ซอง(ตอนที่3เสนอเป็นตอนจบแล้วค่ะ)

สุชาดา โมรา

 ดังนั้นนะครับท่านผอ. ผมจึงคิดว่าประเด็นสำคัญมันไม่ได้อยู่ที่ผมจะฉายหนังการ์ตูนเรื ่องอุลตร้าแมนหรือเรื่องไอ้มดแดงให้เด็กนักเรียนดูหรอกครับ ประเด็นมันอยู่ที่ว่ารูปแบบและวิธีการสอนของผมนั้นจะสามารถทำให ้นักเรียนเกิดความเข้าใจอย่างแท้จริงถึงความหมาย ถึงที่มา ถึงความจำเป็นของคุณธรรม ศีลธรรม และจริยธรรมได้หรือไม่ต่างหาก เพราะถ้าทำได้ ถ้าผมสามารถที่จะปลูกฝังหน่ออ่อนของจริยธรรมลงในหัวใจของเด็กนั กเรียนที่ผมสอนได้สำเร็จ นั่นก็เท่ากับว่า ผมบรรลุวัตถุประสงค์ของการเรียนการสอนวิชานี้แล้ว...เหมือนอย่างที่เติ้งเสี่ยวผิงเคยกล่าวเอาไว้ไงครับท่านผอ. แมว...ไม่สำคัญว่าจะสีอะไร ขอให้มันจับหนูได้เป็นพอ 
 อืมม์...ไอ้ที่คุณพูดมันก็มีเหตุผลดีอยู่หรอก แต่ผมยังงงๆ อยู่ว่าไอ้อุลตร้าแมนเนี่ย มันมาเกี่ยวข้องกับวิชาจริยธรรมได้ยังไง ไหนคุณลองอธิบายให้ผมฟังหน่อยซิ 
 อันที่จริง มันก็ไม่ถึงกับเกี่ยวข้องโดยตรงหรอกครับ ผมใช้มันเป็นสื่อประกอบการสอนก็เพราะว่าผมหวังผลอยู่สามอย่าง หนึ่งคือทำให้เด็กๆ ไม่เบื่อ โดยพยายามปรับเปลี่ยนรูปแบบและสื่อการสอนไปเรื่อยๆ สองคือใช้เนื้อหาของการ์ตูนเรื่องอุลตร้าแมนที่มักจะมีข้อคิดสอ นใจ หรือคติธรรมเกี่ยวกับเรื่องคุณธรรม ความยุติธรรม ศีลธรรม จริยธรรมและการทำความดีช่วยเหลือผู้อื่นแฝงอยู่ มาเป็นตัวกระตุ้นให้เด็กๆ เกิดการสนทนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันในประเด็นที่เกี่ยวข้องกั บจริยธรรม สามคือผมแอบหวังอยู่ลึกๆ ว่าอุลตร้าแมนจะกลายเป็นฮีโร่ในหัวใจของเด็กบางคน เป็นแรงบันดาลใจที่จะผลักดันให้พวกเขาอยากทำความดี อยากเป็นคนดีบ้าง...ท่านผอ.ครับ ถ้าสมัยเด็กๆ ท่านเคยดูอุลตร้าแมน ท่านอาจจะยังพอจำได้บ้างว่าอุลตร้าแมนนั้นเป็นสัญลักษณ์ของความ ดีงาม เป็นผู้เสียสละตนเองปกป้องโลกเอาไว้จากการรุกรานของบรรดาสัตว์ป ระหลาดทั้งหลาย เป็นผู้ผดุงรักษาไว้ซึ่งความยุติธรรม เช่นเดียวกับการ์ตูนเรื่องไอ้มดแดง ในบางครั้งอุลตร้าแมนบางตัวถึงกับต้องเสียสละชีวิตของตัวเองเพื ่อพิทักษ์โลก ทั้งที่พวกเขาก็เป็นเพียงมนุษย์ต่างดาวจากดาวดวงอื่นและโลกใบนี ้ก็หาใช่ดาวของพวกเขา ใช่บ้านเกิดของพวกเขาก็หาไม่ แต่แล้วทำไมพวกเขาถึงยังต้องทำอย่างนั้น และนั่นล่ะครับท่านผอ.คือประเด็นเล็กๆ ประเด็นหนึ่งที่ผมใช้กระตุ้นให้เด็กๆ สนทนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน จนกลายเป็นประเด็นที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็หนีไม่พ้นที่จะต้องกล่าวถึงเรื่องคุณธรรม จริยธรรมในที่สุด คำถามง่ายๆ อย่างเช่น จะเป็นอย่างไรบ้างถ้าในโลกนี้มีอุลตร้าแมนอยู่จริง หรือการบ้านที่ผมสั่งให้นักเรียนทำอย่างเช่น  จงตอบคำถามต่อไปนี้โดยละเอียดพร้อมอธิบายเหตุผลที่สนับสนุนความ คิดนั้นๆ ความยาวไม่ต่ำกว่าสองหน้ากระดาษ โจทย์ที่ผมให้ไปก็คือ  ถ้าในสังคมที่ท่านอาศัยอยู่มีคนที่มีลักษณะนิสัยเหมือนกันกับอุ ลตร้าแมน ท่านมีความคิดเห็นว่าสังคมจะเปลี่ยนแปลงไปหรือไม่ อย่างไรบ้างและเพราะเหตุใด...สิ่งเหล่านี้ก็ช่วยผมได้มากเหมือนกันครับท่านผอ. 
