ณ มุมหนึ่งของหัวใจ

^^สายลม^^

เก็บใจไว้ในลิ้นชัก  คงไม่เจอแล้วรักแท้ เบื่อกับความปรวนแปร มันไม่แคร์และไม่หวัง มันเหมือนคนชินช้าไม่มองไม่ฟัง และแล้วก็มีเธอเดินเข้ามา
	ฉันเคยกลัวการที่จะมีความรัก กลัวการที่จะมีคนรัก เพราะกลัวการผิดหวัง กลัวการสูญเสีย ตั้งแต่เหตุการณ์ในครั้งนั้น ครั้งที่ฉันผิดหวังกับความรัก ฉันรู้สึกเสียใจ เสียความรู้สึกมาก และกลัวการที่จะมีความรักอีก..จนกระทั่งวันหนึ่ง วันที่เธอก้าวเข้ามาหาในชีวิตของฉัน จนกระทั่งฉันเผลอเปิดใจรับเธอเข้ามาอย่างช้าๆ โดยที่ฉันไม่ทันรู้ตัว
เข้ามาค้นในลิ้นชัก ที่ปิดตายเพราะรักร้าว ให้อภัยใจเมา-เมา มาแบ่งบันเมื่อฉันล้า มาสนใจใยดีกับคนไม่มีค่า ให้รู้ว่าตัวเองยังสำคัญ
	ฉันรู้จักกับเธอในฐานะเพื่อนที่ธรรมดาคนหนึ่ง ที่ในความธรรมดานั้นมีความพิเศษแอบแฝงอยู่ เธอทำให้ฉันรู้สึกดีๆ มีความสุขทุกครั้งที่ได้เจอ ได้ทักทาย ได้พูดคุย ได้อยู่ใกล้ชิด และรู้สึกสนุกมากทุกครั้งที่ได้ทำกิจกรรมต่างๆร่วมกับเธอ เธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉันคนหนึ่งเลยหล่ะ! ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ที่เธอเข้ามามีอิทธิพลต่อหัวใจดวงน้อยๆดวงนี้ ตั้งแต่ที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเธอ ฉันรู้สึกดีๆ อบอุ่น ทุกครั้งที่มีเธออยู่ข้างๆ ถ้าวันไหนไม่ได้พบเจอ ไม่ได้คุยกับเธอ เหมือนกับว่าโลกของฉันขาดหายอะไรไปบางอย่าง อยากบอกให้เธอรู้ว่า ฉันรู้สึกดี  ดี กับเธอนะ แต่ก็ไม่กล้า อยากให้ความสัมพันธ์ของเราเป็นอย่างนี้ตลอดไป แค่เธอให้ฉันได้ยืนอยู่ในฐานะเพื่อน และได้มอบความรู้สึกดีๆ ให้เธอต่อไป เพียงแค่นี้ฉันก็มีความสุขแล้ว
เก่งมาจากไหน ก็แพ้หัวใจอย่างเธอ เมื่อไหร่ที่เผลอยังนึกว่าเธออยู่ในใจ ยังมีอีกหรือรักแท้ที่เคยเสาะหามานาน 
	อยากจะอยู่ใกล้เธอและสนิทกับเธอในฐานะเพื่อนสนิทของเธอมากกว่าในฐานะแฟนหรือคนรักของเธอ แต่ทุกครั้งที่เราสนิทและอยู่ใกล้กัน ฉันก็ห้ามความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ซักที ตั้งแต่เราเริ่มสนิทกันก็ต้องโดนเพื่อนๆ ล้ออยู่เป็นประจำ แต่ทุกครั้งที่โดนล้อ ท่าทีของเธอก็ไม่แสดงอาการอะไร อยากจะรู้ใจของเธอจริงๆ ว่าคิดยังไงกับฉันกันแน่ และแล้ววันหนึ่งเธอก็บอกว่า  เรารู้สึกดีๆกับเธอนะ เราชอบเธอ พอได้ยินคำๆนั้น ฉันรู้สึกดีใจจนตัวลอยเลยหล่ะ แต่ฉันก็ยังไม่ได้บอกความรู้สึกของฉันให้เธอฟังอยู่ดี..นับแต่วันนั้น เราก็สนิทกันมากขึ้น เธอเริ่มโทรหาฉันบ่อยขึ้น เราได้ทำกิจกรรมร่วมกันในวันหยุดบ่อยขึ้น เธอชวนฉันไปเที่ยวบ่อยขึ้น และเธอมักจะมารับฉันที่เรียนพิเศษบ่อยขึ้น เธอชอบชวนฉันไปกินนมที่ร้านๆหนึ่ง ซึ่งจัดร้านได้บรรยากาศดีมาก และเธอก็ชอบร้านนั้นมาก เวลานัดเจอกันทีไร ก็ต้องเป็นร้านนั้นทุกที เวลาผ่านร้านนั้น ฉันก็จะคิดถึงเธอทุกครั้ง เราสนิทกันมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน จนเดี๋ยวนี้เพื่อนๆต่างเข้าใจว่าเราคบกันแล้วหล่ะ แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่! ในความรู้สึกของฉันมันไม่ใช่การคบกันแบบที่เพื่อนๆเข้าใจ แต่เป็นการคบกันแบบเพื่อนมากกว่า  เธอคงจะรู้แล้วสินะว่า ฉันชอบเธอ เพื่อนๆก็ชอบล้อเรา บอกว่าเราเป็นแฟนกัน ทั้งๆที่เธอยังไม่ได้ขอฉันเป็นแฟนสักหน่อย แต่เราอยากเป็นเพื่อนสนิทกับเธอมากกว่าเพราะ มิตรภาพแบบเพื่อนยั่งยืนกว่ามิตรภาพแบบคนรัก ฉันได้ยินมาอย่างนั้น ก็คิดว่ามันเป็นจริงๆด้วย ถ้าสมมุติว่าเราสองคน คบกันแบบแฟนจริงๆ มันก็ต้องมีสักวันที่ต้องเลิกลา กันไป ซึ่งฉันไม่อยากให้มันเป็นอย่างนั้นเลย สู้เป็นเพื่อนกันดีกว่าจะได้ไม่มีคำว่าเลิกลากัน ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันกลัวที่สุดในการคบกัน เพราะเธอมีค่าความสำคัญต่อฉันมาก ฉันไม่อยากที่จะสูญเสียเธอไป เธอเคยรู้บ้างไหมนะ?.อีกประมาณ 2 ปี เราก็ต้องจากกันแล้ว ฉันอยากจะใช้ช่วงเวลาที่เหลืออยู่ให้มันกลายเป็นความทรงจำที่ดีๆ ที่มีค่าต่อการจดจำ และจะเก็บเธอไว้ในความทรงจำของฉันตลอดไป.จากนี้ไปฉันควรจะทำดีกับเธอให้มากๆ ใช้เวลาอีก 2 ปี ที่เหลืออยู่นี้ให้มีค่ามากที่สุด จะพยายามทำตัวดีๆ อย่างที่เธอเคยบอกให้ฉันทำ พยายามไม่โกรธ ไม่ขี้โวยวาย ไม่ขี้งอน ไม่น้อยใจ และพยายามไม่ทะเลาะกับเธอ อยากให้เธอรับรู้เอาไว้เลยว่า ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น ความสัมพันธ์ของเราจะดีขึ้นหรือแย่ลง เธอก็จะอยู่ในความทรงจำที่ดีของฉันตลอดไป
วันนี้เป็นไงเป็นกันจะรักเธอ