พรหมไม่ได้ลิขิต

พี่ดอกแก้ว

ภายใต้ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ไพศาลนั้น คนเราทุกๆคนต่างเดินไปเดินมากันอย่างไม่รู้ตัวเลยว่า พญามัจจุราช จะมาเยือนตนเมื่อไหร่บ้างก็กำหนัดเพลินอยู่ ในอารมณ์อันแสนสุข บ้างก็วุ่นวายไปกับการแก้ไข ปัญหาเรื่องปากท้อง ให้แก่ตนและครอบครัวอย่างไม่รู้ตัวเช่นกัน ใครหนอช่างสนุกสนานกับเกมชีวิตที่ต่างเชื่อกันว่า "พรหมลิขิต" ช่างไม่ เห็นใจกันเลย หรือว่า เขาเหล่านั้นต้องวุ่นวาย กับชีวิตกันแค่ไหน นักประพันธ์บทเพลงถึงกับ แต่งเพลงท้าทายว่า       
    
"ใยพระพรหมนำฉันให้มาได้เจอ ฯ..."   
        
แหละยังมีผู้คน อีกมากมาย ที่มิได้เชื่อพระพรหมหากแต่เขาเหล่านั้นเชื่อในเรื่องของกรรม ว่าคนเราถูกกรรมเท่านั้น ที่เป็นเหตุกำหนดชีวิต ให้คนเราต่างมีกรรมเป็นของๆตน ใช่เลยฉันเองนี่แหละเชื่อกรรม เพราะกรรมคือ การกระทำ ที่เกิดขึ้นจากตัวเราเองและย่อมส่งผลให้เป็นวิบากแก่เราทุกๆคนไม่ว่าใครเชื่อกรรมหรือไม่ก็ตาม   "กรรมยุติธรรมเสมอ"         
     
ลองสังเกตง่ายๆจากชีวิตคนทั่วโลกมีใครสักคนไหมที่รอดพ้นอุ้งมือมัจจุมารได้ (ความตาย) คนทั่วๆไปเกิดมาแล้วก็ต้องตายด้วยกันทั้งนั้นการตายมีเหตุที่ทำให้ตาย เหตุนั้นก็คือ  
 
              
๑. ตายเพราะหมดกรรม 
  ๒.ตายเพราะหมดอายุขัย  
  ๓.ตายเพราะหมดทั้งกรรมและอายุขัย  
  ๔.ตายเพราะมีกรรม (วิบากอกุศล) มาตัดรอน   
       
ไหนละพรหมลิขิตช่างมีอำนาจมากมายเสกสรรปั้นแต่งได้สารพัด แต่กลับมาพ่ายแพ้สิ้นเชิงต่อกรรมเหล่านี้
  
"ตื่นเถิดชาวไทย อย่ามัวหลับใหลลุ่มหลง" บทหนึ่งของเพลงปลุกใจ นอกจากจะปลุกให้รักชาติแล้ว ยังสามารถนำมาปลุกผู้หลับต่อแสงพระธรรม ให้ตื่นขึ้นมาเข้าใจเรื่องราวตามเหตุผลอันประกอบไปด้วยปัญญา เพื่อพาชีวิตไปสู่สันติสุขคือพระนิพพาน จะได้ไม่ต้องเดินไปมาวกวนซ้ำๆซากๆอยู่บนเส้นทางสายกรรมนี้ต่อไป.
....ด้วยความปรารถนาดี ...จากพี่ดอกแก้ว..