Feeling part 2 : เพื่อนใหม่

จากความฝันสู่ความจริง

ตอนที่2 : เพื่อนใหม่
     ปัง! ปัง! เจ้าเอกตื่นหรือยัง ผมสะดุ้งตื่นมาด้วยเสียงเคาะประตูของเจ้าชิด งัวเงียมองนาฬิกา ตอนนี้มัน 7 โมง 15 แล้ว คาบเรียนผมเรียนตอน 7 โมงครึ่ง ผมแทบจะตาลีตาเหลือกเปลี่ยนชุดอย่างเร่งด่วน และรีบออกมาพร้อมกับเจ้าชิด รีบไปเรียกรถมอเตอร์ไซด์ที่จริงเราก็ไม่ต้องใช้แต่ตอนนี้มันเร่งด่วนเลยรีบไป พอมาถึงที่มหาลัยพวกเราเกือบจะไปสายแล้ว เฉียดไปนิดเดียว ผมพยายามจะเลือกที่นั่งที่อยู่หน้าสุดเพื่อจะได้ฟังอาจารย์ชัดๆ แต่ที่นั่งก็แทบจะเต็มหมดแล้ว เลยต้องนั่งหลังๆหน่อย
     คาบนี้เรียนกับอาจารย์นิพล ท่านเป็นคนที่มีรูปร่างค่อนข้างท้วม และใส่แว่นเหมือนกับผมเลย แต่แว่นของอาจารย์จะหนากว่าผมมาก เราเรียนเรื่องอารมณ์ขั้นต้นขอมนุษย์ พอหมดเวลา เจ้าชิดรีบวิ่งออกไปก่อนเลย ส่วนผมยังอยู่เก็บหนังสืออยู่ ทำให้ผมออกจากห้องคนสุดท้าย พอกำลังจะออก ก็มีคนหนึ่งวิ่งสวนเข้าห้องอย่างรีบร้อน ด้วยความแปลกใจถึงถามไปว่า
     เอ่อให้ช่วยอะไรไหม
     อ๋อ เปล่าน่ะ คือเราตื่นสายน่ะ พูดจบเขาก็ถอนหายใจ ช่วยไม่ได้ เดี๋ยวรอเรียนคาบบ่ายแล้วกัน
     งั้นไปหาอะไรกินกันเถอะ เออใช่ เราชื่อเอกนะ นายละ
     เราชื่อประวิทย์ เรียกเราว่าวิทย์ก็ได้
     ว่าแล้วก็เดินไปด้วยกัน
     แล้วคาบนี้ เขาเรียนอะไรบ้างละวิทย์ถามถึง 
     อ๋อก็เรียนเกี่ยวกับอารมณ์ข้างต้นของมนุษย์น่ะ นายจะเอาสมุดเราไปดูไหม ผมจึงหยิบหยิบสมุดส่งให้
     ขอบใจ
     แล้วเราก็เลยเดินไปคุยไป วิทย์เป็นคนเชียงราย เข้ามาเรียนที่มหาลัยบูรพา เพราะได้ทุนเรียนฟรีที่นี่ มาพักอาศัยกับอาที่เป็นเป็นเจ้าของตึกแถวซึ่งนั้นก็ไกลจากมหาลัยมาก ระหว่างที่เดินคุยกันอยู่อาจารย์นิพล ก็เข้ามาทัก แล้วเรียกตัววิทย์ไปคุย ผมจึงถือโอกาสแยกออกมา ไปหาปิ่นที่ตึกนิเทศฯ  แต่พอเลี้ยวหัวมุมก็เจอเจ้าชิดขวางอยู่
     ไง เอก นายจะไปไหนวะ
     ก็แค่จะไปตึกนิเทศน์  เออแล้วนายรีบออกไปไหนวะตอนเรียนเสร็จหน่ะ
     พอดีเรามีนัดกับน้องจุ๊บแจงหว่ะ เออ.. ไปหาอะไรกินดีกว่า
     พวกเราเดินไปที่โรงอาหาร ซึ่งเป็นโรงอาหารชั้นเดียว ที่กว้างมาก แต่พอคนมากินพร้อมกัน ก็ดูอึดอัดอยู่ดี พวกเราจึงรีบเดินไปสั่งอาหารก่อนจะอดกินและผมก็ได้ข้าวผัดมากิน ส่วนเจ้าชิดได้ข้าวแกงร้านป้าหน่อย ขณะกำลังจะเริ่มกิน อยู่ๆเจ้าชิดก็ตะโกนขึ้น
     ปิ่นๆ ตรงนี้ว่าง
     พอผมหันไปดู ก็เห็นปิ่นกับเพื่อนผู้หญิง อีก 2 คน เธอคงหาโต๊ะนั่งลำบาก พอเจ้าชิดเรียกจึงรีบเดินมานั่ง พอนั่งได้ ปิ่นก็บอกชิดว่าว่า
