เมื่อพบเธอ ฉันไม่คิดว่า เธอจะทำให้ฉันกลายเป็นคนอีกคนได้ ก่อนนั้นฉันคือพลอยร้าวไร้ราคา ไม่เคยรู้จักคำว่าความสุข ไม่เคยรู้จักคำว่า อาทร ชีวิตอยู่ไปวันๆ เหมือนดังยอมรับชตากรรมทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิต พอพบเธอฉันรู้ว่า ความจริงชีวิตยังมีทางเลือก หากแต่มาถึงวันนี้ ฉันยังมีสิทธิเลือกหรือไม่ ถ้าตอบอย่างคนเห็นแก่ตัวก็อยากบอกว่า ชีวิตเป็นของเราเราน่าจะเป็นคนเลือกทางเดิน หากแต่สำหรับฉันแล้วไซร้ ชีวิตไม่ใช่ของฉันคนเดียว ยังมีอีก 2 ชีวิตที่ผูกติดกับวิญญานของฉัน 2 ชีวิตนี้เอง ที่ทำให้ฉันอดทนทุกอย่างได้ ส่วนเธอเล่า เธอแน่ใจแล้วหรือว่า เธอรับพลอยร้าวไร้แววสิ้นสวยคนนี้ได้จริงหรือ ฉันคิดว่า เมื่อวันหนึ่งวันที่เธออาจต้องตัดสินใจ เธอจะกล้ารับฉันได้หรือไม่ ตอบฉันหน่อย ความจริงใจที่เธอมีให้ เต็มร้อยหรือยัง ถ้าหากว่ายัง ฉันจะรอให้เธอเติบเต็มทุกอย่างในหัวใจฉันก่อน วันที่เราจะมีหัวใจมอบแด่กันไปจนตราบหมดลมหายใจ
7 พฤษภาคม 2547 15:55 น. - comment id 73949
เขียนดีมากคะ
9 ตุลาคม 2547 23:17 น. - comment id 77915
เห็นใจจัง
12 ตุลาคม 2547 17:05 น. - comment id 78009
ดีใจที่ได้อ่าน ดีใจที่เธอมีความจริงใจ ขอขอบคุณที่เธอให้แต่สิ่งดีๆๆ
11 พฤศจิกายน 2547 21:02 น. - comment id 78971
ยามเมื่อมีเวลา จะกลับมาอ่านเสมอ เธอไม่ใช่พลอยร้าว แต่ เธอเป็นเพชรที่เจียรนัยแล้วต่างหาก เธอพร้อมส่องประกายทุกเมื่อ เธอ คือ เพชร ต่างหาก
11 พฤศจิกายน 2547 21:12 น. - comment id 78972
ขออภัยครับ นึกได้ว่า เปรียบเธอเพชรงามน้ำหนึ่ง หวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า หยาดเพชรเกร็ดละอองผ่องใส แม้อยู่ในความมืดมน ประโยคนี้ เหมาะกับเธอ ผู้เป็นเจ้าของนามปากกายิ่งนัก
27 สิงหาคม 2550 21:37 น. - comment id 97345
เพชรย่อมเป็นเพชร เธอเป็นน้ำทิพย์ให้กับผู้คนที่เข้ามาใกล้ชิดเธอเสมอ เธอคือผู้ให้ เธอยอมเสียสละความสุขส่วนตัวเพื่อให้ทุกคนที่เธอได้รู้จักมีความสุขเสมอ
27 สิงหาคม 2550 21:39 น. - comment id 97346
อยากบอกได้อย่างเต็มภาคภูมิว่า รับได้และความจริงใจที่มีให้บอกได้คำเดียวสั้นๆ ว่า เกินร้อย