จุดสุดท้าย..ของปลายทาง

พู่กันของหูกวาง

 วันที่รู้สึว่าตัวเองไม่ไหว มันเป็นวันที่เราเองรู้สึกว่าขาดอะไรบางอย่างของชีวิต
    วันที่ตัวเองหกล้ม และตอ้งการกำลังใจในการลุกขึ้นเพื่อต่อสู้กับปัญหา
 อยากจะไปไกลไกล ไปให้สุดทาง อยากรู้ว่าที่จุดสิ้นสุดนั้นมีอะไรอยู่
 และวันที่เราเองพบกับก้าวสุดท้ายของเส้นทาง ปลายทางที่เห็นคงมีอะไรดีดีให้เราพบเจอ
     สิ่งหลายอย่างมักเป็นจุดเริ่มต้นของประสบการณ์ทั้งหลาย
 ความทุกข์ ความสุข ย่อมมีอยู่ในรายทาง ของทุก ๆ คน
   วันนึงอาจร้องไห้ แต่อีกวันนึงอาจสุขใจ
  ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีฤดูกาล และหตุผล เพียงแต่วันที่เราผิดพลั้ง เราจะยอมอดทนเพื่อวันของเราได้ไหม
  เชื่อว่ามันต้องมีสักวัน..วันที่เราเข้มแข็ง วันที่แรงกำลังมีพร้อมที่จะต่อสู่กับสิ่งต่าง ๆ 
ไม่อ่อนแอ ไม่หวาดกลัว..
    แม้หนทางข้างหน้า รู้ดีว่ามันอาจจะไม่สวยงามเหมือนอย่างคนอื่น เหมือนดังที่ใจเราไฝ่ฝันไว้
  แต่มันเป็นหนทางของเรา เราต้องทำมันให้ดีที่สุด ..
ถึงแม้วันนี้ ชีวิตมันได้ดำเนินมาถึงกลางทางแล้ว เราได้ผ่านจุดเริ่มต้น แต่เรายังไม่รู้ที่สิ้นสุด..
    ให้วันวานนี้เป็นกำลังใจในการก้าวเดินในวันนี้ วันพรุ่งนี้ และวันต่อ ๆ ไป 
   ..เราไม่อาจเหปลียนแปลงสิ่งที่ผ่านไปแล้วได้..
   แต่เราสามารถปรับปรุงแก้ไขสิ่งที่เป็นปัจจุบันได้..
ในเมื่อมันยังไม่จบสิ้น..ก็คงต้องดิ้นกันเรื่อยไป..
    หวังไว้แค่ว่า ..จะยังคงมีจะสุดท้ายของปลายทางให้เราได้จอเมื่อยามไปถึง..ก็เท่านั้นเอง..