รอ....จนกว่าเธอจะเห็นใจ(chapter One) ***ตะกี้การ์ตูนไม่มีชื่ออ่ะ

cartoon^_^

" กริ๊งงงงงงงงงง "
  ฮัลโหลสวัสดีค่ะบ้านวิจิตรานุกูลค่ะ  ไม่ทราบว่าจะเรียนสายกับใครค่ะ  พลอยลูกสาวเจ้าของบ้านรับโทรศัพท์
  หวัดดีครับขอสายน้องพลอยครับ   เสียงชายหนุ่มดังก้องมาตามสาย  หญิงสาวทราบทันทีเมื่อได้ยินเสียงของเขา  น้ำเสียงที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี
   พี่แบงค์!!   คิดถึงจังเลย  สบายดีหรือเปล่าค่ะ แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน?   เธอรีบกุลีกุจอถาม
  อยู่หมอชิตจ๊ะ   พี่แบงค์กำลังจะกลับไปหาพลอยไง  อีกไม่กี่วันก็วันเกิดพลอยแล้วหนิ    ชายหนุ่มตอบ
   จริงเหรอคะพี่แบงค์พี่แบงค์จะมาถึงกี่โมง  พลอยจะไปรอรับที่อาเขต  หญิงสาวพูดน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจ  นานแล้วสินะที่เธอไม่ได้พบกับคนรักของเธอ  มีแต่เสียงตามสายเอ่ยมาให้ได้ยินเพียงเท่านั้น
   ประมาณสามทุ่มนะพลอย.อืม  เอาเป็นว่าแค่นี้ก่อนละกันนะ  รถใกล้จะออกแล้ว.พี่แบงค์รักพลอยนะครับ  แล้วเจอกันครับ 
   พลอยก็..    ก่อนที่เธอจะทันพูดจบโทรศัพท์ก็ตัดไปเสียก่อน
   ว้าแย่จัง  กะลังจะบอกรักอยู่พอดี ..แต่ ..ช่างเหอะคืนนี้ก็จะได้เจอกันและ  ยังมีเวลาอีกตั้งนานที่จะให้บอกอืม  นี่ก็ปีกว่าแล้วสินะที่ไม่ได้เจอพี่แบงค์  ไม่รู้ว่าจะเปลี่ยนไปยังไงมั๊งน๊า   อยากเห็นเร็วๆจัง หญิงสาวปรารภกับตนเอง
.. 1 ทุ่ม 13 นาที .ขณะที่พลอยและแม่กำลังดูทีวีเพลิน ๆอยู่
   รายงานข่าวด่วนค่ะ   เมื่อเวลาประมาณ  1 ทุ่มตรงได้เกิดเหตุรถบรรทุกสิบล้อพุ่งชนรถทัวร์สายกรุงเทพฯ- เชียงใหม่  ซึ่งกำลังมุ่งหน้าไปเชียงใหม่  คนขับรถบรรทุกเสียชีวิต ณ ที่เกิดเหตุ  ..ขณะนี้มียอดผู้เสีย
ชีวิตทั้งสิ้น  9  คน  บาดเจ็บสาหัส  18  คน  ที่เหลือบาดเจ็บเล็กน้อย  รายนามผู้เสียชีวิตมีดังนี้ค่ะ  นายวัชระ  มั่งมีสุข ,  นายขยัน  ทำงานดี , นายสุขสม  ขจรไกล ,..และ นายพันธวัฒน์   จิระโรจน์รุ่งอนันต์ 
ทันทีที่พลอยได้ยินชื่อสุดท้ายทำให้เธอถึงกับช๊อค   พี่แบงค์ !!! 
