ได้ยินเพียงเสียงกระซิบของสายลม ที่แผ่วเบาบางผ่านโสตประสาทรับความรู้สึก ที่ลึกๆ สายลมพยายามบอก บอก "เธอต้องการสิ่งใด" สายลมยังพัดมาเอื่อยเอื่อย เฉื่อยเฉื่อย แต่สายลมก็ไม่เคยคิดจะรั้งรอใคร แม้เพียงเราหยุดผ่อนหายใจลงสักครู่ แต่สิ่งที่รับรู้ได้คือเรายังต้องการ ต้องการอยากจะหายใจต่อไป นอกเสียจากเราไม่มีลมหายใจ ที่จะค้นหาสิ่งต่างๆ ที่เราฉงนสงสัย มนุษย์มีความปรารถนา ที่ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่มีใครหรอก ที่ไม่อยากให้วันนี้ดีกว่าเมื่อวาน ไม่มีใครหรอกที่จะหยุดอยู่ที่เก่า และเศร้าไปกับสิ่งเดิมๆ ไม่มีใครหรอกยินดีกับควาทุกข์ทน และทนอยู่กับมันไปเรื่อยๆ ไม่มีใครหรอกที่หยุดแสวงหาความต้องการของตนเอง ทั้งที่ใจยังเรียกหาอยู่ ถึงแม้ลมหายใจของเราจะหยุดดำเนินไปตามวิถีของมัน แต่ความรัก ความใคร่ ความปรารถนา ยังเป็นสมบัติมรดกตกทอด ให้กับเราและคุณ อยู่เช่นเคย
4 กันยายน 2545 13:07 น. - comment id 66281
ก็จริงนะ เห็นด้วย
23 กันยายน 2545 21:49 น. - comment id 66492
ยังไม่มีเวลาอ่านอ่ะนะคะ ต้องกลับหอแร้วอ่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่านนะเจ้า ^_^
24 กันยายน 2545 15:03 น. - comment id 66494
อยู่มอ หอไหนครับ
24 กันยายน 2545 16:16 น. - comment id 66498
เห่อ ๆ บอกไปก็มะรู้จักอ่ะนะ หุ หุ หุ มะบอกได้มะ อ่อ ๆ ชอบตรงนี้อ่ะ***** ถึงแม้ลมหายใจของเราจะหยุดดำเนินไปตามวิถีของมัน แต่ความรัก ความใคร่ ความปรารถนา ยังเป็นสมบัติมรดกตกทอด ให้กับเราและคุณ อยู่เช่นเคย******* เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