++**กาลเวลาและการรอคอย**++(ตอนที่ 1)

หินสีมุก

สิ่งที่ฉันทำได้ตอนนี้ก้อคือ "รอ" ..รอคนที่ฉันมอบหัวใจของฉันให้เขาไปแล้ว 
ฉันก้อไม่รู้ว่าการรอคอยที่ฉันกำลังทำอยู่ตอนนี้มันจะได้รับการตอบแทนที่ดีขนาดไหน และฉันก้อไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร  ถึงแม้ฉันกับเขาจะอยู่ไกลกันแต่ก้อไม่ได้ทำให้ฉันรักเค้าน้อยลงเลยมันยิ่งทวีคูณขึ้นด้วยซ้ำ..
หญิงสาวคนหนึ่งนั่งเขียนความรู้สึกที่ตัวเองเป็นอยู่ตอนนี้ลงในไดอารี่เล่มโปรดของเธอ
	"ส้ม" สาวน้อยวัยใส ที่แสนจะร่าเริง มักจะชอบเขียนสิ่งที่ตัวเองอยากจะระบายออกมากับหนังสือเล่มหนึ่งหรือที่เธอชอบเรียกสั้นๆว่า..ได..ส้มเป็นคนที่ชอบอยู่กับโลกแห่งความฝัน มีความสุขกับการเขียนที่เธอมักจะชอบจินตนาการไปด้วย  คงเพราะอย่างนี้หละมั้งถึงทำให้ส้มชอบอยู่กับโลกของตัวเอง
	"ส้ม" เป็นลูกคนสุดท้องของครอบครัว เธอมีพี่ชาย 1 คน ตอนนี้ส้มเรียนอยู่กำลังจะขึ้นม.5แล้ว ฐานะทางบ้านถือว่าดี
         "ไปโทรหาพี่เก็ตดีกว่า" ส้มพึมพำคนเดียวแล้วก้อเดินขึ้นไปบนห้องนอน
ติ๊ด..ติ๊ด.ติ๊ด.เสียงปุ่มกดดังขึ้นขณะที่ส้มกดมือถือ
         "ฮัลโหล..พี่เก็ตเหรอ" ส้มพูดขึ้น
         "คับ..ส้มเหรอ..ว่างัย" เสียงนั้นตอบกลับมา
         "ไม่โทรมาหาส้มมั่งเลยนะ..ลืมกันแล้วเหรอ" 
         "พี่ยังไม่ได้เติมเงินโทรศัพท์เลยอ่ะ..เดี๋ยวถ้าพี่เติมแล้วจะโทรหานะ"
         "ค่ะ..แล้วส้มจะรอ..ทำงานเป็นงัยบ้าง"
         "ก้อเรื่อยๆ..แต่เวลาทำไปนานๆพี่ก้อง่วงทุกทีเลยอ่ะ"
         "ไม่ได้นอนเหรอถึงง่วง"
         "ก้อนอนแหละแต่เวลานอนมันน้อย"
         "ทำอะรัยอยู่ล่ะถึงมีเวลาน้อย..เที่ยวกลางคืนล่ะซิ"
         "ไม่เคยอ่ะ..กว่าจะเลิกก้อปาเข้าไป 2 ทุ่มแล้วกว่าจะกลับหอกินข้าวทำอะรัยเรียบร้อยก้อ5ทุ่มแล้วไหนตอนเช้าต้องตื่นไปทำงาน..เข้างานไม่เกินโมงครึ่ง..อย่างเงี้ยะจะไม่ให้พี่ง่วงได้งัยล่ะ"
         "ทำไมโหดจังเลย..ไม่หาที่มันดีกว่านี้ล่ะ" ส้มแนะนำ
         "เดี๋ยวนี้งานไม่ใช่หาง่ายๆนะส้มแต่จะโหดยังงัยเงินก้อยังดีหน่อยหละ"
         "ไม่เป็นไรหรอกพอทำไหวก้อทำไปเนอะยังดีกว่าไม่มีงานไม่มีเงินเลย"
         "มีกำลังใจแบบนี้ทำไหวอยู่แล้วแหละ.."
