ตอนเด็กๆ...............ตอนที่ฉันยังไม่รู้ว่าความรักคืออะไร.... ตอนนั้นรักของฉันมีเหตุผล........ฉันเริ่มมีความรักครั้งแรกตอนอนุบาล..... เพราะเขาเป็นผู้ชายที่หล่อมาก.......แล้วก็มักจะใจตรงกับฉันเสมอ....... แต่เค้าชอบเพื่อนของฉัน..........ก็เลย แอบรัก เอง แล้วก็อกหักเอง แต่ต่อมาก็รู้ว่านั่นมันไม่ใช่ความรัก............... พอโตขึ้นมาหน่อย................ ก็ชอบเพื่อนของเพื่อนที่เรียนเก่ง หล่อ มีน้ำใจและร่าเริง ก็แอบชอบอีกแล้ว..........ก็คนมันไม่กล้านี่นา เรามองเค้าบ่อยเกินไป.....เราว่าเค้าต้องรู้แน่ๆเลย......เพราะเค้าก็หันมาสบตาเราบ่อยๆ++++++++++ แล้ววันนึงก็เกิดเรื่อง......... เรากับเค้าอยู่คนละโรงเรียน เค้ามาเชียร์กีฬาที่โรงเรียนเราแล้วเราก็ขึ้นไปด้วย เราไม่รู้ว่าเค้าอยู่ด้วย พอเจอหน้าเค้า เราก็ทำอะไรไม่ถูก เลยวิ่งหนีลงมาทันที น่าอายจริงๆ.................. ตอนนี้เรากับเค้าไม่เจอกันแล้ว............. เค้าเพิ่งเอ็นติด...........แพทย์ด้วย............ เราก็ยิ่งห่างกันอีก................ ........เพราะเราไม่กล้าที่จะรัก............ ไม่กล้าที่จะบอกรัก.................. สายเกินไปแล้ว............เค้าไปแล้ว........... แต่เราจะไม่ลืมเค้า..........
11 พฤษภาคม 2547 15:24 น. - comment id 74088
เศร้าเนอะ เราก็เหมือนกัน แอบรัก แล้วก็แอบผิดหวังเอง ไม่เป็นไรหรอกน่า ยังมีเพศผู้อีกหลายคนที่เรายังไม่ได้ลองเปิดโอกาสให้เค้าเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเรา....สู้ต่อไป ถ้าชะตาไม่ได้ขีดให้เราขึ้นคานละก็นะ มันต้องมีชายหนุ่มที่ตาถึงซักคนแหละว้า......
31 กรกฎาคม 2547 17:24 น. - comment id 75759
เหรอ ก้อว่าอยู่เหมือนกันแหละ แอบนักเค้าข้างเดียวก้อเป็นแบบนี้นี่เอง มันแย่เนอะ ไม่น่าเลยอะ เบื่อจิงๆเลย ทำไมคนเราต้องมีความรัก ทำไมเราต้องไปรักคนอื่น แล้วทำไมเราต้องเจ็บ ไม่อยากให้มันเป็นอย่างนั้นเลย แต่เราเลือกที่จะเป็นไม่ได้ ควรก้อควรเลือกที่จะทำให้มันดีที่สุดไม่ใช่เหรอไง เรื่องจิงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่มันก้อทำให้เราเศร้าได้นิ