วันที่ 3 วันศุกร์ที่ 6 มีนาคม 2547 [เวลา 17:00] ประกาศถึงผู้ที่ร่วมเล่นเกมส์ทุกท่าน ขณะนี้เวลา 17.00 นาฬิกา ซึ่งกระชั้นเวลาจบเกมส์มาทุกขณะแล้ว เหลือเวลาอีก 6 ชม.เท่านั้น ขณะนี้ เหลือผู้เล่นเกมส์แค่ 2 คน ขอให้ทุกท่านดำเนินเกมส์ต่อไปให้ทันเวลาด้วย ไทด์และแบ็คได้ยินประกาศ ต่างสงสัยว่าใครที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของตัวเอง และต้องคิดไปต่างๆนาๆ แบ็คและไทด์ มุ่งหน้าไปทางเดียวกัน คือสนามหญ้าเพื่อไปรอคู่ต่อสู้ของตนเอง ทั้งคู่มาถึงสนามหญ้าพร้อมกัน และเจอหน้ากันต่างงง เพราะคู่ต่อสู้ของตนไม่เป็นแบบที่คิดเลย สัญญาณทั้งคู่ดังขึ้น ไอ้จ๊าดง่าว มึงเก่งนี่หว่ารอดมาจนถึงรอบสุดท้าย แบ็คพูดขึ้น มึงก็เหมือนกันแหละวะ ที่ห้องปฏิบัติการต่างลุ้นกันว่าทั้งคู่จะทำอะไรต่อไป และใครจะเป็นผู้เหลือรอด ยืดเวลาปลอกคอไปอีก เป็น 30 นาที จอมพลหลวงสั่ง ครับท่าน แบ็คกับไทด์ ทั้งคู่ยังพูดคุยกันอยู่ ยังไม่ได้ต่อสู้กัน แต่พูดกันได้ไม่นาน การต่อสู้ก็เริ่มขึ้น โดยที่ไทด์เป็นฝ่ายเริ่มก่อน แบ็คหลบทัน ที่สนามหญ้าเป็นที่โล่ง ทั้งคู่ต่างยังหาที่กำบังไม่ได้ ต่างกระหน่ำยิ่ง และต่างก็หลบลูกกระสุนของกันและกัน เสียงดังสนั่นเต็มไปหมด แบ็คถอดเป้ทิ้ง และวิ่งไล่ไทด์ ไปจนถึงกลาง รร . ซึ่งเป็นวงเวียน ไทด์ วิ่งไปสะดุดซีเมนต์วงเวียนล้ม ปืนหลุดมือลอยไปตกอยู่ไกล แบ็คได้ที ไทด์จนมุมอยู่กลางวงเวียนทันที หึหึ ในที่สุดก็รู้แล้วว่าใครจะรอด ไทด์หน้าซีด เออ กูยอมแพ้มึง ปัง! พูดยังไม่ทันจบ ไทด์ก็ถูกแบ็คยิงตายอย่างง่ายดาย ง่ายมาก ความรู้สึกสุดท้ายของไทด์ เขาดีใจที่จะได้ตายไปอยู่กับจอยแล้วรอยยิ้มเกิดที่มุมปากของไทด์ ก่อนที่ จะหมดลมหายใจ เด็กชายหมายเลข 12 ไทด์ ตาย! [เหลือ 1 คน ] จบเกมส์ จอมพลหลวงประกาศ ผู้ชนะคือ เด็กชายหมายเลข 9 แบ็ค ขอแสดงความยินดี ผู้รอดชีวิตรุ่นแรก ของBR จบเสียงประกาศ กำแพงโรงเรียนรอบๆที่ทีความสูงไม่ไช่น้อย ก็สั่นสะเทือนเล็กน้อย และมีพลุยิงขึ้นไปบนฟ้ารอบๆแนวกำแพงนั้น เป็นพลุแสดงความยินดีกับผู้ชนะของเกมส์ บนท้องฟ้าสว่างโร่ไปด้วยแสงสีของพลุหลายร้อยดวง เสียงดังสั่นไปหมด และประตูโรงเรียนก็ค่อยๆเปิดออก แบ็คหันหลังกลับและค่อยๆเดินตรงไปยังประตูโรงเรียน เขาไม่ภูมิใจกับชัยชนะที่ได้มาเลยแม้แต่น้อย เป็นชัยชนะที่ไร้ค่า และเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด ความตายของเพื่อน