หยุดร้องให้เสียที... นั่งมองดูรูปวาด... รูปคนในจินตนาการ... ตากลมโตน้ำตาคลอ... ผมเธอปลิวตามสายลม... ปกปิดใบหน้า... ปกปิดดวงตาเศร้าหมอง... เธอนึกถึงเหตุการณ์หนึ่ง... ชายเข้มแข็งที่กำลังร้องให้... ชายเข้มแข็งสองคน... และหญิงคนหนึ่ง... หญิงคนนั้นฟุปตัวลงบนเตียง... ในมือถือจดหมาย... For my bad memory... Don't cry for me... Is not happy ending... ลงชื่อมุมขวาล่างไว้ " แคทริยา..." เธอวาดรูปนี้... รูปวาดรูปนี้.... รูปที่เคยติดอยู่ในห้องของเธอ... ผมเคยประทับใจรูปนี้... ดูเหมือนจะหวงแต่เธอก็ให้ผม... ผมชื่นชมทุกครั้งก่อนนอน... แม้ในขณะฝัน... ยามตื่นนอน... รูปนี้ดูเศร้า.... ผมเองก็เศร้า.... ถ้าผู้ชายคนหนึ่งในภาพก็คือผม... เป็นไปได้... ผมเศร้าทุกครั้งที่มองมัน.... เธอร้องไห้เสมอ.... มันอธิบายความเป็นเธอได้อย่างลึกซึ้ง... ชายคนหนึ่ง....ร้องไห้... อาจเป็นเพราะเธอ... แต่เธอไม่ได้เป็นคนทำ... เขาทำตัวเขาเอง.... เธอทำอะไรได้ไม่มากหรอก.... เธอจะเศร้าโศกไปกับเขาทำไม... ทำไมต้องแคร์คนอื่นถึงขนาดนั้น... ทำไมคิดว่าตัวเองผิดอยู่เสมอ... ทำไมถึงคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุ... หยุดร้องไห้เสียที... เธอเป็นคนที่ดี.... เธอช่วยเพื่อนได้มากมาย.... มันเป็นเรื่องที่ดีถ้าเธอรับฟังปัญหา... อย่างน้อยก็ทำให้เพื่อนเธอสบายใจ... แต่ทำไมเธอเก็บมันมาเป็นปัญหาของเธอ... แบกมันไว้คนเดียว... เธอต้องเข้มแข็ง... เข้มแข็งมากกว่านี้... หยุดร้องไห้เสียที... หยุดร้องไห้เสียที... ปัญหาเธอมีมากมาย... ฉันเชื่อว่าเธอผ่านได้ด้วยดี... หยุดร้องไห้เสียที.... ฉันยังอยู่ตรงนี้... รอแค่เธอหันมา... หยุดร้องไห้เสียที... ถ้าเธอเมามันก็ผ่านไปแค่วันนี้... วันพรุ่งนี้เธอจะต้องเมาอีกหรือ... หยุดร้องไห้เสียที... อย่าเมาอีกเลย... อย่าทำร้ายตัวเอง... หยุดร้องไห้เสียที.... มองโลกในแง่ดี... อย่าคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุ... หยุดร้องไห้เสียที... อย่าทำให้คนอื่นเป็นห่วง... อย่าทำให้คนอื่นรู้ว่าเธอกำลังอ่อนแอ... เธอเข้มแข็งเสมอ.. ฉันเชื่ออย่างนั้น... หยุดร้องไห้เสียที... ฉันหยุดร้องไห้แล้ว... อย่าเศร้าโศกเพราะฉันอีกเลย... หยุดร้องไห้เสียที.... ฉันคนนี้ยังรอดูยิ้มสดใสของเธออีกครา แด่แคทในอุดมคติ... โชค ปวีณา
17 ธันวาคม 2547 18:18 น. - comment id 79971
ได้อ่านบทความนี้แล้วรู้ศึกเศร้าจังเลยค่ะ ถึงตอนนี้แล้วคุณคงจะลืมผู้หญิงคนนั้นไปแล้วล่ะ เหตุการณ์ที่คุณเขียนระบายสิ่งต่างๆถึงคนที่คุณเคยเรียกเค้าว่า แคทในอุดมคตินั้น มันคล้ายกับเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นกับตัวฉันเองน่ะค่ะ ครั้งนึงฉันเคยเป็นคนที่โชคดีมากที่มีผู้ชายที่แสนดีมาบอกว่า เค้ารักฉัน ฉันก็รักเค้านะคะแต่เป็นรักแบบพี่ชาย.............คุณรู้มั้ย? เค้าเป็นคนที่ดีมากๆเลยเวลาที่ฉันมีปัญหาคิดไม่ตก ฉันก็จะได้รับคำปรึกษาแนะนำที่ดีจากเค้าเสมอ แต่ฉันก็ทำให้เค้าผิดหวัง ฉันรักเค้าแบบนั้นไม่ได้ ฉันทำเค้าเสียใจ เหมือนกับที่คุณเคยเสียใจ เวลาผ่านไปเนิ่นนานแล้วล่ะค่ะ ช่วงเวลานั้นฉันก็เสียใจมาก........เหมือนผู้หญิงคนนั้น ......... หลังจากที่เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น ฉันก็ได้สูญเสียพี่ชายที่แสนดีคนนั้นไป เค้าคงไม่รู้หรอกว่าฉันรักเค้ามากขนาดไหน ฉันยังคิดถึงพี่ชายคนนั้นตลอดเวลา ฉันรักเค้าเหมือนพี่ชายด้วยความบริสุทธิ์ใจจริงๆค่ะคุณเชื่อมั้ย....... วันนี้เรายังคงได้เจอกันอยู่ แต่ฉันกลายเป็นคนอื่นคนไกลไปแล้ว......... ฉันก็ทำได้แค่แอบถามความเป็นไปของเค้าจากคนรอบข้าง แล้วก็เป็นกำลังใจให้เค้าห่างๆแค่นั้น.. ตอนนี้พี่ชายคนนั้นของฉันเค้าก็มีความรักครั้งใหม่แล้วล่ะค่ะ ฉันก็จะดีใจมากๆเลยถ้าหากเค้าสมหวัง เพราะฉันเชื่อว่าพี่ชายของฉันเป็นคนรักที่ดีมากๆคนนึงและผู้หญิงคนนั้นก็ต้องเป็นคนดีเหมือนกัน....เอ๊ะนี่ฉันกำลังบ่นอะไรเนี่ย! คุณไม่ใช่คนที่ฉันรู้จักหรอกค่ะ บังเอิญที่ฉันแวะเข้ามาพร่ำเพ้อเรื่องราวในอดีตที่มันคล้ายๆกับเหตุการณ์ที่คุณเขียนแค่นั้นเองค่ะ ถ้าหากผู้หญิงที่ชื่อแคทนั้นเค้าเสียใจเรื่องที่ทำคุณเสียใจอย่างที่คุณเขียนไว้ แสดงว่าคุณเป็นคนสำคัญสำหรับเค้าและเชื่อเถอะนะคะว่าเค้าไม่เคยลืมคุณหรอก ก็คงจะเหมือนๆกับที่ฉันไม่เคยลืมพี่ชายคนนั้นเหมือนกันล่ะค่ะ.........For the good-time and bad-time....I\'ll be on you...