มุมมองของความรัก.......

ซิเด๋อ

วันหนึ่งมีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า เกาะกำลังจะจม ดังนั้นทั้งหมดจึงเตรียมเรือ เพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ ความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจอยู่บนเกาะ ความรักต้องการที่จะอยู่จนกระทั่งวินาทีสุดท้าย เมื่อเกาะเกือบจะจมแล้วความรักจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือ 
ความรวย แล่นเรือผ่าน ความรวยตอบว่า 
"ไม่ได้หรอกฉันรับเธอไม่ได้ เพราะเรือฉันน่ะ เต็มไปด้วยทองและเงินแล้ว มันไม่มีที่เธอ" 
ความรักจึงตัดสินใจจะถามความเห็นแก่ตัวซึ่งผ่านมาเหมือนกันด้วยเรือลำงาม 
"ความเห็นแก่ตัวช่วยฉันด้วยสิ" 
"ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอกนะความรัก คุณน่ะเปียกแล้ว อาจจะทำให้เรือฉันเปียกด้วย" 
ความเศร้าได้พายเรือผ่านมา ความรักก็ได้เอ่ยขอความช่วยเหลืออีก ความเศร้าตอบว่า.... 
"โอ้ความรักฉันกำลังเศร้ามากเลย ฉันต้องการอยู่คนเดียวขอโทษนะ" 
ความสุขได้ผ่านความรักไปเหมือนกัน แต่เขาไม่ได้ยินแม้เสียงร้องเรียกขอความช่วยเหลือของความรัก เพราะมัวแต่กำลังสุข 
แต่ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา 
"มานี่ความรัก ฉันจะรับคุณไปเอง" 
เสียงนั้นเป็นเสียงของชายชราผู้หนึ่ง ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมาก เมื่อมาถึงแผ่นดิน ชายชราก็แล่นเรือจากไป 
ความรักนึกขึ้นมาได้ว่าลืมถามชื่อชายชราผู้ใจดีคนนั้น ความรักจึงไปสอบถามผู้เฒ่าแห่งความรู้ "ใครเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน" ผู้เฒ่าตอบว่า.......... 
"เวลา" 
ความรักรู้สึกงุนงง พร้อมกับถามต่อไปอีกว่า 
"ทำไมเวลาถึงช่วยฉันล่ะ" 
ความรู้ยิ้มในความรอบรู้ของตัวเอง แล้วตอบความรักว่า 
"ก็เพราะว่ามีเพียงเวลาเท่านั้นที่เข้าใจว่าความรักน่ะยิ่งใหญ่ และสำคัญแค่ไหนน่ะสิ 
.....____________________________________..... 
สายลมอิสระ