รอ....จนกว่าเธอจะเห็นใจ

cartoon^_^

สองอาทิตย์ต่อมาขณะที่พลอยกำลังเดินหาหนังสืออยู่ที่ชั้นหนังสือ  เมื่อเธอเห็นหนังสือที่เธอต้องการเธอจึงเอื้อมมือไปหยิบมัน แต่ .
  ขอโทษครับ . คุณก็ต้องการหนังสือเล่นนี้เหมือนกันเหรอครับ   ชายหนุ่มคนหนึ่งก็เอื้อมมือไปหยิบหนังสือเล่นนี้เหมือนกัน
 พี่แบงค์ !!   พลอยอุทาน  เมื่อเห็นชายหนุ่มหน้าตาละม้ายคล้ายคนรักของเธอเหลือเกิน  เธอจ้องมองเขาอย่างจดจ่อ   
 คุณครับ . เอ่อเมื่อกี้คุณว่าอะไรนะครับ   ชายหนุ่มสงสัย   พลอยรีบตั้งสติของเธอ
  อะ เอ่อปล่าวคะ . งั้นเอาเป็นว่า  ไว้วันหลังฉันค่อยมาหาดูใหม่อีกทีก็แล้วกันคะ ฉันยังไม่รีบคุณเอาไปอ่านก่อนเถอะคะ  พลอยบอก
  ผมก็ไม่รีบ  คุณเอาไปก่อนก็ได้ครับ   ชายหนุ่มบอกพลางยื่นหนังสือให้
  ถ้างั้น . พลอยไม่เกรงใจแล้วนะคะ  ขอยืมไปก่อนแล้วกัน  ไว้อ่านเสร็จจะเอามาให้นะคะ   ว่าแล้วพลอยก็เอื้อมมือไปคว้าหนังสือจากมือของเขา
 ครับ    ชายหนุ่มตอบรับสั้น ๆ
 ไปนะคะ   พลอยขอตัว
 เอ่อ  คุณครับเดี๋ยวก่อน   ถ้าไม่รีบพอดีผมหิวข้าวไม่มีใครทานเป็นเพื่อน  ยืมหนังสือเสร็จไปทานข้าวกับผมได้ไหมครับ   ชายหนุ่มเริ่มเล่นบทจีบสาว
 หือ  แล้วทำไมไม่ไปทานกับเพื่อนคุณละคะ   เราไม่รู้จักกันสักหน่อย   พลอยปฏิเสธแต่ในใจเธอตื่นเต้นมากมาย   ชายหนุ่มคนนี้ยิ่งมองยิ่งเหมือนคนรักของเธอ  
  แต่ผมอยากทานกับคุณ   ชายหนุ่มบอก   พลอยมองหน้าเขาอีกครั้ง    ทำไมเหมือนกันแบบนี้นะ  ทำไมต้องมาเจอเขาด้วย  ตั้งสติหน่อยสิพลอยเขาไม่ใช่พี่แบงค์ของเรา    พลอยคิด
  นะครับ .  ชายหนุ่มยังตื้อไม่เลิก
  แล้วจะไปทานกันที่ไหนละคะ   พลอยปฏิเสธไม่ลง    ชายหนุ่มยิ้มออก
  แล้วแต่คุณแล้วกันครับ   ผมยังไงก็ได้  ง่ายๆสบาย ๆ   ชายหนุ่มตามใจ
  โอเคคะ .  พลอยตอบตกลง
 งั้นเดี๋ยวผมเอารถเข้ามารับนะครับ  หน้าห้องสมุดนี่เลย   เขาบอก    ว่าแล้วพลอยก็เดินลงไปที่ห้องสมุดชั้นหนึ่งเพื่อยืมหนังสือ   แล้วเธอก็เดินไปรอเขาที่หน้าห้องสมุด
     ชายหนุ่มขับรถเก๋งสีดำคันงาม มารับเธอหน้าห้องสมุดอย่างที่เขาบอก  เขาจอดรถ แล้วลงมาเปิดประตูให้เธอ
  เชิญคุณสุภาพสตรีคนสวยครับ   
 ขอบคุณค่ะ  พลอยบอกยิ้ม ๆ    
     รถเก๋งคันงามแล่นออกไปจากประตูมหาวิทยาลัย . .
  พลอย . พลอยหรือปล่าว?  ชายหนุ่มผู้หนึ่งยืนฉงนอยู่  บิ๊กนั่นเอง  พลอยแน่ๆ  แต่พลอยออกไปกับใคร   เขาคิด
 
