รักวุ่นๆของสาววัยหวาน 3 -_-^

นกปีกหัก

ฉันตื่นมาด้วยอาการสลืมสลือ หันซ้ายก็เห็นว่าเซนะยังหลับอยู่ แลขวา ไม่มีอะไร พอตาสว่างก็ลุกขึ้นจากเตียงเก็บที่นอน แล้วเดินเข้าไปอาบน้ำล้างหน้าแต่งตัว  เมื่อเสร็จเรียบร้อยมองดูนาฬิกา ก็ปาเข้าไป เที่ยงกว่าแล้ว ว่าจะเดินออกไปหาอะไรกินข้างนอก ก็โดนเรียกไว้ก่อน  
      "รุณหวาด...." เซนะที่พึ่งตื่นกล่าวทักทายฉัน 
      "อืม..อรุณสวัสดิ์ เซนะคุง" ฉันกล่าวทักตอบ ด้วยน้ำเสียงลื่นหู  เซนะลุกจากเตียงเข้าไปห้องน้ำ ก่อนจะโผล่หน้าออกมา บอกกับฉันว่า 
      "รอเดี๋ยว ฉันไปด้วย"  
       "อืม" ฉันตอบกลับไป ก่อนจะไปนั่งรอที่เตียงของตัวเอง  สักพักเซนะก็แต่งตัวเสร็จออกมา แล้ว บอกว่า "ป่ะ หาไรลงท้องกันเดี๋ยวจะตายซะก่อน" 
      ฉันหัวเราะออกมาอย่างลืมตัวทำให้เซนะ แสดงสีหน้าอย่าง งงๆ ว่าพูดอะไรผิดรึ   
      "หัวเราะไร" เซนะถามห้วนๆ 
      ฉันมองหน้าของเขา ก่อนจะกล่าวขอโทษ จะบอกเหตุผลได้ไงว่า "มันดูน่ารักดี"   
        ร้านแฮมเบอเกอร์ ที่อยู่ข้างโรงเรียนเซนไดกิ จะบอกว่าข้างโรงเรียนคงไม่ได้มั้งเนี่ย ก็มันต้องเดินจากหอผ่านโรงเรียนแล้วลงเนินมา สัก 10 นาทีถึงจะถึง 
                 ในร้าน  ฉันกำลังนั่งกินเบอเกอร์หมูที่สั่งมากับแป๊ปซี่  เซนะเองก็เช่นกันแต่ของเขา มีเบอเกอร์ 2 อัน เฟรนฟายอีก 1 กล่อง แล้วก็แป๊ปซี่อีก 1 แก้ว (ก็ผู้ชายนี่นะ ก็ต้องกินเยอะเป็นธรรมดา)  เซนะมองฉันแล้วถามว่า 
   
     "กินแค่นั้นจะอิ่มหรอ" ด้วยน้ำเสียงสงสัย  
     "อิ่ม" ฉันตอบ กินเยอะก็อ้วนดิ ฉันผู้หญิงนะยะ จะพูดก็ไม่กล้า 
         เมื่อกินกันอิ่มแล้วเซนะก็ขอตัวไปทำธุระ เราสองคนก็เลยแยกกันที่หน้าร้าน  ฉันที่กำลังเดินกลับหอนั้นก็คิดไปตามทางว่า "ว่างจังๆ เซนะก็ไม่อยู่ แล้วจะไปไหนดีล่ะเนี่ย" ก่อนที่สายตาของฉันจะไปเจอกับ ยูตะ ที่เดินออกมาจากหอ ยูตะเองก็คงเห็นฉันแล้ว ถึงได้เผยรอยยิ้มที่ดูเหมือนยังโกรธเรื่องตอนนั้นอยู่   ก่อนจะทักฉันว่า
      "ไง  ว่างมั๊ย" ยูตะพูดขึ้นด้วยสีหน้าและท่าทางที่ดูน่าสงสัย 
      "ก็ว่าง  นายจะถามไม" ฉันตอบกลับไปด้วยท่าที ที่ไม่ไว้ใจในคำถามของยูตะ 
      "งั้นก็ดี ตามฉันมาหน่อย ถ้ากล้าพออะนะ" ยูตะพูดก่อนจะเดินไปข้างหอแล้วหยุดยืนอยู่ เพื่อรอให้ฉันตามไป
      ฉันที่สงสัยในท่าทางของยูตะ แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี จึงได้แต่ตามไป   แล้วถามว่า "มีไร"
       