 แล้วไอ้ที่คุณสอนเลยเถิดไปไกลถึงเรื่องมนุษย์ถ้ำนั่นล่ะ มันยังไงกัน เขาแปลกใจเล็กน้อยว่าท่านผอ.รู้ละเอียดขนาดนี้ได้ยังไงกัน แต่อาจจะเป็นเพราะลูกชายของท่านที่เรียนอยู่ชั้นที่เขาสอนเอาไป ฟ้องก็เป็นได้ คงจะแค้นที่ถูกเขาจับได้ว่าสูบบุหรี่คาห้องน้ำชายเมื่อสัปดาห์ก ่อน
 ก็ไม่มีอะไรมากนี่ครับท่านผอ. ผมก็แค่เล่าย่อๆ ให้นักเรียนฟังถึงประวัติศาสตร์ที่มาของมวลมนุษยชาติว่าเรากำเน ิดมาจากอะไร มีพัฒนาการและวิวัฒนาการมาอย่างไรบ้าง ผมอธิบายให้เด็กๆ ฟังว่า มนุษย์เราแท้จริงแล้วก็ไม่ได้แตกต่างไปจากสัตว์สักเท่าไหร่ เรายังคงต้องกิน ขับถ่าย สืบพันธุ์ นอน เช่นเดียวกันกับสัตว์ สิ่งที่ผลักดันให้เราแสดงออกซึ่งพฤติกรรมก็คือสัญชาตญาณดิบต่าง ๆ เช่นสัญชาตญาณแห่งการเอาตัวรอด ความรักตัวกลัวตาย สัญชาตญาณแห่งการสืบพันธุ์ ซึ่งเราเองก็มีเหมือนกันไม่แตกต่างไปจากสัตว์ แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งในไม่กี่สิ่งที่ทำให้มนุษย์เราแตกต่างออกไปจ ากสัตว์ สิ่งนั้นก็คือคุณธรรม ศีลธรรม จริยธรรมในจิตใจของพวกเรานั่นเอง และตรงนี้ล่ะครับที่ผมโฟกัสและให้ความสำคัญเป็นพิเศษ 
 อืมม์... 
นั่นเป็นเพียงเสียงเดียวที่เขาได้ยินท่านผอ.เปล่งออกมาจากลำคอ หลังจากที่ได้รับฟังเรื่องราวทั้งหมดที่เขาอธิบายให้ท่านได้เข้าใจ เพราะหลังจากนั้นท่านก็ไม่ได้กล่าวอะไรออกมาอีกเลย เพียงแต่บอกให้เขากลับไปสอนต่อได้ตามปกติ เขาลาท่านออกมาด้วยความรู้สึกที่ว้าวุ่นใจ สู้ให้ท่านด่าว่าเขาตำหนิเขาเสียยังดีกว่า ถ้าท่านไม่พอใจหรือไม่เห็นด้วยกับวิธีการสอนของเขา ท่านก็น่าจะพูดออกมาตรงๆ เลย เพราะการที่ท่านเอาแต่นิ่งเงียบอย่างนี้ นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกอึดอัดใจมากยิ่งขึ้นไปอีก ระหว่างทางที่เดินกลับห้องเรียนเขาลองนึกดูว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่ อไป เป็นไปได้ว่า เขาอาจจะถูกตักเตือน หรือห้ามไม่ให้ใช้อุลตร้าแมนเป็นสื่อประกอบการเรียนการสอนอีก เขาอาจถูกย้ายให้ไปสอนวิชาอื่นแทน หรือแย่ที่สุดเขาอาจถูกบีบให้ออกเหมือนตอนที่สอนอยู่ที่โรงเรีย นเก่า แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งฟุ้งซ่านเขาจึงหยุดคิดแล้วสรุปกับตัวเองว่า  อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เขาบอกกับตัวเองอย่างนั้น...
เสียงลมกรรโชกแรงพัดเอาบานหน้าต่างในห้องพักครูที่เปิดอ้าไว้ กระทบเข้ากับขอบวงกบ เกิดเป็นเสียงดังสนั่นหวั่นไหว เขาลืมตาขึ้นมาแล้วมองตรงไปยังหน้าต่าง บรรยากาศภายนอกดูอึมครึมเหมือนฝนกำลังจะตกหนักในอีกไม่กี่นาทีข ้างหน้า  ใช่สินะ...อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เขารำพึงกับตัวเองในใจ หันไปมองซองสีขาวที่วางอยู่ตรงกลางโต๊ะทำงานอีกครั้ง นิ่งอยู่ชั่วครู่ ก่อนตัดสินใจเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาแล้วเปิดออกดู..........
เขาระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นและยาวนานราวกับคนเสียสติ ก่อนที่จะหยุดแล้วรำพึงกับตัวเองออกมาเบาๆ ว่า 
 ฉิบหายเอ๊ย ! แม่ง...ซองผ้าป่า !