ตาชั่งเก่ากับเราแกล้งโง่

ถังแดง

...ขอออกตัวว่าบทความนี้หนักและแรง เนื่องจากเป็นงานเขียนในสไตล์ตัวเอง เนื่องด้วยไม่ต้องการปรุงแต่งให้เสียรสชาติบาดคอ...
	//"ตาชั่งเก่ากับเราแกล้งโง่"
	"ผลไม้สดๆหวานๆจากสวนจ้า..." นี่คงเป็นเสียงที่คุ้นหูมากหากคุณเคยเดินเข้าไปในตลาดสดโซนผลไม้ อันนี้ขอเน้นๆแต่โซนผลไม้ เพราะข้าพเจ้ามีความคับแค้นใจเป็นอย่างยิ่งและเจอเป็นประจำกับพฤติกรรมอันคลุมเคลือของแม่ค้าขายผลไม้  วันนั้นข้าพเจ้าเข้าไปในตลาดสด บรรยายกาศตลาดสดแท้ๆ คิดว่าวันนี้จะมาซื้อส้มกินซะหน่อย สายตากวาดแกว่งด้วยแรงแห่งความกระหายที่จะกิน เจอแล้ว!ข้าพเจ้าเดินเข้าไปหน้าร้านขายส้มซึ่งมีแม่ค้าอ้วนๆ แต่ปากไม่มีไขวเหมือนในละครนะ  ส้มกองโตโอ้โอ๋เหลืองจ๋อยเลย มองไปที่ป้ายราคา "1 โล 30  2 โล 50 "  อะไรหว่า! ข้าพเจ้าคิดในใจว่า "กูจะซื้อกิโลเดียวหรือสองกิโลดี" ก็ดูซิขนาดป้ายราคายังแสดงให้เห็นถึงความฉลาดหรือความร้ายกาจอย่างคมคริบแล้ว เพราะฉนั้นลูกค้าอย่างเราต้องตัดสินใจอย่างรวดเร็ว  "เอากี่โลจ๊ะหนุ่ม 2 โลไปเลยไหม" นั่นกูยังไม่ทันอ้าปากคุณเธอสรุปรวบยอดเลย เป็นหลักจิตวิทยาขั้นพื้นฐานเลยเชียวล่ะ เพราะหากลูกค้าคนไหนไม่มั่นใจในตัวเองเป็นอันเสร็จ และข้าพเจ้าก็เช่นกัน "ครับ" นั่นคือคำเดียวที่ข้าพเจ้าพูดอย่างพะหืดพะอม เพราะปฏิเสธก็ไม่ทันเสียแล้วหล่อนสาระแนเอาส้มใส่ถุงให้ตั้งแต่ข้าพเจ้ายังไม่อ้าปากสุดยอดเลย! และแล้วหล่อนก็เอาส้มขึ้นตาชั่ง  เวรเลย!อีดอกหลอกกูรึเปล่าส้มไม่กี่ลูกมันจะถึงสองกิโลได้ไง ประทานโทษตาชั่งเธอดูไม่ออกเลยว่ามันจะมีขีดความสามารถที่จะกระดิกเข็มได้เลย เพราะสนิมจับจนขยับแทบไม่ได้แล้ว และความวิตกของข้าพเจ้าก็เป็นจริง เข็มไม่เลื่อน  "สองโลจ๊ะหนุ่ม" แม้ค้าหน้าหมูเอาส้มขึ้นชั่ง หรือ เรียกว่ากระแทกบนตาชั่งหนึ่งที แล้วส่งให้ข้าพเจ้า งงครับเหมือนไก่ตาแตกเลย กูไม่เห็นเข็มมันจะก็ดิกเลยแล้วมันสองกิโลได้เยี่ยงไร ข้าพเจ้าไม่รอช้าตามภาษาคนเกลียดความอยุติธรรม ทักท้วงทันที
                   "พี่ครับไม่เห็นตาชั่งหมุนเลย...แล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่ามันสองโล"  
                     "ออ...มันหมุนอยู่ด้านหลังน้อง...พี่ดูให้แล้วเรียบร้อยจ๊ะ" 
อีเวรพูดมาได้! ตาชั่งที่หมุนมันหันไปทางมันแล้วส่วนฝั่งที่เสียหันมาทางกู นี่คือความจงใจอย่างด้านหนาหรือเปล่า แล้วตาชั่งที่ดีๆทำไมมันไม่ใช้หรือจนเกินไปไม่มีปัญญาซื้อ อันนี้ก็ไม่น่าใช่  และแล้วข้าพเจ้าก็แจ้งใจเมื่อหันมองร้านผลไม้อื่น โป๊ะเจ๊ะ!..."ใช่เลยมันโกงกู" ข้าพเจ้าอุทานในใจ  ภาพที่เห็นคือไม่ว่าร้านไหนๆก็ใช้ตาชั่งรุ่นคุณปู่ทั้งนั้น  ข้าพเจ้านึกออกทันทีว่านี่คือวิธีทางการตลาด เพื่อไม่ให้ลูกค้ารู้น้ำหนักที่แท้จริง ร้ายกาจมากแม่ค้าจบการศึกษาไม่ถึง ป.6 มาหลอกเด็กวิศวกรรมด้วยเทคนิคอันเฉียบขาด ซึ่งหากบวกกับสันดานด้านหนาของหล่อนแล้วคงยากที่จะรับมือ   หึๆ..อีกดอกเธอทำได้แสบมากแสแสร้งแกล้งใช้ตาชั่งควายๆ "เอาละเราจะแกล้งโง่สักวัน" วันนั้นข้าพเจ้าเดินรี่ออกมาจากตลาดสดเหมือนหมูที่โดนเชือดนิ่มๆอย่างไร้ทางต่อสู้ สิ่งที่ได้คือส้มสองกิโลที่ฝากความทรงจำว่า "ไอ้โง่!มึงโดนกูหลอกแล้ว"  มันก้องอยู่ในหูมันฝังอยู่ในใจ.... โลกทุกวันนี้เราต้องใช้ความด้านเข้าสู้มิฉะนั้นอาจคลายเป็นหมูที่ถูกเชือดไปสองกิโลเช่นข้าพเจ้า....
							มิถุนายน...ร้านขายผลไม้ (มีนบุรี)