ขอบฟ้าของดวงจันทร์ แสงตะวันของดวงอาทิตย์ ตอนที่ 6

สิดามัน

6
ตอบรับ
คืนนี้  ฉันได้พักเหนื่อย เพราะทีมงานเกิดไม่พร้อมขึ้นมากระทันหัน เลยทำให้ฉันว่าง ฉันเลยถือโอกาสมาเดินเล่นที่บริเวณสระน้ำที่อพาร์ทเมนท์ของฉัน  แม้ว่าคนมันจะน้อย แต่ก็มีอยู่ประปรายเขาเหล่านั้นต่างมองฉันพร้อมส่งยิ้มให้ แต่ฉันก็รู้สึกไม่เป็นส่วนตัวนัก   แต่ค่อนข้างชิน ฉันนั่งอยู่มองดูผู้คนอยู่นาน  เด็ก ๆ เล่นน้ำอยู่ในสระอย่างคึกคัก  ทีแรกฉันคิดว่าจะว่ายน้ำเพื่อยืดเส้นยืดสายบ้าง แต่เห็นคนเยอะ ๆ แล้ว ฉันคิดว่าไม่ดีกว่า   เสียงลมช่วยให้ฉันมีสมาธิขึ้นอีกเยอะ 
พระจันทร์คืนนี้ ดูสดใสดีนะ  แม้อาจไม่กลมเท่าไร แต่ก็ส่องแสง   เขาจะมองพระจันทร์เหมือนกับที่ฉันมองอยู่ตรงนี้ไหมเนี้ย   เอาหละฉันขึ้นห้องก่อนดีกว่า  ตอนนี้ดึกมากแล้ว
	ทีแรกฉันคิดว่าฉันจะไม่เขียนบันทึกแล้ววันนี้ แต่หลังจากที่ฉันขึ้นมาจากสระแล้ว  รู้ไหมว่าอะไรเกิดขึ้นกับฉัน   โทรศัพท์ฉันมีข้อความที่ฉันไม่คุ้นเคย  ข้อความนั้นทำให้ฉันรู้สึกดี  แต่ฉันไม่รู้ว่าใครส่งมา  เขาหรือเปล่านะ   แต่ฉันคุ้น ๆ กับเบอร์นี้มาก คราวที่แล้วที่ฉันเจอเขา ฉันก็พลาดดันไปลบเบอร์เขาถึงเสียด้วย   เขาแน่หรือที่ส่งข้อความมาหาฉัน   ไม่น่านะ เขาออกจะเงียบ ๆ เขาจะมาทำอะไรอย่างนี้หรือ  แต่ไม่รู้สิ บางทีเขาอาจจะรู้สึกดีๆ กับฉันก็ได้  จะว่าไปเขาก็ไม่ได้เป็นคนบ้านักร้อง ดาราอะไรเลย  วันที่เขาเจอฉันก็ทำอย่างกับฉันเป็นคนทั่วไป  ฉันยังแปลกใจเลย  ถึงยังไงตอนนี้ฉันยิ้มแก้มไม่หุบเลย ทั้งที่ฉันมีคนมาจีบมาให้ความรักฉัน แต่ฉันไม่เคยสนใจเลย และแค่ข้อความจากเขา หรือใครกันนะ ทำให้ฉันยิ้มได้ขนาดนี้  เห็นทีคืนนี้ฉันคงฝันหวานแน่ ๆ  ขอให้เป็นเขา  ฉันจะลองส่งข้อความตอบกลับไปเพราะความอยากรู้ของฉันมันทำให้ฉันแทบคลั่นแล้วหละ
แต่ฉันไม่รู้จะส่งข้อความอะไรไปให้  ฉันคิดอยู่นาน  ด้วยใจความว่า
 ถึงคนของพระจันทร์ ขณะนี้ดวงอาทิตย์อยากจะฟังเสียง ขอบคุณนะคะสำหรับความหวังดี  ราตรีสวัสดิ์
