ภาพของหญิงชราที่ฉันเห็นในวันนี้ ดูราวกับต้นไม้ที่แห้งโกร๋น ใบหลุดร่วง ยืนสงบเงียบและพยายามต่อสู้กับความโหดร้ายของธรรมชาติอย่างอ่อนล้า ไร้วี่แววของความสดชื่นโดยสิ้นเชิง มือน้อยๆที่เหี่ยวย่นของยายเฒ่า แห้งกร้านคล้ายผืนดินที่แตกระแหงเพราะขาดความชุ่มชื่น ค่อยๆ บรรจงทำงานของตนเองไปอย่างแผ่วเบาและไม่รีบร้อนนัก เหมือนจะย้ำกับตัวเองว่า เวลามันก็คืบคลานไปอย่างอ้อยอิ่ง ยังมีเวลาอีกยาวนานนักสำหรับการรอคอยการกลับมาของใครบางคน ใครบางคนที่เปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจ ขอเพียงสักครั้งที่จะได้กลับมาพบกันก่อนที่ยายเฒ่าจะหมดแรงแม้จะหายใจเพื่อให้ตัวเองอยู่รอด ใครบางคนที่อยู่ห่างกันชั่วชีวิต ขอเพียงพบกันครั้งเดียวเพื่อให้ยายเฒ่าได้หลับใหลอย่างเป็นสุขตลอดไป แม้การรอคอยครั้งนี้จะต้องแลกด้วยลมหายใจสุดท้าย หญิงชราก็ยินดีที่จะรอคอย....เป็นครั้งสุดท้าย *******************************************
8 กรกฎาคม 2547 22:15 น. - comment id 75240
โหย เบญ. . . แค่บรรทัดแรกก็นะ 10 คะแนนเต็มแน่เลยยเพื่อนเราเก่งจัง =^_______^=
8 กรกฎาคม 2547 22:47 น. - comment id 75242
มันกำลังร้อนวิชาไงนก อยากเขียนพอดี แล้วตอนนั้นมันก็หนาวๆมืดๆและหิวด้วย 5555
16 สิงหาคม 2547 16:00 น. - comment id 76173
เหมือนชีวิตเราเลย แม่เราตายแล้วเราก้ไม่เคยกลับไปเยี่ยมยายเลย อยากไปนะแต่อยู่ไกล