       ยูตะยิ้มออกมาก่อนจะบอกกับฉันว่า 
      "เรื่องตอนนั้นที่นายเตะฉัน ฉันไม่เอาเรื่องหรอกนะ แต่ฉันอยากจะทำอะไรให้แน่ใจหน่อยว่า นายน่ะ ไม่ใช่โฮโมจริงๆ"
       "ยังคิดว่าเราเป็นโฮโมอีก ไอนี่" ฉันนึกในใจ ก่อนจะถามออกไปตรงๆว่า "แล้วจะให้ทำยังไงนายถึงจะแน่ใจ" 
        "ขอคิดดูก่อน  คืนนี้ถ้านายไม่ใช่โฮโมจริงๆต้องมาให้ได้ล่ะ ฉันจะรอนายอยู่ที่นี่" ยูตะบอกพร้อมกับยื่นกระดาษแผ่นเล็กให้แล้วเดินจากไป  ฉันมองดูในกระดาษแผ่นที่ยูตะยื่นให้ ก็เห็นมีตัวหนังสือเขียนไว้ว่า  
       
         ร้าน เหล้า บาจิระ เขต 2 
            เปิด 22.00 น.      ปิด 2.00 น. 
      "ร้านเหล้า  บาจิระ เขต 2 เอ....ชื่อร้านมันคุ้นๆนะเหมือนจะเคยได้ยินจากใครสักคนที่รู้จัก" ฉันพึมพัมออกมาหลังจากที่อ่านตัวหนังสือในแผ่นกระดาษจบ  ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในหอพัก    
      ที่ห้อง 306  ฉันที่มองดูเวลาว่าถึงเวลานัดรึยังก่อนจะเปิดประตูเดินออกจากห้องไป  
        
          "นายจะออกไปไหนน่ะ อากิระ" เซนะถาม  
          "เออ....ไปเดินเล่นหน่อย นายนอนไปเหอะ" ฉันตอบก่อนจะปิดประตู  
           
           หน้าร้านเหล้า  บาจิระ เขต 2 ฉันซึ่งมาถึงแล้วก็ยืนอยู่หน้าร้าน พร้อมกับคิดในใจว่า
   
       "จะเกิดอะไรขึ้น?  จะเป็นไรมั๊ยหนอ? ชื่อร้านมันคุ้นๆนะ"  ก่อนจะโดนใครคนหนึ่ง ตบไหล่เบาๆจากด้านหลัง พอหันไปก็ต้องตกใจ 
       "ค....คุณ....คุณ....เอ่อ.." ฉันพูดติดอ่างเพราะคนที่ตบไหล่ฉันก็คือ อาจารย์เรย์จิ นั่นเอง  
       "อากิระ เธอมาทำอะไรที่นี่?" อาจารย์ถามฉัน  แต่ฉันไม่ตอบหรอก จะว่าไม่ตอบก็ไม่ได้ เอาเป็นว่า พูดไม่ออกละกัน  อาจารย์เลยถามต่อว่า  
       "เธอ นัดกับใครไว้งั้นรึ?"    
         "กะแล้วว่าทำไมชื่อมันคุ้นๆ เคยได้ยินมาว่าอาจารย์ เรย์จิมาบ่อยๆนี่เอง ยูตะ ทำแสบนักนะ" ฉันพูดในใจ ก่อนจะตอบออกไปว่า 
        "จารย์ฮะ  คือว่า  ชั่งมันเถอะฮะ จะทำโทษไรก็เชิญเลยครับ" 
         อาจารย์เรย์จิทำสีหน้า งงๆ ก่อนจะบอกว่า "ชั่งเถอะ เด็กผู้ชายนี่นะ มันก็ต้องมีมั่ง ครูเองตอนอยู่ม.ปลาย ก็ทำบ่อย เอ่อ ตกลงจะเข้ารึป่าวล่ะ ว่าไง อากิระคุง"   
        ฉันมองหน้าอาจารย์ ก่อนจะตอบว่า "ไม่ล่ะฮะ ผมเปลี่ยนใจละ"  ทำให้อาจารย์ทำสีหน้าไม่เข้าใจยิ่งกว่าเดิม 
       "งั้นก็ ราตรีสวสดิ์ อย่าให้โดน อาจารย์คนอื่นๆจับได้ล่ะ" อาจารย์เรย์จิบอกก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน ฉันที่กำลังหันหลังเพื่อที่จะกลับ หอ ก็เจอกับ เซนะ 
      
        "เซ..เซนะ  นายมาทำไรที่นี่ หรือว่านายตามฉันมา" ฉันถามออกไป  
        "อืม  ว่าแต่นายมาทำอะไรที่นี่น่ะ แล้วก็พอดีฉันเจอ ไอนี่ตกอยู่ในห้องน้ำน่ะ" เซนะบอกด้วยสีหน้าเรียบๆและยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้ กระดาษที่ยื่นให้ก็คือ กระดาษแผ่นเดียวกันกับที่ ยูตะยื่นให้เมื่อตอนกลางวัน นั่นเอง  ฉันมองหน้าเซนะก่อนจะบอกกลับไปว่า 
       
