"ว่าไงจ๊ะคนดี วันนี้จะทำอะไรให้พี่ทานเอ่ย..." เอกเดินเข้ามากอดนุกผู้เป็นภรรยา เขาสองคนแต่งงานกันได้ปีกว่าๆแล้ว สองคนสามีภรรยาคู่นี้ใครๆ ก็รู้ว่าเขารักกันมากไม่เคยแม้แต่จะทะเลาะเบาะแว้งกัน "อืม...แล้ววันนี้พี่เอกอยากจะทานอะไรดีล่ะค่ะ..!!!" นุกถามเอกเหมือนที่เคยถามทุก ๆ ครั้ง "อืม..." เอกทำหน้าคุ้นคิด เพื่อจะตอบคำถามของนุกสุดที่รักของเขา "นึกไม่ออกหรอค่ะ พี่เอก" "อืม นึกไม่ออก ไม่รู้จะทานอะไรดี เพราะนุกก็ทำอร่อยทุกอย่างเลยนิค่ะ" เอกเดินเข้ามาหานุกแระทำทีชมภรรยาของตัวเอง "จริงหรอค่ะ พี่เอก" นุกบิดตัวไปมาด้วยอาการเขิล ที่เอกชมว่าทำกับข้าวอร่อย "จริงสิ ถ้าไม่จริงพี่คงไม่ติดฝีมือของนุกหรอกค่ะ" เอกยิ้มพร้อมทำตากระพริ้บ ๆ ใส่นุก "งั้น วันนี้เดี๋ยวนุกจะทำทอดไข่เจียวกับน้ำพริ้กให้น่ะค่ะ" นุกพูด พลางเดินไปที่ครัว มีเสียงขำนิดๆ นึกขำเอกจัง ถ้าได้ยิน อย่างนี้ สีหน้าจะเป็นเช่นไรหน๋อ ฮิๆๆๆ... เอกยืนหน้าค้างเมื่อได้ยินสิ่งที่ตัวเองจะได้ทานในมื้อค่ำนี้ แต่ถึงยังไงนุกก็ไม่ทำแบบนี้ให้เอกทานแน่นอน หากแต่เป็นคำ หยอกล้อของนุกเท่านั้นเอง _____________________________________________________________________________________ นุกจะตื่นขึ้นมาแต่เช้าทุกๆ วัน เพื่อเตรียมกาแฟ แระ อาหารเช้าให้เอก นุกเป็นภรรยาที่ดีของเอก และเอกก็เป็นสามีที่ดีของนุก ถึงแม้ฐานะของเขาสองคนจะไม่ค่อยรวยนัก แต่เขาสองคนก็อยู่ด้วยความรัก ความเข้าใจกันเสมอ เมื่อเอกมีปัญหาเรื่องงาน นุกก็จะคอยให้กำลังใจและคอยปลอบเอก ให้เอกใจเย็น อย่าหวั่นไหวกับปัญหาที่เข้ามาโดยไม่ขาดสาย ให้เอาน้ำเย็นเข้าลูบ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง หลายครั้งหลายคราที่เอกมีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องงาน แต่ก็มีนุกคอยให้กำลังใจอยู่ตลอดเวลา ทำให้ปัญหาต่างๆ คลี่คลายลง เพราะเหตุนี้จึงทำให้เอกรักนุกมาก และนุกก็รักเอกมากเช่นเดียวกัน เพราะเอกไม่เคยนอกใจ นุกเลยแม้แต่ครั้งเดียว ...... "ว่าไงคับ คนดีของผมตื่นแต่เช้าอีกแล้วน่ะคับ" เอกเดินเข้ามากอดคนที่กำลังตั้งอกตั้งใจเเตรียมอาหารเช้าให้กับสามีของเธอ "ก็แหม...พี่เอกค่ะ ถ้านุกไม่ตื่นแต่เช้าแล้วใครจะทำอาหารเช้าให้พี่เอกล่ะค่ะ" นุกยกแก้วกาแฟมาตั้งไว้ที่โต๊ะ ในขณะที่สอง คนกำลังจะนั่งลงที่โต๊ะก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาเสียก่อน ..กลิ้ง...กลิ้ง...กลิ้ง...!!! "เดี๋ยวนุกรับเองค่ะ พี่เอกทานก่อนเถอะค่ะ" นุกลุกจากโต๊ะ แล้วเดินตรงไปที่โทรศัพท์ทันที... "สวัสดีค่ะ บ้านอ่อนละมุลค่ะ" อ่อนละมุลเป็นนามสกุลของเขาทั้งสองเองนะ "สวัสดีจ้านุก..นี่พี่แก้วเองน่ะจ๊ะ" แก้ว เป็นพี่สาวคนเดียวของนุกเอง แก้วเป็นคนเก่งแตกต่างจากนุกมาก.. "พี่แก้วหรอค่ะ มีอะไรดลใจให้พี่แก้วโทรมาน๊าาาา..." นาน ๆที ที่แก้วจะโทรมาหานุก ถ้าไม่มีธุระหรือต้องเข้ากรุงเทพ "นี่..ยัยนุกเดี๋ยวเหอะ ที่พี่โทรมา คือพี่.....ฯลฯ" นุกกับแก้วคุยกันไม่นานนักสักพักก็วาง...... "ค่ะ ๆ ไม่มีปัญหาค่ะพี่แก้ว ถ้ามาถึงเมื่อไหร่ก็โทรมาบอกนุกน่ะค่ะเดี๋ยวนุกจะให้พี่เอกไปรับ ...