     นี่ วันหลังไม่ต้องเรียกเสียงดังก็ได้ อายคนอื่นเขา
     พอหันไปมองก็จริงทุกคนดูมองพวกเราเป็นสายตาเดียว
     เราขอโทษ วันหลังจะไม่ทำแล้วจ้า
     เอก ชิด นี่ นก กับ จ๋อม จ๊ะ
     สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ
     จากการพูดคุยกันก็ทำให้ผมสังเกตเห็นว่า นกมีนิสัยค่อนข้าง จะห้าวๆ คล้ายทอม ส่วนจ๋อมดูเป็นคนร่าเริงและคุยเก่ง ทั้งสองคนเป็นเพื่อนซี้ของปิ่น คุยได้ไม่ทันไร วิทย์ก็เดินมาทำหน้าเซ็งๆพร้อมกับถือขนมปังกับนมมากิน เจ้าวิทย์ชะงักเมื่อเห็นนก ทำอย่างกับเจอผี ส่วนนกก็ประหลาดใจกับการแสดงท่าทางของวิทย์
     นี่ๆ เราไม่ใช่ผีนะ ทำหน้างี้หมายความว่าไง นกทำทางจะลุกไปชกเจ้าวิทย์
     เฮ้ยๆ อย่าพึ่ง จ๋อม พยายามรั้งนกไว้ ให้นั่งกินกันต่อ ผมจึงเรียกวิทย์ให้นั่ง
และถามถึงว่าอาจารย์เรียกไปทำไม 
     ก็เรามาช้าในวันที่เขาเรียนกันวันแรกนะซิ อาจารย์ก็เลยเทศน์ให้ซะยกใหญ่
     ไม่เป็นไรหน่ะ ก็นายไม่ได้อยากจะมาสายหนิ ผมและชิดช่วยกันปลอบใจ
     เออ  เดี๋ยวเราแวะไปห้องสมุดหน่อย ไปด้วยกันไหม ผมชวนเจ้าวิทย์และชิดไปด้วย
     เราก็เหมือนกัน ต้องไปหาหนังสือเกี่ยวกับการแสดง มาทำรายงานด้วย ขอไปด้วยนะ 
     ปิ่นพูดและก็ชวนเพื่อนปิ่นไปด้วย พวกเราทั้ง 6 คนเลยเดินไปด้วยกันหมด ห้องสมุดของที่นี้มีด้วยกัน 3 ชั้น ติดเครื่องปรับอากาศ พวกเราแยกย้ายกันหาหนังสือที่ตัวเองต้องการ ครึ่งชั่วโมง ปิ่นขึ้นมาบอกว่าจะกลับแล้ว เราก็ลากันตรงนั้น ชิดทำหน้าเหมือนเสียดาย พอหลังจากกลุ่มของปิ่นกลับ เจ้าชิดก็ถามขึ้นว่า
     เอก นายคิดว่าจ๋อมสวยไหมวะ
     ก็ใช้ได้ ทำไมนายสนใจหรือไง
     เออเราสนใจ
     งั้นค่อยคุย กันที่หลังได้ไหมเรากำลังหาตำราอยู่ ผมตอบด้วยความรำคาญ
     ก็ได้ แล้วมันก็หันไปคุยกับวิทย์ สักพักผมก็เจอหนังสือ จึงรีบยืมแล้วรีบกลับ
     ประวิทย์ เสียงหนึ่งเรียกวิทย์ขณะที่พวกเราเดินออกมาจากห้องสมุด
     คุณอา มาได้ยังไงครับ วิทย์รีบเข้าไปสวัสดี ผมถึงได้รู้ว่านี้ คืออาของวิทย์
     พอดีอา มาทำธุระแถวๆนี้นะ เลยแวะมาหาแก นั้นเพื่อนๆแกหรือ
     ใช่ครับ นี้ชิดและนี้ก็เอกครับ พวกเรากำลังจะกลับ
     งั้นเดี๋ยวอาไปส่งนะจะได้ไม่ต้องเดินกันไกล
     ครับ เจ้าชิดรีบตอบทันที
     เราเลยได้กลับบ้านด้วยรถของอาวิทย์ การมีเพื่อนก็ดีหยังงี้แหละ
                            ***********************************************