          "ก็มีอะไรนิดหน่อย"  
        "หรอ" เซนะพูอก่อนจะเดินกลับหอพร้อมกัน  
       เช้าวันรุ่งขึ้น   
         ที่โรงเรียน เซนไดกิ  ฉันซึ่งโมโหกับเรื่องเมื่อคืน ก็รีบไปหายูตะ ที่ห้อง 1/C ทันที พอไปถึง ก็ถามหา ยูตะ คนในห้องจึงบอกว่าคงจะอยู่ที่โรงยิม   เพราะเห็นบอกว่าจะไปซ้อมบาสฯ
     โรงยิม  ตึ้ง..ตึ้ง..!!!   เสียงของลูกบาสกระทบกับพื้นในโรงยิม ฉันที่เดินไปถึงก็โผล่หน้าเข้าไปดู ก็เจอกับ ยูตะที่กำลัง
          เลี้ยงลูกบาสด้วยสีหน้าที่อารมณ์ดีสุดๆ  ทำให้ฉันโมโหยิ่งกว่าเก่า เลยเดินเข้าไปภายในโรงยิม แล้วพูดกับ  ยูตะว่า 
      "เฮ้  นายน่ะ เมื่อคืนทำฉันแสบนะ วันนี้ฉันขอเอาคืนมั่ง" ยูตะหันมามองแล้วพูดแบบไม่สนใจว่า 
         "น้ำหน้าอย่างนายจะทำอะไรฉันได้"   โหยดูถูกมาก  เห็นตัวเล็กแบบนี้ก็ชูตบาส 3 คะแนนได้นะ ขอบอกๆ 
         "งั้นเรามาแข่งกัน ด้วยบาสที่นาย ถนัดนั่นแหละ  แข่งแบบ 1 on 1 ( 1 ต่อ 1 ) ใครชูตลงก่อนเป็นฝ่ายชนะ คนที่แพ้จะต้องยอมทำตามคนที่ชนะ ตกลงมั๊ย" ฉันบอกออกไปด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจสุดๆว่าชนะแน่
         "โอ้...เอางั้นก็ได้ ถ้าฉันชนะนายจะต้อง ไปตะโกนบอกคนทั้งโรงเรียนว่า นายเป็นโฮโม นะ" ยูตะพูด  
         "แต่ถ้าฉันชนะ นายต้องไปโกนหัวให้โล้นไปเลยนะ" ฉันว่า  ยูตะมองหน้าฉันก่อนจะบอกว่า 
        "เดี๋ยวก้รู้ว่า ใคร หมู่ ใคร จ่า "    
     ผ่านไป 5 นาที ฉันก็ชูตลูก 3 คะแนน ลงแป้นอย่างสวยงาม   
       
      "ก็ไม่เท่าไหร่นี่ อย่าลืมที่สัญญาไว้ด้วยล่ะ" ฉันบอกกับยูตะที่ทรุดลงไปกองกับพื้นพร้อมกับความผ่ายแพ้ อย่างสะใจ (ต้นฉบับของหญิงโหด ต้องดูนี่ ชนะผู้ชายได้โดยไม่มีเหงื่อออกสักหยดเดียว)  ฉันที่เดินออกมาจากโรงยิมก็ยิ้มแก้มปริ เพราะแก้แค้นคืนได้สำเร็จ ก่อนจะเดินขึ้นชั้นเรียนไป    
        เช้าของวันต่อมา ยูตะก็ไปโกนหัวตามที่สัญญากับฉันไว้ ทำให้เพื่อนๆที่หอและที่โรงเรียนหัวเราะและล้อเขา กันยกใหญ่  
     เซนะที่สังเกตว่าฉันหัวเราะมากกว่าปกติ ก็ถามออกมาว่า  "ฝีมือนายงั้นสิ"  
      ฉันหันไปมองเซนะแบบยิ้มๆว่า "ไม่รู้สิ"   ทำให้เซนะ ทำหน้างงๆปนสงสัย  
       "เออจริงสิ อากิระ อาทิตย์นี้ว่างมั๊ย?" เซนะถามขึ้น  
       
           "ว่าง มีไร  หรอ?" ฉันบอก   
     
         "จะให้นายไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย" 
     
            "ไปไหนล่ะ?" ฉันถามอย่างสงสัย
     
        "ไปซื้อของขวัญวันเกิดให้น้องสาวน่ะ ฉันคิดว่านายคงรู้มากกว่าฉัน" เซนะบอกด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
      
           "พูดงี๊  นายจะหาว่าฉันเหมือนผู้หญิงอะดิ" ฉันพูดออกไป 
     
            "ป่าวๆๆ  แค่คิดว่านายคงจะรู้ดีกว่าฉันน่ะ" เซนะตอบ   ฉันซึ่งเห็นสีหน้าของเซนะที่กำลังรอคำตอบของฉันอยู่ ก็ตอบออกไป
      
             "ก็ได้"  ก็ต้องรู้ดีอยู่แล้วล่ะ ก็ฉันผู้หญิงนิ แค่นายไม่รู้เท่านั้นเอง เฮ้อ......
             
     
            
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>จบตอน