แล้วฉันจะรอการกลับมาของเธอ

หินสีมุก

ทำไมเวลามันช่างผ่านไปอย่างช้าๆมันคงไม่รู้หรอกว่ามีผู้หญิงคนนึงรอคอยการกลับมาของคนคนหนึ่ง
ฉันก้อไม่รู้เหมือนกันว่าต้องรออีกนานแค่ไหนที่เราสองคนจะได้เจอกันอีก..แต่ฉันก้อไม่เคยจะท้อกับการรอคอยครั้งนี้เลย
เพราะมันเหมือนเป็นการพิสูจน์ใจของเราสองคนด้วย  แต่ลึกๆแล้วฉันก้อกลัวเหมือนกันนะ  กลัวจะเป็นแบบว่ารักแท้แพ้ระยะทาง
แล้วก้อกลัวว่าเค้าจะไม่มีฉันคนเดียวแต่เค้าก้อบอกฉันเสมอว่าถ้ารักกันจริงเราต้องเชื่อใจกันซิ  ฉันติดต่อกับเค้าโดยโทรศัพท์
เวลาที่ฉันได้คุยกับเค้าในแต่ละครั้งมันทำให้ฉันรู้สึกมั่นใจแต่ก้อยังหวั่นๆอยู่บ้าง ฉันเคยบอกเค้าว่าฉันจะรอการกลับมาของเค้า
เค้าก้อถามฉันเหมือนดีใจว่าจริงเหรอรอได้ใช่มั๊ย  นี่แหละตรงนี้แหละที่ทำให้ฉันพออุ่นใจขึ้นบ้าง  ตอนที่เค้าจากฉันไปอยู่ที่อื่น
แรกๆฉันกลัวมาก  กลัวเราจะไม่เหมือนเดิม  กลัวเค้ามีคนใหม่  กลัวหลายๆสิ่งที่มันยังมาไม่ถึง  แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าความกลัวมันลดลงมาก
จะเป็นเพราะคำพูดของเขารึเปล่าคงไม่ใช่ซะหมดหรอก  อาจจะเป็นเพราะฉันเชื่อใจเค้าด้วย  ลืมบอกไปว่าสิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันเชื่อใจเค้าและมั่นใจ
ก้อคงเพราะการกระทำของเค้าในหลายสิ่งหลายอย่างที่ฉันก้อไม่อาจบอกไปได้เพราะความคิดของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
แต่ความรู้สึกที่ฉันได้รับจากเค้ามันเป็นอะรัยที่แสนจะวิเศษและงดงามเหลือเกิน  มันทำให้ฉันมีกำลังใจที่จะรอการกลับมาของเค้าคนนั้น
ไม่ว่ามันจะนานซักแค่ไหนฉันก้อรอได้เพราะอะรัยนะเหรอ
คำตอบที่ฉันจะบอกไปก้อคงรู้กันดีอยู่แล้ว  "ความรักและความเชื่อใจกันงัย"