
              เกินสาวเสกสรรค์..ให้แม่จำ
                    โอ้หนอ ละอ่อน ของลูกเอ่ย
              แม่เคย เป็นหลัก ..รักครวญคร่ำ
              บัดนี้ เฉยชา..จนเจ็บช้ำ
              โทษกรรม..เกินนำ..สังขารคืน
                    ดวงจิต แม่ลอย ไปโลกฝัน
              รำพัน คำใด..ให้สุดฝืน
              ไม่รับ ไม่รู้..ต้องกล้ำกลืน
              ความแก่...จุดยืน..ของทุกคน
                     เห็นแม่โยนใจไปในเพลง
               ยามร้องบรรเลงมิสับสน
               แต่ถามสิ่งใดมิยินยล
               ใจแม่จรดล...ในเพลง...

                 ถ้าแม่ของคุณยังคุยกันรู้เรื่อง
                คุยสิ่งดีดีน่ารักให้แม่ฟัง...เพื่อยามระลึกถึงความหลังในวันหน้า
                คุณจะได้ไม่ต้องเสียน้ำตา...เหมือนเรา
                ทิกิ_tiki 
                   เวลา ๒๔:๕๕ นาฬิกา
               คืนแรม ๑๐  ค่ำ เดือน ๙ สยาม ราชอาณาจักรไทย
               พระพฤหัส   ๙  กันยายน พุทธศักราช ๒๕๔๗
               September 9th,2004
                สยาม ราชอาณาจักรไทย				

ศึกษา
ข้อมูลด้านสุขภาพ และ อันตรายของยาแก้ปวดฝรั่ง ที่จะ
ทำลายเซลสมอง เซลในร่างกาย
      หลักการแพทย์สมัยใหม่ ได้ชี้ให้เห็นว่า ต้นเหตุแห่ง
สมองเสื่อมมักจะมาจาก การกินยาแก้ปวด ดื่มกาแฟ 
นอนดึก สูบบุหรี่ เครียด ฯลฯ    อันเป็นภาวะที่จะเกิด
ภาษาแพทย์เขาเกี่ยวกับ ..สิ่งที่เรียกว่า
อนุมูลอิสระ..Free Radical 
 อันเป็นตัวการทำให้เกิดเซลเสื่อม..
 เซลสมองที่เสื่อมถอยไป เราไม่ทันนึกว่า
       มันจะมาเร็วเกินกว่าที่จะคิด หมอเคยติงไว้เมื่อ
       ปลายปีที่แล้ว ว่าโรคนี้มันจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้				

เราก็ต่างหัวเราะขำหมอ ว่าอะไร คุณแม่ก็ยังดีดี
                 อยู่นี่นา เพียงแต่เริ่มมีพฤติกรรมแปลกออกไป
           เช่น ทักว่า * หายไป สามปีแล้วได้มังนะ ไม่เห็นเลย*.
          .* ลืมแล้วนะ ว่าอะไรนะ* อย่างนี้เสมอๆ
                            เสียดายที่ช่วงเวลาที่ใครบางคนเตือนไว้
               ว่าให้ โด๊ปวิตามินกันแก่ ที่เขาให้มาอย่างเร่งด่วน 
                เมื่อสองปีที่แล้ว กล่องหนึ่งมัน 2400 เราก็
                ไม่รวยขนาดจะซื้อมาให้แม่กินได้ตลอด
                แต่ช่วงนั้น เมื่อให้คุณแม่รับประทานเช้าเย็น 
                ตามกำกับ
                 ท่านก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด...
                    .....แต่วันนี้ วันที่ลูกก็เครียด ยุ่งกับงานจนลืม
                  ว่าควรจะไปดูแลแม่อย่างไรให้ถึงที่สุดนั้น..
                 ระยะเวลาชั่วเดือนสองเดือนที่มองภายนอก
                เห็นแม่ปกติธรรมดา แต่ภายในเซลสมองเสื่อม
                ถอยลงไปอย่างน่าตกใจ ผลคือท่านแทบ
                  จะจำอะไรไม่ได้..
                นอกจากอยู่ในโลกหนังสือ อ่านไป..
             และมีความสุขที่สุด ในการร้องเพลง คาราโอเกะ.. 
              ร้องได้ ตามคำที่อยู่บนจอ
                 แต่นอกจอ
             เมื่อออกจาก ห้องร้องเพลงนั้นแล้ว.สติ สัมปชัญญะ 
             ไม่เห็นอีกแล้ว
                 ให้ลูกพร่ำถามพูดอย่างใด ก็ราวคนแปลกหน้า ..
              โอ้ แม่จ๋า
                 

                เวลา ๒๔:๕๕ นาฬิกา
               คืนแรม ๑๐  ค่ำ เดือน ๙ สยาม ราชอาณาจักรไทย
               พระพฤหัส   ๙  กันยายน พุทธศักราช ๒๕๔๗
               September 9th,2004
               สยาม ราชอาณาจักรไทย
               Siam, The Kingdom of Thailand.

              สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติ พุทธศักราช ๒๕๓๗
              Copy rights All rights reserved.       
              ทิกิ_tiki 
                 โอ้ ..ชีวิต 

  Poem ID :   60901 - ผู้ชม 40   ผู้ตอบ 9   
Written by :   ทิกิ_tiki  
Posted by :   รหัสสมาชิก : 4895 - tiki  
Source :   เคาะเขียนเดี๋ยวนี้หน้าคอมพ์ค่ะ  
Date - Time:   10 ก.ย. 47 - 01:15				

,มนุษย์เราในโลกนี้ นอกจากมารดาของตนแล้ว
ใครที่ไหนจะโอบอุ้มเราด้วยความรังเกียจน้อยที่สุด
ในชีวิตเล่า

                เมื่อเราถ่าย เราอึ แม่เราล้างก้นให้เรา 
เช็ดถ่าย เช็ดอึ ของเรามาตลอดทุกระยะ กี่ผืนผ้าอ้อม
ที่ท่าน เปลี่ยนให้ ซักให้ ตากให้  กีความเหม็นที่เรา
ทำไว้ ไม่ว่าจะ อาเจียร จะแหวะใส่เสื้อผ้า ท่าน
ท่านก็ทำให้เราด้วยรักเหลือที่จะพรรณนาได้

             ทุกย่างก้าวของเรา มีสายตาแม่คอยสอดส่อง
ดูแล แม้บางครั้งท่านจะอารมณ์เสียดุว่าเราก็ด้วย
ใจลึกที่สุดปรานี ห่วงใยเราเป็นที่ยิ่ง รักมาก กริ่ง
เกรงเราจะมีภัยอันตราย   เปรียบได้กับแม่เสือ ซึ่ง
ใช้ฟันของมันงับย้ำให้ลูกมันรู้ว่าตรงนี้ไม่ควรอยู่
แล้วก็ คาบลูกมันไปวางไว้ที่อันตรายน้อยกว่าที่
ตรงนั้น

          ในความสกปรกเลอะเทอะที่สุดนั้น มือสอง
ซึ่งโอบอุ้มเราอย่างทะนุถนอมที่สุด คือสองมือของ
แม่เรานี้เอง

ทิกิ_tiki
๑๗: ๒๐ ศุกร์ ๑๐ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๔๗