ค่ะ สวัสดีค่ะ" นุกวางหู และเดินมาที่โต๊ะ... "ใครโทรมาหรอนุก..." เอกถามนุกเพราะสงสัยว่าใครโทรมาแต่เช้า "อ๋อ...พี่แก้วนะค่ะ โทรมาบอกมีธุระที่กรุงเทพ จะมาขอพักกับเราสักสองสามอาทิตย์จะได้ไหม" "อืม...แล้วนุกตอบพี่แก้วเขาไปว่าไงล่ะ" "นุกก็บอกว่าไม่มีปัญหา เพราะอยู่กันแค่สองคน จะมีพี่แก้วมาพักด้วยก็คงจะไม่เป็นไร แล้วพี่เอกคิดว่าไงค่ะ" " พี่ยังไงก็ได้ แล้วแต่นุกคับ" "พี่เอกใจดีจังเลยค่ะ ...จุ๊บ..." นุกพลางเดินไปหอมแก้มเอก ด้วยความรัก "พี่ว่าพี่ไปทำงานก่อนน่ะคับ สายแล้วเดี๋ยวรถติด" "ค่ะ พี่เอก" นุกจับเสื้อยื่นให้เอก และเดินออกไปส่งเอกหน้าบ้าน "ไปก่อนน่ะคับ" เอกพูดพร้อมกับหอมแก้มนุกทีนึง "ค่ะ ขับรถดี ๆ น่ะค่ะพี่เอก" "คับผม......" รถของเอกได้แล่นออกไปพ้นหน้าบ้านแล้ว นุกจึงเดินเข้ามาในบ้านเพื่อทำงานบ้านอีกมากมาย นุกไม่เคยเหนื่อยที่ต้องคอย ทำงานบ้านมากมายแทบทุกวัน ต่างจากพี่สาวของเธอนักที่มีคนใช้ไม่ต้องทำอะไรเลย ทุกอย่างอยู่ในหน้าที่ของคนใช้ ฐานะของนุกกับแก้วต่างกันมาก เพราะแก้วทั้งเก่งทั้งรวยและอีกมากมายสาระพัดที่นุกเทียบเท่าพี่สาวของเธอไม่ได้ แต่เธอก็พอใจในสิ่งที่เธอมี และมีเอกคอยอยู่เคียงค้าง..
มือใหม่น่ะคร่าๆๆๆๆๆๆ ฮิๆๆๆๆ ดีม่ะดี ติชมได้เลยน่ะค่ะ ฮิๆๆๆๆ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะค่ะๆๆๆๆๆ ฮิๆๆๆๆๆๆๆ
เมโกะ_หมูน้อยตกน้ำ 28 ส.ค. 2547 05:01 น. - ID 3171 
817
3
0
28 สิงหาคม 2547 11:37 น. - comment id 76420
อิอิ จะรออ่านต่อนะตะเอง ตามที่พี่อ่านมาจนจบ นำเรื่องราวมาร้อยเรียง ได้ดีน่าอ่าน เรื่องก็น่าสนใจดีครับน้องแนน เขียน ต่อจนจบนะ เอาอาทิตย์ละตอนก็พอ แบบว่า ของดี ต้องให้รอกันนานหน่อยอ่ะนะ จิ๊จิ๊ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ ผู้ชายอารมณ์ดี +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
31 สิงหาคม 2547 00:56 น. - comment id 76492
|| ตอบ+-*-+-*-+ +-*-+-*-+ ผู้ชายอารมณ์ดี +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ เหอะ ๆ ๆ เจงอ่ะ กัดมือพิมพ์อ่ะเป่าอ่ะตะเอง หุหุ ขอบคุณที่มาอ่านเรื่องของหมูน้อยน่ะค่ะ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จุ๊บ ๆ ๆ คิดถึงจังเยย
3 กันยายน 2547 05:13 น. - comment id 76596
หวัดดียัยหมูแปลงร่างเป็นกุ้ง ฮ้าๆๆๆๆ สมน้ำหน้า ข้าวก็ไม่ทาน สมแระ แค่ผู้ชายแค่นเดียวทำเป็นเศร้าไปได้ มันเหมือนแก dumm เลยอ่ะแกรู้ไหม อืม อ่านเรื่องแล้วก็ดู ๆ จะเหมือนตัวแกเลยหว่ะฮ้าๆๆๆๆๆๆ แต่ผิดที่อีกฝ่ายไม่ได้มาแย่งแต่ผู้ชายเขาไปเอง ฮ้าๆๆๆๆๆ สมแกแระ เออ...แระยัยหมูแปลงร่างแกแต่งกลอนเป็นเมื่อไหร่อ่ะหวะ ไม่เห็นบอกเลย นี่ๆๆว่าง ๆ แต่งหน่อยด้วยเดะ จะเอาไม่ม่อบ่าวบ่ะเฮ้ย ฮ้าๆๆๆๆ มาอ่านแล้วเมนท์ให้แล้วน่ะ ยัยหมูแปลงร่าง ฮ้าๆๆๆๆๆๆ
3 กันยายน 2547 19:00 น. - comment id 76616
แหมมมม.....ฟางอ่ะ ให้มาเม้นท์ไม่ได้ให้มา สมน้ำหน้าน่ะ เดี๊ยโดนค้อนเลยยัยนี่ ฮิๆๆๆๆๆ อืมแล้วเป็นไงที่โน้นอาการดีม่ะ ที่ Berlinอ่ะ ที่นี่น่ะโห๋ๆๆๆๆๆ ร้อนได้สามวันแระ หึหึ ขอบคุณที่มาเม้นท์แลอ่านด้วยน่ะค่ะ บายยยยยยยยยย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