	ผมแทบจะพูดอะไรไม่ออก เมื่อทันทีที่ผมเห็นข้อความใน โทรศัพท์ เธออยากจะคุยกับผมงั้นเหรอ  หรืออาจเพียงแค่เป็นความหมายหนึ่งในโทรศัพท์    ผมเริ่มไม่แน่ใจ แต่เสียงหัวใจของผมมันดูตื่นเต้นกว่าผมหลายเท่า เสียงของมันดังจนผมไม่อาจยับยั้งมันเอาไว้ได้เลยทีเดียว        นี่หรืออาณุภาพของความรัก    ผมก็เคยมี แต่ไม่เหมือนครั้งนี้ ผมรู้สึกตื่นเต้นกระวนกระวายนักกว่าตอนที่คิดจะส่งข้อความให้เธอเสียอีก  ผมจะโทรหาเธอเลยดีไหม ผมนั่งทบทวนอยู่นานมากจนกระทั่งรู้ตัวอีกทีแสงตะวันของวันไหมก็สาดส่องทอแสงลงมาเสียแล้ว   ผมใช้เวลาคิดนานขนาดนั้นเชียวหรือ  
ไม่เลย ผมไม่รู้จะพูดกับเธอย่างไรดี  ถ้าผมได้เจอเธอ ผมอาจได้แค่เพียงยิ้มและก็นั่งมองเธอผมก็มีความสุขพอแล้ว   หรือว่าผมจะนัดเจอเธอดี แต่เห็นทีคงจะยาก เพราะว่าเธอคงคิวเน้นทั้งอาทิตย์ ผมจะทำไงดี แต่ตอนนี้ผมคิดว่าผมต้องโทรไปหาเธอ ผมค่อย ๆ กดโทรศัพท์ แต่กลับเป็นเสียงสัญญาณฝากข้อความ  แต่ผมก็ไม่เสียใจและยังแอบชื้นใจเล็ก ๆ ว่าผมยังสามารถเก็บอาการประหม่าของผมภายใต้เสียงที่เรียบเฉยผ่านการฝากข้อความ  แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดผมจะฝากข้อความว่าอย่างไร ผมจึงตัดสินใจว่างโทรศัพท์ แล้วทบทวนข้อความต่าง ๆ ที่มีความหมายดี ๆ ไม่เชย และเหมาะกับเธอ
ผมใช้เวลาอยู่นานจึงตัดสินใจโทรไปอีกครั้ง   สัญญาณฝากข้อความไม่มีแต่ผมดันไปหลุดปากฝากข้อความ  ด้วยคำว่า
  คนของพระจันทร์ฝากเสียงไว้ ปลุกดวงอาทิตย์ให้ตื่นไปให้ความอบอุ่น คนของพระจันทร์คนนี้ จะยืนมองและหวังว่าคงจะพบกันอีกนะครับ ผมรีบว่างสายเพราะเวลาเช้านี้ ผมต้องไปทำงานแล้ว 
	เขาเองคงคิดอะไรไม่ต่างกับฉัน เขาคงไม่รู้หรอกว่าเมื่อวาน ฉันได้ยินน้ำเสียงเขา  โดยที่เขานึกว่า เขากำลังฝากข้อความถึงฉัน    เสียงเขาดูประหม่าแต่เปี่ยมล้นไปด้วยความตื่นเต้นกระวนกระวาย  ข้อความที่เขาฝากไว้ช่างอบอุ่นเสียเหลือเกิน  แล้วฉันจะทำอย่างไรต่อไปดีหละ  ในเมื่อเขาก็มีใจให้ฉัน  และฉันเองก็คิดว่าฉันก็ชอบเขาแล้วด้วย  ไม่รู้จะทำยังไงดี  ด้วยฉันในตอนนี้ก็ไม่มีเวลาส่วนตัวเลย   ฉันไม่อยากทำร้ายเขา เพราะฉันก็ไม่มีเวลาที่จะไปให้เขาในตอนนี้   แต่ยังไงฉันจะลองคบเขาดู  ชีวิตของฉันอาจจะเจออะไรที่ฉันกำลังตามหาอยู่ก็ได้