  พลอย  พลอย .พลอย !!!เป็นอะไรลูก  นมอ้อมไปหายาดมมาให้ฉันที  ลูกพลอยเป็นลม   ผู้เป็นแม่ตกใจ
พลอยถึงกับเป็นลมหมดสติทันที  ที่ได้ยินชื่อคนรักของเธอ  ซึ่งเธอเฝ้ารอเขามาเป็นปี  แต่แล้วเหตุการณ์ที่เธอหรือว่าใคร ๆ ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนก็เกิดขึ้น
  พลอย .. ตื่นแล้วเหรอลูก   แม่ของเธอนั่งกุมมือเธออยู่ข้าง ๆ
  พี่แบงค์ !!   แม่คะ.พลอยฝันว่าพี่แบงค์ตาย   เธอพูดสีหน้าเธอไม่สู้ดีเอาเสียเลย  แม่ของเธอและแม่นมของเธอหันมามองหน้ากัน  
   กี่โมงแล้วคะแม่ ..  พลอยต้องไปรับพี่แบงค์ที่อาเขต   พลอยรีบลุกจากเตียง
  เดี๋ยวพลอย.พลอยตั้งใจฟังแม่ก่อนนะลูกเอ่อคือแบงค์เขาคงไม่กลับกลับมาแล้วละลูก   พลอยสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินคำบอกเล่าของผู้เป็นแม่
  พลอยไม่ได้ฝัน..เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องจริง  แบงค์เขาไปดีแล้วละลูก  ตอนนี้ศพของแบงค์อยู่ที่โรงพยาบาลสวนดอก  พ่อของเขากำลังจะไปรับศพมาบำเพ็ญกุศลที่บ้าน    แม่เล่าเรื่องทุกอย่างให้พลอยฟัง  พลอยไม่เชื่อหูตัวเอง  น้ำตาเริ่มรินไหลออกจากตาใส ๆของเธอ  ผู้เป็นแม่เห็นเช่นนั้นจึงโอบกอดเธอไว้ และ ปลอบใจ
   ร้องเถอะลูกถ้าลูกอยากร้อง ถ้ามันจะทำให้ลูกสบายใจขึ้นมาได้ 
     น้ำตารินไหลออกมาจากตาใสๆของเธออย่างไม่ขาดสาย  เธอคิดมาตลอดว่าถ้าเขากลับมาเธอจะบอกคำว่า  รัก   กับเขา  เพราะเธอไม่เคยบอกกับเขาเลยสักครั้ง  นอกจากคำว่า  คิดถึงและเป็นห่วง   แต่ตอนนี้เขาได้หลับไหลไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกแล้วถึงเธอจะบอกว่ารักเขามากแค่ไหน  มันก็สายเกินไป  เขาไม่สามารถได้ยิน  ไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกต่อไป
  พลอยรักพี่แบงค์คะแม่  พลอยรักพี่แบงค์   แต่พลอยไม่เคยบอก  ไม่เคยพูด  ที่ผ่านๆมาพลอยไม่มั่นใจ  แต่วันนี้พลอยตั้งใจจะบอก  แต่แล้ว    เธอปล่อยโฮขึ้นมาอีกครั้ง  ผู้เป็นแม่ยังโอบกอดลูกสาวไว้แน่น
  แม่รู้จ๊ะ . แบงค์เขาก็คงรู้  ถึงพลอยไม่บอก  แต่เขาก็สัมผัสได้    ผู้เป็นแม่ปลอบโยน.