         "งั้นก้ออย่าลืมโทรมาขอกำลังใจทุกวันนะ"
         "คับ..แล้วพี่จะโทรไปขอทุกวันเลย..มีอะรัยอีกมั๊ยเดี๋ยวพี่ว่าจะไปอาบน้ำหน่อย"
         "ไม่มีแล้วหละ..อย่าลืมโทรมาหานะค่ะ"
         "คับ..รักนะ..หวัดดีคับ"
         "อื้อ..หวัดดีค่ะ" ส้มพูดก่อนจะวางสาย  
หลังจากที่วางสายทุกครั้งที่คุยโทรศัพท์กับเก็ต ส้มจะมีอาการยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คนเดียว ครั้งนี้ก้อเหมือนกัน
	"เก็ต" ชายหนุ่มวัยใกล้เคียงกับส้มแต่มีอายุมากว่า ซึ่งตอนนี้ทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯคบกับส้มได้เกือบปีแล้ว  แต่ทั้งคู่ก้อไม่ค่อยได้เจอกันเพราะอยู่คนไกลกัน จะได้เจอก้อช่วงเทศกาลวันหยุดซึ่งเก็ตจะกลับมาที่บ้าน แต่ทั้งคู่ก้อยังมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาเสมอ  เก็ตไม่ได้เรียนต่อเหมือนคนอื่นแต่ไม่ใช่เพราะไม่มีเงินแต่อดีตเก็ตเป็นคนที่เกเร  ร้ายในทุกเรื่อง  แต่ปัจจุบันดู
เหมือนเก็ตทำตัวดีขึ้นมาก  มีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น  และบ่อยครั้งที่เก็ตมักจะบอกให้ส้มตั้งใจเรียนอย่าเกเรเหมือนเก็ตที่ตอนนี้รู้สึกเสียดายในเรื่องเรียนไม่น้อยเลย
ส้มเจอกับเก็ตเมื่อปีที่แล้ว  ตอนที่ส้มไปบ้านยายซึ่งอยู่ห่างจากตัวเมืองหลายโลอยู่  ช่วงนั้นเป็นช่วงปีใหม่ซึ่งเป็นช่วงที่เก็ตกับมาบ้านพอดี  ก้อเลยทำให้ทั้งคู่ได้เจอกัน และตกลงคบกันก่อนที่เก็ตจะกลับไปทำงาน  ถึงแม้ทั้งคู่ไม่ค่อยได้เจอกันแต่ก้อมีวิธีเดียวที่จะได้ยินเสียงกันนั่นก้อคือโทรศัพท์ นี่แหละคือสื่อสำคัญที่ทำให้ทั้งคู่คบกันมาจนถึงวันนี้    ดูเหมือนว่าส้มจะจริงจังกับเก็ตมากเพราะส้ม
ไม่ต้องมาคอยระแวงใครหรือไม่ต้องคบแบบหลบๆซ่อนๆเพราะพ่อแม่ของส้มยอมรับและไม่ได้ว่าอะรัยเก็ต
          "ส้ม..ส้มเก็บของนะเดี๋ยวจะไปบ้านยาย" เสียงแม่ตะโกนขึ้นมาจากข้างล่าง
          "ค่ะแม่.." ส้มรับคำก่อนจะเก็บของ
เมื่อเก็บของเสร็จเรียบร้อย  ส้มก้อเดินทางไปบ้านยายทันที ใช้เวลาเดินทางประมาณชั่วโมงก้อถึงแล้ว  เมื่อถึงเก็บของลงรถเสร็จส้มก้อรีบคว้ามอไซด์บึ่งออกจากบ้านไปทันที  และก้อมีที่เดียวที่ส้มจะไปก้อคือ..................
                               ติดตามตอนต่อไป......(ตอนที่ 2)