BR 3 (V.thai) เกมส์นรก สถาบันโหด3 ตอนที่ 10 อวสาน

-๑- เจ้าชายยุนเทโซ-๑-

วันที่ 3 วันศุกร์ที่ 6 มีนาคม 2547 [เวลา 17:00]
		ประกาศถึงผู้ที่ร่วมเล่นเกมส์ทุกท่าน ขณะนี้เวลา 17.00 นาฬิกา ซึ่งกระชั้นเวลาจบเกมส์มาทุกขณะแล้ว เหลือเวลาอีก 6 ชม.เท่านั้น ขณะนี้ เหลือผู้เล่นเกมส์แค่ 2 คน ขอให้ทุกท่านดำเนินเกมส์ต่อไปให้ทันเวลาด้วย ไทด์และแบ็คได้ยินประกาศ ต่างสงสัยว่าใครที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของตัวเอง และต้องคิดไปต่างๆนาๆ แบ็คและไทด์ มุ่งหน้าไปทางเดียวกัน คือสนามหญ้าเพื่อไปรอคู่ต่อสู้ของตนเอง 
		ทั้งคู่มาถึงสนามหญ้าพร้อมกัน และเจอหน้ากันต่างงง เพราะคู่ต่อสู้ของตนไม่เป็นแบบที่คิดเลย สัญญาณทั้งคู่ดังขึ้น 
		ไอ้จ๊าดง่าว มึงเก่งนี่หว่ารอดมาจนถึงรอบสุดท้าย แบ็คพูดขึ้น
		มึงก็เหมือนกันแหละวะ ที่ห้องปฏิบัติการต่างลุ้นกันว่าทั้งคู่จะทำอะไรต่อไป และใครจะเป็นผู้เหลือรอด  
	ยืดเวลาปลอกคอไปอีก เป็น 30 นาที จอมพลหลวงสั่ง
	ครับท่าน
		แบ็คกับไทด์ ทั้งคู่ยังพูดคุยกันอยู่ ยังไม่ได้ต่อสู้กัน  แต่พูดกันได้ไม่นาน  การต่อสู้ก็เริ่มขึ้น โดยที่ไทด์เป็นฝ่ายเริ่มก่อน  แบ็คหลบทัน ที่สนามหญ้าเป็นที่โล่ง ทั้งคู่ต่างยังหาที่กำบังไม่ได้  ต่างกระหน่ำยิ่ง และต่างก็หลบลูกกระสุนของกันและกัน   เสียงดังสนั่นเต็มไปหมด  แบ็คถอดเป้ทิ้ง และวิ่งไล่ไทด์ ไปจนถึงกลาง รร . ซึ่งเป็นวงเวียน  ไทด์ วิ่งไปสะดุดซีเมนต์วงเวียนล้ม ปืนหลุดมือลอยไปตกอยู่ไกล แบ็คได้ที  ไทด์จนมุมอยู่กลางวงเวียนทันที
		หึหึ ในที่สุดก็รู้แล้วว่าใครจะรอด ไทด์หน้าซีด  
		เออ กูยอมแพ้มึง 
		ปัง! พูดยังไม่ทันจบ  ไทด์ก็ถูกแบ็คยิงตายอย่างง่ายดาย ง่ายมาก  ความรู้สึกสุดท้ายของไทด์ เขาดีใจที่จะได้ตายไปอยู่กับจอยแล้วรอยยิ้มเกิดที่มุมปากของไทด์ ก่อนที่ จะหมดลมหายใจ
			เด็กชายหมายเลข 12 ไทด์ 	ตาย!		[เหลือ 1 คน ]
		จบเกมส์ จอมพลหลวงประกาศ 
		ผู้ชนะคือ เด็กชายหมายเลข 9 แบ็ค ขอแสดงความยินดี ผู้รอดชีวิตรุ่นแรก ของBR จบเสียงประกาศ  กำแพงโรงเรียนรอบๆที่ทีความสูงไม่ไช่น้อย  ก็สั่นสะเทือนเล็กน้อย  และมีพลุยิงขึ้นไปบนฟ้ารอบๆแนวกำแพงนั้น เป็นพลุแสดงความยินดีกับผู้ชนะของเกมส์  บนท้องฟ้าสว่างโร่ไปด้วยแสงสีของพลุหลายร้อยดวง เสียงดังสั่นไปหมด และประตูโรงเรียนก็ค่อยๆเปิดออก  
