อย่าถามเลย ว่าขาดเธอฉันจะอยู่ได้ไหม เพราะคำตอบที่ได้ ฉันอยู่ได้ แต่อาจจะอยู่แบบไร้หัวใจ ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ชีวิตฉันก็ยังคงต้องดำเนินต่อไป อาจจะไม่มีเธอ แต่ฉันก็ยังคงมีฉัน ต้องอยู่ได้เพื่อตัวเอง ฉันรู้แล้ว ไม่มีใครรักฉันจริงเท่ากับตัวฉัน ฉันต้องรักตัวฉันเองให้มากกว่านี้ อย่าเลย อย่าพยายามเลย อย่าเอาความรักที่มีมอบให้คนอื่นไปหมด หันมามองดูตัวเองบ้าง รักตัวเองให้มากขึ้น แล้วหัวใจจะเข้มแข็งขึ้น
ผ่านมาอีกปีแล้วสินะ สำหรับความทรงจำที่แสนปวดร้าว ฉันจำได้ กลางปีนั้น เราไม่เข้าใจกัน เธอจากไป พร้อมกับคราบน้ำตาของฉัน แล้วตอนนี้เธอกลับมา มาสานความรักของเราที่เคยจบ ให้เริ่มต้นใหม่ เราเริ่มจากศูนย์ นับหนึ่งจนเกือบถึงสิบ แต่มันก็ไปไม่ถึง แล้วมาตอนนี้ เราจะมาเริ่มต้นกันใหม่ นับหนึ่งกันใหม่ ฉันไม่รู้นะ ว่าการเริ่มต้นกันใหม่ในครั้งนี้ผลลงเอยจะเป็นอย่างไร แต่ฉันก็จะรอ จะรอดูผลลัพธ์ในการนับหนึ่งใหม่ในครั้งนี้
20 มิถุนายน 2547 19:24 น. - comment id 74797
ผมเป็นเหมือนในกลอนของคุณจังเลย แต่ยังไม่มีโอกาสนับหนึ่งใหม่เลยละ
20 มิถุนายน 2547 19:50 น. - comment id 74798
สวัสดีค่ะ คุณโมทย์ บางคนอาจมีความหลังความทรงจำที่คล้าย ๆ กัน เจอเรื่องราวหลายอย่างที่ผ่านมาเหมือนกัน แต่เราก็มีสิทธิ์ที่จะเลือกว่าเราจะเดินทางไปทางไหน และทางเลือกนั้นจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด นับหนึ่งถึงสิบ พยามนับต่อไปนะ อย่าหยุดยั้ง
21 มิถุนายน 2547 15:08 น. - comment id 74811
อืม เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้กับใครหลายคน หนึ่งในนั้นก็เป้นเราด้วยคนหนึ่ง แต่รักของเราคงไม่มีวันได้หวนกลับมาอึกเลย