**_ความในใจของคนที่ต้องรอ**

หินสีมุก

สิ่งที่ฉันทำได้ในตอนนี้คือ..รอ..  รอใครคนหนึ่งที่ฉันมอบหัวใจของฉันให้เขาไปแล้ว   ฉันก้อไม่รู้ว่าผลตอบแทนของมันจะดีซักแค่ไหนและวันข้างหน้ามันจะเป็นอย่างไรด้วย  ฉันก้อได้แต่หวังว่าคงไม่ตอบแทนฉันด้วยน้ำตาและความรู้สึกที่มันแสนจะเจ็บหรอกนะ
       ถึงแม้มันจะเป็นเวลานานสักเท่าไรฉันก้อขอยืนยันในสิ่งที่ฉันจะทำนั่นก้อคือ..การรอ..เพราะฉันเชื่อว่าความรักที่ฉันมีให้กับเขานั้นฟ้าคงจะไม่ใจร้ายเกินไปหรอกมั้ง  แต่ฉันก้อมีเผื่อใจไว้บ้างไม่ได้หวังให้ต้องเป็นไปตามที่เราต้องการซะทุกอย่างหรอก   ถึงแม้เค้าจะไม่ใช่รักแรกของฉัน..แต่มันเป็นรักแรกที่ฉันฝันไว้และฉันก้อได้เจอจากเค้าคนนี้  เค้าคือคนที่ทำให้ฉันรู้จักคำว่า"รัก" ที่มันพอดี  ไม่ใช่ทุ่มเทมากเกินไปแล้วได้สิ่งตอบแทนที่มันเจ็บปวดเหมือนที่ฉันเคยเจอ  ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้อยู่ใกล้กับเค้าแต่ความรู้สึกที่มีให้มันยังคงไม่ลดน้อยไปเลยมันยิ่งทวีคูณเพิ่มมากขึ้นด้วยซ้ำ  แต่ก้ออย่างว่าฉันกับเค้าก้อมีไม่เข้าใจกันบ้างในบางเรื่อง  ส่วนใหญ่ฉันจะเป็นฝ่ายที่จะเริ่มก่อนทุกครั้ง
ฉันไม่อยากจะทะเลาะกับเค้าเลยแต่บางเรื่องฉันก้อควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้และฉันก้อมักจะไม่มีเหตุผล  พอมาคิดได้ฉันจะรู้สึกว่าตัวเองผิดมาก  และฉันก้อมักจะไม่กล้าที่จะโทรไปขอโทษ  มันก้อเลยทำให้เราไม่เข้าใจกันอยู่อย่างนั้น  เมื่อเป็นแบบนี้มันก้อทำให้ไม่สบายใจเลย  แต่ฉันก้ออยากจะบอกทุกเรื่องที่พูดไปฉันคงรักและหวงเค้ามากเกินไป
         ฉันผิดเหรอที่ฉันก้อต้องคิดบ้างว่าเค้าจะมีใครมั้ย...โทรไปทำไมไม่รับ...ทำไมปิดเครื่อง..ทำไมไม่โทรมาหาทั้งที่เคยโทรมาทุกวัน...ไม่ใช่เป็นเพราะฉันไม่เชื่อใจเค้าหรอกแต่จะมีใครบ้างที่มีคนรักอยู่ไกลกันขนาดนี้จะไม่คิดเลย  
       อยากบอกให้รู้ว่าเค้าคงไม่เข้าใจหรอกว่าความรู้สึกของคนที่รอมันเป็นอย่างไรมันทรมานแค่ไหน  แล้วการรอ..รอแบบไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรมันรู้สึกยังงัย   แล้วสิ่งสำคัญที่อยากให้รู้ว่า..ถ้าไม่รักคงไม่รอ...ถ้าไม่ห่วงคงไม่ถาม...ถ้าไม่หวงคงไม่ชวนทะเลาะ...การมีความรักที่มีการรออยู่ข้างๆมันไม่ใช่ว่าจะสุขซักเท่าไรหรอกนะเพราะมันมีแต่ความรู้สึกที่ส่งผ่านใจเท่านั้น..ไม่ได้มีตัวตนที่แท้จริงมาคอยอยู่ใกล้เหมือนกับคู่รักที่เค้าได้อยู่ใกล้ๆกันหรอก..