		แบ็คหันหลังกลับและค่อยๆเดินตรงไปยังประตูโรงเรียน เขาไม่ภูมิใจกับชัยชนะที่ได้มาเลยแม้แต่น้อย เป็นชัยชนะที่ไร้ค่า และเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด  ความตายของเพื่อน ที่ต้องห้ำหั่นกันเอง แต่เขาได้ชื่อว่าผู้เหลือรอดแล้ว  เขาเดินหันหลังให้กับเบื้องหลังความโหดร้ายของเกมส์การแข่งขัน  และควันไฟของการต่อสู้ เดินจากความโหดร้ายของชีวิต  ความอยุติธรรม  ความเห็นแก่ตัวของมนุษย์  ทิ้งเบื้องหลังให้เป็นตำนานที่ถูกปิดตาย ไม่ต้องการที่จะถูกขุดขึ้นมาพูดอีก  ซึ่งมันจะกลายเป็นความช้ำใจ   เขาเดินจากความทุกข์อันแสนสาหัส  ความงี่เง่าของมนุษย์บางคน  และเขาไม่ต้องการที่จะมาเยือนที่แห่งนี้อีกเลย  แบ็คเดินถึงประตูโรงเรียน เขาเลี้ยวซ้ายออกโรงเรียนไป  และหายไปกับความมืดของราตรีกาล
		1 ปี ต่อมา
		แบ็ควางดอกไม้ไว้อาลัยต่ออนุสาวรีย์เยาวชนBR ที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า อนุสาวรีย์นี้สร้างเป็นรูปปลอกคอยักษ์ ที่เคยใช้สังหารนักเรียนเมื่อปีที่แล้วและมีดอกไม้อยู่ตรงกลาง เขายืนอยู่ที่เดิม ที่ๆ เข้าได้ชื่อว่าเป็นผู้ชนะ วงเวียนกลางโรงเรียน  ย้อนไป เมื่อ 1 ปีที่แล้ว เมื่อจบเกมส์ หนึ่งเดือนต่อมา คณะปฏิวัติ ถูกโค่นล้มโดยรัฐบาลปัจจุบัน จึงกลายเป็นกบฎสมใจนึก  รัฐบาลได้บันทึกเหตุการณ์ร้ายแรงนี้ใว้ในประวัติศาสตร์ของประเทศ โดยกำหนดให้วันที่ 6 มีนาคม เป็นวันดอกไม้เยาวชน โดยมีผู้มาร่วมงานกันคับคั่งที่โรงเรียนแห่งนี้ และมีผู้แต่งเพลงให้กับวันดอกไม้เยาวชน  เพื่อแสดงถึงความเจ็บช้ำของนักเรียน ปี 3 ห้อง 6 ทั้ง 54 คน และนำเถ้ากระดูกของนักเรียนทั้ง 54 คนมาบรรจุและสร้างอนุสาวรีย์แห่งนี้ไว้ให้  เป็นอนุสรณ์สำคัญ และได้ซ่อมแซมอาคารที่เสียหาย และบูรณโรงเรียนใหม่ ไม่ให้เหลือร่องรอยแห่งความโหดร้าย และจะไม่ให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นซ้ำรอย อีกครั้ง..
		แบ็คเม้มปาก  และเงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า  รำลึกถึงเพื่อนๆ ทั้ง 54 คนที่จากไป ความทรงจำในอดีตที่ดีและที่แสนเลวร้าย และปากก็ร้องเพลงดอกไม้เยาวชน คลอไปกับสายลม เบาๆ
		
ดอกไม้  เบ่งบานลู่ลม
แรงกระหน่ำสังคม  ซ้ำจมลงดิน
ชีวิต     ดอกไม้ชาชิน
บอกให้ได้ยิน  คือดอกไม้เยาชน