ขอบฟ้าของดวงจันทร์ แสงตะวันของดวงอาทิตย์ ตอนที่ 4

สิดามัน

4
ไม่คาดคิด
ผมตื่นเต้นตื่นตั้งแต่เช้ามารอเธอก่อนเวลาเกือบชั่วโมงได้มั้ง  แม้วันนี้การจราจรไม่ค่อยติดเช่นทุกวันแต่ผมกลับมีรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลา  ผมได้เผลอไปอ่านบันทึกของเธอเข้า  ชีวิตของเธอน่าสนใจไม่น้อย  ภายนอกเข้มเข็ง แต่ภายในยังแกร่งแต่ก็ยังเปราะบาง จนบางครั้งผมคิดว่าเธอไม่น่าไปทำหน้าที่นักร้อง  เธอเหมาะกับการที่จะใช้ชีวิตกับคนที่เธอรักอยู่ที่ไหนซักแห่งที่ให้ความสงบ มีบรรยากาศที่อบอุ่น ชีวิตเธอคงต้องการเพียงเท่านั้น  แต่ก็ไม่แน่เสมอไปเพราะความคิดกับการกระทำมันมักจะสวนทางอยู่เสมอ  และโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงด้วยแล้ว  กฎเกณฑ์นี้มันเป็นไปได้สูง ด้วยอารมณ์อันอ่อนไหว ปากไม่แต่ใจอยาก ทำให้ผมเคยเสียคนรักของผมไปด้วยเหตุการณ์เช่นนี้  และมันไม่มีวันที่ย้อนกลับมาได้อีก ด้วยสาเหตุเรื่องไม่เป็นเรื่องอาจเกิดขึ้นเพราะผม  แต่ถ้าหากปากเขาตรงกับใจ ผมคิดว่าป่านนี้ผมคงไม่โดนความเหงาเกาะกินหัวใจ  ที่มีแต่ร่างกายอยู่ไปวัน ๆ อย่างนี้หรอก  แต่สองสามวันตั้งแต่ผมได้เก็บสมุดบันทึกเธอไป ผมรู้สึกมีความสุขอย่างประหลาดรูปถ่ายที่เธอแนบไว้เรียกรอยยิ้มผม  รอยยิ้มที่ไม่ได้มีมานานตั้งแต่วันที่ผมได้โดนบอกลา  กระดาษที่เธอแนบไว้ มีมุขตลก  ๆ และปรัชญาที่เธอใช้ให้กำลังตัวเองเมื่อยามที่เธอท้อ  เธอมั่นสร้างพลังในตัวเสมอ และเธอยังเผื่อแผ่มายังคนอื่นด้วย  ขนาดผมไม่เจอเธอ ผมยังคงได้รับรู้ถึงพลังที่หลายๆ  คนไม่มีพลังที่เธอถ่ายทอด ไม่ว่าจะเป็นน้ำเสียงหรือท่าทางการพูด รอยยิ้มบนรูปถ่าย นับได้ว่าเธอให้ความอบอุ่นกับทุก ๆ คนก็ว่าได้  แต่เธอมานั้นแล้ว
วันนี้ที่ร้านกาแฟ  ฉันไม่คิดเลยว่า คนที่เขียนบันทึกกับเขาจะดูไม่ค่อยสัมพันธ์กันเท่าไรนัก ภายนอกของเขาดูเข้มแข็ง  แต่จากที่ฉันอ่านเขาดูเป็นคนอ่อนไหวเข้าใจคนอื่น  แต่หลังจากที่ได้คุยกัน ฉันไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนอารมณ์ดีมองโลกในแง่ดี เรียกรอยยิ้มจากฉันไปได้ไม่น้อย ในทีแรกฉันคิดว่าจะขอบคุณเขา ที่เขานำสมุดบันทึกมาคืนให้ แต่ด้วยการพูดจาของเขาทำให้ฉันไม่สามารถปลีกตัวไปได้เลยจริง   