นี่หรอ..ความรัก

^^_PAN_^^

ห๊าววววววว!!ง่วงจิง..เมื่อคืนนอนตั้งตี2ตื่น6โมงครึ่ง เห้อ!!(แล้วจาตื่นมาทำไม ในเมื่อออกจากบ้านตั้ง8โมง!!) > อ้าวววว เห้ยยยย เอ๊ะะะะ ยังไงงงงง เจตเห็นว๋ากับจารุกิตติเดินมาด้วยกัน แล้วก็ตกใจ อาร๊ายยยย ตะโกนรัยยะ หนกหู คนยิ่งอารมไม่ดีอยู่ ว๋าบอกเพราะกะลังเคืองๆจารุกิตติอยู่ กกก็..ทำไมมาด้วยกันละ เจตยังอึ้งอยู่เล็กน้อย ก็บ้านเรากะยัยนี่อยู่ใกล้ๆกันอะ แค่บังเอิญเจอกันเท่านั้น ไม่ได้อยากเจอเท่าไหร่หร๊อก สิ้นสุดเสียงของจารุกิตติ ว๋าก็เริ่มออกอาการโมโหทันที และโต้กลับไปว่า ยังกะชั้นมีบุญนักหนิ ที่บ้านอยู่ใกล้นายอะ ชิ๊!! ว๋าเชิดไปนั่งที่ของตัวเอง (จารุกิตติแอบหัวเราะเล็กน้อย)(ว๋ามองขวับไปมองค้อนๆใส่จารุกิตติ)เอ๊าๆ นักเรียนทุกคนนั่งที่ เสียงอ.ดังขึ้น นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ สวัสเดคะ/เดคับ อ๊ะๆนักเรียนทุกคน วันนี้มีนักเรียนใหม่มาเพิ่มอีกคน ขอต้อนรับ แอนนา !! แป๊ะๆ โหหหหห(ทุกคนเห็นแอนนา ต่างอึ้งไปตามๆกันโดยเฉพาะผู้ชาย ยกเว้นจารุกิตติ) สวัสดีคะ ทุกคน แอนนาเอ่ยทัก(และใช้สายตายั้วพิฆาตมาร) และพูดต่อไปว่า มีที่ไหนให้แอนนา นั่งบ้างค๊ะ สิ้นสุดของเสียงนั้น มีเสียงเฮฮาจากบรรดาเหล่าผู้ชายว่า ทางนี้ครับ ทางนี้ ทางนี้ว่างครับ แต่จารุกิตติยังคงเฉยๆ และเห็นว่าข้างๆของเขานั้นมีที่ว่างอยู่ จึงรีบเอากระเป๋ามาวาง แต่แล้ว จารุกิตติหันไปที กลับไม่ใช่กระเป๋าของเขา แต่กลับเป็นแอนนา !!เห้ยยยยย มานั่งนี่ไมคับ จารุกิตติตกจัย!! ไมหรอคะ ไม่อยากให้แอนนานั่งตรงนี้หรอ แอนนาทำหน้าอินโนเซ้น เอ่อก็เหลือบไปเห็นว๋านิดๆ(ทำหน้าบูดเปงตูดหมึก)แล้วก็หันกลับมาที่แอนนา พร้อมกะบอกคำตอบ ก็ได้คับ จะนั่งก็เชิญตามสบาย แล้วก็แอบยิ้มเย๊าะว๋าเล็กน้อย ว๋าเห็นอย่างงั้นก็ยิ่งโมโหหย่าย เลยทำเป็นหันหน้าไปทำเป็นจู๋จี๋ กะเจต (เอาแล้วไง ต่างคนต่างหาเรื่อง เอ๊อะๆๆ) > ว๋าลากเมย์ออกไปอย่างเร็วที่สู๊ด และก็เดินไม่ทันระวังไปชนคนเข้าจนเขาล้ม !!ว๊ายยยย!! ยัยบ้าเดินยังไงยะ ชนชั้นเป็นครั้งที่2แล้วนะ คนคนนั้นที่ว๋าชน เปงหมิวอีกนี่เอง เอ่อ..