เรื่อง...เรื่องหนึ่ง

คนที่มีแต่ความเพ้อ

ฉัน..เป็นผู้หญิง.คนหนึ่งที่ยังยืนอยู่บนโลกใบนี้โดยไร้จุดหมายในอนาคต ทั้งๆที่เห็นคนอื่นอีกหลายชีวิตบนโลกนี้ตั้งจุดหมาย ไว้ว่ามีความต้องการอย่างไร ฉัน..อยากทำแบบนั้นบ้าง ...แต่ ทำไมจิตใจฉันตอนนี้ คิดอะไรไม่ออกเลย..ฉันเคยเปรยกับผู้คนบนโลกนี้หลายๆๆคนว่า ยังไม่รู้เลยว่า อยากเป็นอะไร ทำงานอะไร เรียน ที่ไหนต่อ ... ฉันตอบพวกเขาไปอย่างนั้นจริงๆ แล้วพวกเขาก็จะถามกลับว่า ทุกทีว่า อะไร ป่านนี้แล้วยังไม่รู้ตัวเองอีกหรอ  เหมือน...อยู่คนเดียวบนโลกนี้ เวลามีใครต้องการถึงจะเรียกฉันมาเพื่อ...สิ่งที่พวกเขาต้องการเท่านั้นเอง ...ฉันไม่ใช่สิ่งของนะ  ต้องการเมื่อไรจึงเรียกใช้ ... เรียกหา ... ฉันจะทำอย่างไรต่อไป  ฉันอยากตั้งอนาคตของฉันเหมือนกัน  แต่ตั้งไว้เท่าไหร่มันยิ่งพังทลายลงไปทุกที ๆ  ฉันต้องการให้ใครเข้าใจฉันบ้าง อาจมีหลายๆคนมองว่าฉันเรียกร้องความสนใจ แต่...สิ่งเหล่านี้ ..หลายๆคนอาจคิดว่ามันเป็นเพียงสิ่งเล็กๆน้อยๆแต่สิ่งเหล่านี้มันก้อทำให้ฉัน สามารถมีชีวิตอยู่ได้จนถึงวันนี้...
ความรักสามารถทำให้ฉันมีชีวิตและมีความหวังเหมือนกับหลายๆๆคน  ฉันไม่ได้เจอะเจอกับความรักนี้ เหมือนกับ หลายๆๆคนในโลกนี้ แต่ฉันเจอคนที่ฉันรักเขา และฉันก็หวังว่าเขานั้นก็รักฉันเช่นกัน ... การ Chat   ทำให้ฉันได้พบรักในครั้งนี้ ซึ่งไม่น่าเชื่อเลยว่ามันจะอยู่มาจนถึงทุกวันนี้ได้ 
เดือน มิถุนายน 2540 
	เพื่อนฉันได้เสนอหนทางคลายเครียดให้ฉันโดยการเล่นอินเตอร์เน็ต ตามห้องต่างๆที่เรียกว่า Pirch   ฉันต้องเล่นเจ้าโปรแกรมนี้ทุกวัน เพราะมันติด เหมือนเป็นกิจวัตรประจำวันอย่างหนึ่งของฉันที่ขาดไม่ได้ในตอนนั้น...
วันหนึ่งฉันก็ได้คุยกับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งก็ได้มีการแลกเปลี่ยนเบอร์โทร ซึ่งกันและกัน หลังจากนั้นก็ได้คุยกัน หลายเดือน เขา คนนั้นได้หายไป  และเข้ามาในชีวิตของฉันอีกในตอน ประมาณ ต้นเดือนตุลาคม ปี2541 ซึ่งเดือนนี้ก็มีวันเกิดของฉันในอีกไม่ช้า เขาได้โทรมาอวยพรฉัน ทำให้ฉันเริ่มมีความรู้สึกที่ดีๆต่อเขา  ต่อจากนั้นเราก็ได้เริ่มปรุงแต่งความรักให้มีสีสัน มีหวาน มีโกรธ และ หึงหวง ซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้ปรุงแต่งลงไปนั้นมาจากความรู้สึกของคนทั้งสองคนจริงๆ   หลังจากนั้นก็ได้เริ่มต้นการเป็นแฟนโดยแท้จริง ระหว่างนี้มีเหตุการณ์มากมายที่ไม่อาจจะทำให้เชื่อว่ามันสามารถเกิดขึ้นได้ ด้วยการทุ่มเทความรัก 
แบงค์ ได้ทำร้ายร่างกายตัวเองเนื่องจาก โบว์  ได้ขอบอกเลิก  แบงค์ได้ร้องขอความรักจากโบว์ เพื่อให้รักครั้งนี้ได้อยู่นานตลอดไป โดยการกรีดข้อมือของตัวแบงค์ เอง การกระทำนี้เองทำให้โบว์รู้ว่าแบงค์รักโบว์ขนาดไหน และทำให้โบว์ไม่ยึดถือ ความรักภายนอก โดยดูที่หน้าตา การแต่งตัว เป็นต้น  ต่อมาทั้งคู่ได้นัดเจอกัน และในการเจอกันครั้งแรกนี้ก็มีการสูญเสีย อาจะเป็นเพราะความรักก็เป็นไปได้ เพราะความรักสามารถทำได้ทุกอย่าง..  และโบว์ก็ได้ไปหาแบงค์อีกครั้ง  และก็เป็นอย่างเดิม แต่ครั้งนี้แบงค์ได้ขอเป็นครั้งสุดท้าย เนื่องจากต้องแยกไปเรียน เช่นเดียวกับโบว์ ก็ต้องแยกไปเรียน เหมือนกัน และขณะนี้ แบงค์และโบว์ยังเป็น แฟน ( หรืออาจจะลึกซึ้งมากว่าคำว่าแฟนก็เป็นได้ ) กัน และยังติดต่อกันอยู่เสมอมา  
ต่อมาอีก ประมาณ 2 ปี ทั้งแบงค์และโบว์ ก็ได้เข้า พิธีสมรสกัน ในเดือนมิถุนายน หลังจากนั้นทั้งคู่ได้มีบุตร ด้วยกัน 2 คน เป็นหญิง และ ชาย คนโตนั้นเป็นผู้ชาย ส่วนคนเล็กนั้นเป็น ผู้หญิง ปี 2547 นี้ คนโตจะอายุ3ขวบ และคนเล็กซึ่งเป็นผู้หญิงจะอายุครบ 2 ขวบ พ่อแม่ของเค้าทั้งสองมีความรักต่อพวกเขามาก 
และ พ่อ แม่ของเขา รักยังกันเสมอและไม่คิดที่จะทอดทิ้งกันไปไหน ขณะนี้ พ่อของเค้าได้ทำงานเป็นตำรวจ ยศ ร้อยตำรวจเอก  ส่วนแม่ของเค้าน่ะเหรอ เป็นเจ้าของร้าน  อินเตอร์เน็ต ..... ยังไงก็ตามคงไม่มีสิ่งใดมาพรากเราออกจากกันได้นอกจาก......... ความตายเพียงอย่างเดียว 
คุณคิดว่าเป็นไง ...ไม่มีไรทำนักพิมพ์เล่นๆมีอะไรก็ติชมกันได้นะคะ
                                                                     ...ขอบคุณค่ะ...