ที่ต้องห้ำหั่นกันเอง แต่เขาได้ชื่อว่าผู้เหลือรอดแล้ว เขาเดินหันหลังให้กับเบื้องหลังความโหดร้ายของเกมส์การแข่งขัน และควันไฟของการต่อสู้ เดินจากความโหดร้ายของชีวิต ความอยุติธรรม ความเห็นแก่ตัวของมนุษย์ ทิ้งเบื้องหลังให้เป็นตำนานที่ถูกปิดตาย ไม่ต้องการที่จะถูกขุดขึ้นมาพูดอีก ซึ่งมันจะกลายเป็นความช้ำใจ เขาเดินจากความทุกข์อันแสนสาหัส ความงี่เง่าของมนุษย์บางคน และเขาไม่ต้องการที่จะมาเยือนที่แห่งนี้อีกเลย แบ็คเดินถึงประตูโรงเรียน เขาเลี้ยวซ้ายออกโรงเรียนไป และหายไปกับความมืดของราตรีกาล 1 ปี ต่อมา แบ็ควางดอกไม้ไว้อาลัยต่ออนุสาวรีย์เยาวชนBR ที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า อนุสาวรีย์นี้สร้างเป็นรูปปลอกคอยักษ์ ที่เคยใช้สังหารนักเรียนเมื่อปีที่แล้วและมีดอกไม้อยู่ตรงกลาง เขายืนอยู่ที่เดิม ที่ๆ เข้าได้ชื่อว่าเป็นผู้ชนะ วงเวียนกลางโรงเรียน ย้อนไป เมื่อ 1 ปีที่แล้ว เมื่อจบเกมส์ หนึ่งเดือนต่อมา คณะปฏิวัติ ถูกโค่นล้มโดยรัฐบาลปัจจุบัน จึงกลายเป็นกบฎสมใจนึก รัฐบาลได้บันทึกเหตุการณ์ร้ายแรงนี้ใว้ในประวัติศาสตร์ของประเทศ โดยกำหนดให้วันที่ 6 มีนาคม เป็นวันดอกไม้เยาวชน โดยมีผู้มาร่วมงานกันคับคั่งที่โรงเรียนแห่งนี้ และมีผู้แต่งเพลงให้กับวันดอกไม้เยาวชน เพื่อแสดงถึงความเจ็บช้ำของนักเรียน ปี 3 ห้อง 6 ทั้ง 54 คน และนำเถ้ากระดูกของนักเรียนทั้ง 54 คนมาบรรจุและสร้างอนุสาวรีย์แห่งนี้ไว้ให้ เป็นอนุสรณ์สำคัญ และได้ซ่อมแซมอาคารที่เสียหาย และบูรณโรงเรียนใหม่ ไม่ให้เหลือร่องรอยแห่งความโหดร้าย และจะไม่ให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นซ้ำรอย อีกครั้ง.. แบ็คเม้มปาก และเงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า รำลึกถึงเพื่อนๆ ทั้ง 54 คนที่จากไป ความทรงจำในอดีตที่ดีและที่แสนเลวร้าย และปากก็ร้องเพลงดอกไม้เยาวชน คลอไปกับสายลม เบาๆ ดอกไม้ เบ่งบานลู่ลม แรงกระหน่ำสังคม ซ้ำจมลงดิน ชีวิต ดอกไม้ชาชิน บอกให้ได้ยิน คือดอกไม้เยาชน
-๑- เจ้าชายยุนเทโซ-๑- 1 ก.ค. 2547 04:23 น. - ID 2744 
870
0
0
1 กรกฎาคม 2547 23:47 น. - comment id 75054
good idea in changing the names of characters it\'s very exciting but you are sure it does not come from your feeling that you get from your experience
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