พลอยและชายหนุ่มที่เธอพึ่งรู้จักเขาในห้องสมุดขับรถมาถึงร้านอาหารหรูๆข้างแม่น้ำปิง  ชายหนุ่มจอดรถและลงไปเปิดประตูให้เธอ
  ขอบคุณค่ะ  พลอยกล่าว
 ครับ  ไม่เป็นไร   
ว่าแล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปในร้านอาหารพร้อม ๆ กัน   จะรับอะไรดีคะ   สาวเสิร์ฟมารับorder 
 ตามสบายเลยครับ  ไม่ต้องเกรงใจ    ชายหนุ่มบอก
  คุณสั่งสิคะ  พลอยขอเป็นอาหารจานเดียวแล้วกัน  ทานเยอะเดี๋ยวอ้วน   พลอยพูดพลางยิ้ม   พลอยสั่งอาหารของเธอ  เขาก็สั่งอาหารของเขาเหมือนกัน    ท่าทางเป็นผู้ใหญ่ดีจัง  เหมือนพี่แบงค์เลย  สุภาพด้วย    พลอยคิดอีกแล้ว   ระหว่างที่ทั้งคู่นั่งรออาหารก็นั่งคุยกันเหมือนรู้จักกันมานาน
  เออ  คุยกันมาตั้งนานพลอยยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย  เรียกคุณ คุณ มันรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ อะคะ   
 อ๋อจริงสินะครับ   ผมชื่อปอนด์ครับ  เรียนอยู่นิเทศศาสตร์   ปี 4 ครับ   ว่าแต่พลอยละครับเรียนอะไร   ชายหนุ่มบอกพร้อมกับถามเธอ
  พลอยเรียนมนุษย์ ENG ค่ะ  ปีสอง   พลอยแนะนำบ้าง   สักพักอาหารก็ถูกเสิร์ฟมาที่โต๊ะ
                                      
************
  ขอบคุณมากนะคะ .พี่ปอนด์    พลอยพูดในขณะที่เธอกำลังจะก้าวลงจากรถ
  ครับ  ไว้ไปทานข้าวด้วยกันอีกนะครับ  เออว่าแต่พี่ขอเบอร์พลอยหน่อยได้มั้ยครับ   เขาบอก
 เห็นท่าจะไม่ค่อยสะดวกนะคะ   เอาเป็นว่าถ้าอยากเจอพลอย  พี่ปอนด์ก็มาหาพลอยที่ห้องสมุดแล้วกันนะคะ  พลอยชอบไปที่นั่น   เธอบอกเขา    ไปก่อนนะคะ   พลอยขอตัว  เขายิ้มให้เธอก่อนที่จะเอื้อมมือมาปิดประตู  เธอโบกมือลาเขา   ว่าแล้วปอนด์ก็ขับรถออกไป  เธอยืนมองรถที่แล่นจากไปจนลับสายตา
 
 พลอย  เสียง ๆหนึ่งเรียกเธอ  พลอยหันไปมอง
 พี่บิ๊ก  มีอะไรกับพลอยเหรอคะ   พลอยพูด  
 พลอยไปกับใคร .. แล้วรู้จักกันได้ยังไง    ชายหนุ่มถาม  ทำให้พลอยอารมณ์เสีย
 พี่บิ๊กมายุ่งอะไรกับชีวิตพลอยคะ   พี่บิ๊กไม่ได้เป็นอะไรกับพลอย อย่ามายุ่งไม่เข้าเรื่องได้มั้ยคะ  พลอยต่อว่าเขา
  พี่เป็นห่วงพลอยนะ . พลอยไม่รู้เรื่องไอ่นั่นเหรอมันเป็นเสือผู้หญิงนะพลอย  อยู่ใกล้มันอันตรายนะพลอย   บิ๊กพูด ท่าทางเป็นห่วงเป็นใย
 ฮึ  พลอยดูแลตัวเองได้คะ  พี่บิ๊กไม่รู้จริงอย่าไปว่าให้เขาเลยดีกว่า พี่เขาออกจะสุภาพ  ว่าแต่พี่บิ๊กเหอะ  ห่วงตัวเองก่อนดีกว่าจะมาเป็นห่วงพลอย  พลอยขอบใจแต่พลอยไม่ต้องการ   ว่าแล้วเธอก็เดินจากไปด้วยอาการหัวเสีย   โดยทิ้งให้บิ๊กยืนหน้าละห้อยอยู่ที่เดิม    พลอย . ทำไมไม่เคยเข้าใจพี่เลยนะ    บิ๊กรำพึงรำพันกับตัวเอง..