เขาดูมีความสุขในยามที่ได้ฟังฉันพูด ฉันคุย  เขาตั้งใจฟังฉันพูดอย่างใจจดใจจ่อ  แม้ทีแรกเขาจะออกจะเกร็งเกินไป แต่ก็นั้นละอาจเป็นเพราะฉันเป็นข่าวในหน้าหนังสือบ่อย  ๆ ใครจะรู้ว่าตัวจริงของฉันออกจะขี้แหย่    บรรยากาศภายในร้านทำให้กาแฟอร่อยขึ้นมากทีเดียว เสียงเพลงและบรรยากาศทำให้ฉันหลุดไปอยู่ในที่ ๆ ที่ฉันคิดว่ามันช่วยให้ฉันได้รับความอบอุ่นขึ้น เขาอาจทำให้ฉันมีความหมายมากขึ้น  แต่คงไม่หรอก เขาอาจจะมีแฟนอยู่แล้ว หน้าตาของเขาก็ไม่ได้ถึงขั้นหล่อ แต่เป็นคนที่มีเสน่ห์ไม่น้อยเลย   แววตาของเขามีประกายแต่ว่าหม่นหมอง รอยยิ้มที่มุมปากของเขา  แม้จะเป็นยิ้มแค่มุมปากแต่ก็ดึงดูดสายตาไม่น้อย  แล้วทำไมฉันต้องมาบ่นถึงเขาในสมุดบันทึกของฉันด้วย   ฉันไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเลย  แต่อย่างว่ามันอาจจะเป็นการพบกันแค่ครั้งนี้ ครั้งเดียว และดูท่าทีเขาก็ไม่ได้อยากจะพบฉันอีก  และวันนี้อาจเป็นความทรงจำดี ๆ ที่ประทับใจฉันวันหนึ่ง     ฉันคงนอนหลับฝันดี   
ไม่น่าเชื่อว่าตัวจริงของเธอจะน่ารักมากมายขนาดนี้  เธอเป็นคนที่ไม่ถือตัว และสมกับเป็นคนที่สร้างความสุขให้คนอื่นจริงๆ  เพราะแค่เพียงเธอยิ้มก็สามารถทำให้คนมองเธอประทับใจมีพลังอย่างประหลาด  ยิ่งท่าทางที่เธอพูดยิ่งดูสมกับตัวเธอจนหาข้อบกพร่องไม่ได้  เธอช่างคุย ทำให้ผมเคลิ้บเคลิ้มไปกับน้ำเสียงเธอ แววตาที่สดใส และน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะแจ่มใสกว่าตอนที่โทรไปคุยกับเธอ
เธอชื่นชมบรรยากาศของร้าน  และคุยกับผมถูกคอ  ซึ่งทีแรกผมก็เกร็งอยู่ไม่น้อย แต่ปรากฏว่าเธอทำให้ผมอยู่ด้วยและมีความสุข  และผมเองก็ค้นหามานาน แต่มันอาจเป็นไปไม่ได้ เพราะเธอมีคนมากมายที่หมายปองเธอ  ผมเป็นแค่เพียงคนคนหนึ่ง   แต่ว่าผมก็มีความสุขที่ครั้งหนึ่งเคยได้สัมผัสและรับรู้ ความเป็นตัวของตัวเองของเธอ อย่างใกล้ชิด ที่หลาย ๆ คนอาจอิจฉาผม   คิดแล้วอยากให้เวลาตรงนั้นหยุดหมุน ผมจะได้ดูหน้าเธอนาน ฟังน้ำเสียงเธอ  ผมว่าผมออกจะเพ้อเกินไปแล้ว
ไม่คิดเลยว่าเธอจะทำให้ผมเป็นได้ถึงขนาดนี้  แต่คงได้แค่วันนี้เท่านั้น  พรุ่งนี้พอผมตื่นมา วันนี้ก็กลายเป็นอดีตเสียแล้ว  ขอให้จดจำไว้ในมุมๆหนึ่งดีกว่า