ขอโทดๆฉันไม่ได้ตั้งใจ นี่ คิดว่าขอโทษแล้วจะจบเร๊อะ ดูสิ๊ เพื่อนฉันเลือดออกเลยเห็นไหม!! เพื่อนของหมิวตะวาดใส่ว๋า แล้วจะให้ฉันทำไงห๊า ขอโทษก็ขอโทษแล้ว เรื่องมากจิง และว๋ากำลังจะเดินต่อ นี่ จะเดินหนีง่ายๆงี้เร๊อะ ยังงี้มาตบกันหน่อยเป็นไรหมิวยั๊ว - - ไม่ละฉันไม่มีเวลา ที่จะมาตบกะเธอหรอกนะ . . ป๊ากก หมิวเริ่มตบว๋าก่อน ทำให้ว๋ายั๊วขึ้นมา และพวกของหมิวประมาณ5คนก็รุมเมย์กะว๋า ป๊ากๆๆ ตุ๊บๆๆตั๊บๆๆ โป๊กๆๆ ป๊ากกกกก เสียงสุดท้ายที่ได้ยิน ว๋าจัดการเรียบ(หึหึ) เรื่องนี่ได้ยินถึง ผอ. ว๋าก็ถูกเรียกตัวไปพบ และโดนต่อว่าอย่างแรงจากอาของเธอ และขู่ว๋าว่าถ้าเธอทำยังงี้อีกครั้งนึง เธอจะถูกไล่ออก!! เมย์กะว๋าพะยุงตัวพากันเข้ามาในห้อง เจต เมื่อเห็นว๋ายังงั้นก็รีบวิ่งหน้าตั้งไปหาทันที และถามว่าเกิดอะไรขึ้น จารุกิตติ อยากเข้าไปหา แต่ก็..ไม่ไป..แต่ก็เดินไปหาอย่างช้าๆ และถามด้วยเสียงอ่อนโยนว่า เป็นอะไรอะ ใครทำเธอ มีเรื่องอะไร !! โห นี่นาย ฉันเจ็บอยู่นะ จะให้มาตอบคำถามของนายตอนนี้นะหรอ เด๋วฉันค่อยเล่าให้นายฟังตอนกลับแล้วกัน !! อืมๆได้ จารุกิตติมองอย่างเป็นห่วง และเดินจากไปในที่สุด (ว๋าแอบน้อยใจนิดๆว่าทำไมไม่เข้ามาดูแลกานม้าง) ในระหว่างกานเรียน จารุกิตติแอบมองว๋า และว๋า ก็แอบมองจารุกิตติเช่นกัน แอบมองกันไปมองกันมา จน>จารุกิตติและว๋ากลับด้วยกันตามเคย และจารุกิตติก็ช่วยพะยุงว๋า และได้ถามว่า ใครทำเธอขนาดนี้ ว๋ามองหน้า และตอบเสียงเบาๆว่า ก็คนที่ฉันเดินชนเมื่อเช้านี่งัย ตอนเที่ยงพอดีฉันเดิมไม่ระวังไปชนเขาอีกงะ !!โห่ เธอนี่นอกจากปากจัดแล้ว ยังซุ่มซ่ามอีกนะ!!จารุกิตติต่อว่าและขำนิดๆ หึหึ ไม่ถูกต่อยบ้างให้มันรู้ไป โอ้ยยยยยเจ็บ พะยุงกันดีๆหน่อยเส้ ว๋าร้องเสียงหลง - - เป็นไรๆ เจ็บตรงไหน ขอโทษๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ เจ็บรึเปล่า เจ็บตรงไหน บอกฉันสิ จารุกิตติตกจัย !!ว๋าอึ้งเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าจารุกิตติจะห่วงเธอขนาดนี้ เอ่อ..ก็เจ็บไม่มากงะ(หน้าแดงเล็กน้อย)!! จารุกิตติก็ทำหน้างง และพาว๋าไปส่งถึงในบ้าน ไปนะ จารุกิตติเอ่ยขึ้น อื้ม!! เอ่อ..นี่..ขอบใจนะ ว๋าทำเสียงหวาน - - อะ..เอ่อ..อืม..จารุกิตติเดินจากไปโดยที่ยิ้มหน้าบาน ซึ่งว๋าก็อดยิ้มไม่ได้เช่นกัน!!แต่ว่าทั้ง2คนก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าใครที่ทำให้เขาเกิดความสุขอย่างงี้ได้!!