..แสงแดดยามเช้าสาดส่องไปที่ต้นหูกวาง ซึ่งมีม้าหินอ่อนวางเรียงกันอยู่  ผู้คนมากมายพากันเดินขวักไขว่  ดูแล้วช่างสับสนวุ่นวายเหลือเกิน
     นักศึกษาสาวคนหนึ่งกำลังนั่งทบทวนตำราเรียนของเธออย่างใจจดใจจ่อ
  พลอย..มาแต่เช้าเชี๊ยะ  ริน..เพื่อนสาวของเธอทักทาย
  อืม .พอดีพลอยต้องไปส่งแม่ทำธุระแต่เช้า  เสร็จแล้วเลยเข้ามหาลัยเลย  พลอยบอก
   ขยันจริงน๊า แบบนี้อ่ะเกียรตินิยมเรียนทองโอลิมปิค    รินเหย้า
   มีด้วยเหรอริน ?    พลอยพูดพลางยิ้ม
   ฮั่นแน่ ! ยิ้มแล้ว  ดีจังน๊า  รินไม่ได้เห็นพลอยยิ้มแบบนี้มาตั้งนานแล้ว  ตั้งแต่ที่พี่ ..  รินชะงักเมื่อเธอฉุกคิดขึ้นมาได้  เธอเริ่มสังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของพลอย
  เอ่อ  เอ่อนี่พลอยแล้วงานวิจัยที่พลอยทำไปถึงไหนแล้วอ่ะ   รินเปลี่ยนเรื่องทันที
   อืม  ก้อเกือบจะเสร็จแล้วล่ะ  ตอนนี้พลอยส่งไปให้พวกนักสถิติทำอยู่   พลอยตอบ
 แล้วของรินอ่ะ เป็นไงมั่ง ?  พลอยถามเพื่อนสาว
 ก้อโอเค  ตอนนี้รวบรวมข้อมูลได้ครบแล้วล่ะ  กำลังจะส่งให้นักสถิติทำจ๊ะ  รินตอบ  ทั้งครู่คุยกันอยู่พักหนึ่ง ก็มีชายหนุ่มผู้หนึ่งเดินเข้ามาทักทาย
 หวัดดีครับน้องพลอย.ทำอะไรอยู่เอ่ย? 
พลอยหันขึ้นไปมอง   พี่ก็เห็นอยูไม่ใช่เหรอค่ะว่าพลอยทำอะไรอยู่  แล้วยังจะมาถามอีกบ้าหรือปล่าว?   พลอยพูด  คำพูดของเธอทำให้ชายหนุ่มเสียหน้าเล็กน้อย
  แหม  . ทักแต่พลอยนะคะพี่บิ๊ก   คนสวยนั่งอยู่นี่ทั้งคนมองไม่เห็น   รินตัดพ้อแกมหยอก เมื่อเห็นว่าท่าจะไม่ดี
 หวัดดีครับน้องรินคนสวย   ชายหนุ่มทัก  รินยิ้มตอบ
 แล้วนี่จะไม่นั่งเหรอคะพี่บิ๊ก . แหม  สงสัยลมมันเย็น  อิอิ  รินยังหยอกไม่เลิก
     ขณะที่บิ๊กกำลังจะนั่งลง   รินเดี๋ยวพลอยไปยืมหนังสือที่ห้องสมุดก่อนนะ  แปดโมงครึ่งแล้วห้องสมุดคงเปิดแล้วแหละ    พลอยขอตัว
 อ่าวพลอย . จะรีบไปทำไม  ห้องสมุดมันพึ่งเปิดมันไม่ปิดง่ายๆหรอกน่า  นั่งคุยกับพี่เขาก่อนสิ   รินขัด
บิ๊กมองหน้าพลอย พลางทำตาละห้อย  ..  ไม่อยากคุยกับพี่เหรอพลอย พี่ไปก็ได้นะ  บิ๊กทำเสียงเศร้า แต่พลอยกลับไม่สนใจคำพูดของเขา
 ไปละริน . พลอยมีงานต้องทำเยอะแยะ  ไม่ว่างคุยกับใครหรอก   ว่าแล้วพลอยก็เดินออกไป
รินและบิ๊กหันมามองหน้ากัน   สงสัยจะไม่มีหวังแล้ว   บิ๊กพูด
  สู้ต่อไปน่าพี่บิ๊ก . รินเอาใจช่วย . เดี๋ยวยัยพลอยก็ใจอ่อนเอง   รินปลอบ
 เฮ้อ  ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ?   บิ๊กถอนหายใจเฮือกใหญ่