เรื่องสั้นตอนเดียวจบ ... " แว่วเสียงกลิ่น "

Completely

เขาสบตาฉัน ... ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นกำลังมองลึกลงไปในใจฉัน
หัวใจของฉันไหววูบ 
เขาบรรจงสวมแหวนที่นิ้วนางของฉันช้าๆ
น้ำตาใสของฉันไหลหยด ... รู้สึกหายใจไม่ออก ... ความปีติแน่นอยู่ในอก
เขาลูบผมของฉันเบาๆ ... ยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน ก่อนที่จะค่อยๆเลื่อนกายเข้ามาโอบกอดฉัน
เขาโอบกอดฉัน ... ฉันหลับตาซบลงบนบ่าของเขา รู้สึกถึงความเย็นของแหวนที่นิ้ว
ฉันได้กลิ่นน้ำหอมของเขาจางๆ ... จาง ... เข้มข้นขึ้น ... แรงขึ้นเรื่อยๆ
ฉุน!
........................................................................................................................
ฉันค่อยๆลืมตา ห้องสีขาวลอยอยู่เต็มไปหมด " กลิ่น " นั้นยังคงอ้อยอิ่งอยู่รอบตัวฉัน ... 
เจือจางลง ... เจือจางลง ... อ่อนลง
ฉันหันไปมองข้างๆกาย ผ้าห่มถูกเลิ่กลงไปเกือบครึ่ง ที่หมอนยังมีความอบอุ่นเคล้าคลออยู่
ฉันได้ยินเสียงฝักบัวในห้องน้ำ
ฉันนอนยิ้ม ยกนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นมา ลูบไล้แหวนไปมา
ครู่หนึ่ง ... ฉันได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิด --- ปิดลงในทันที เสียงประตูห้องแต่งตัวเปิด
ฉันลุกออกจากเตียง ถอดชุดนอนออก ... เดินร่างเปลือยเปล่าเข้าไปในห้องน้ำ
ฉันเปิดฝักบัว สายน้ำเย็นฉ่ำพรมลงทั่วกายฉัน ... ฉันปิดฝักบัว ออกจากห้องน้ำตรงไปยังห้องแต่งตัว
ฉันเปิดประตูห้องแต่งตัวเข้าไป
เขากำลังผูกเนกไท ... หันมามองฉันอย่างแปลกใจ 
ฉันตรงไปจับมือเขา ดึงเนกไทของเขาออก สายตาของเราประสานกัน
เขายืนนิ่ง ไม่เอ่ยคำใด
ฉันค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต ถอดเข็มขัด ... ทำให้กางเกงของเขากองอยู่กับพื้น
เขาลูบไล้ต้นคอของฉันแผ่วเบา ... ฉันโน้มคอเขาลงมา แล้วขบติ่งหูเขา
เราค่อยๆย่อตัวลง ก่อนที่ฉันจะเอนกายแนบลงกับพื้น
แล้วเราก็ร่วมรักกัน
ความสุขถาโถมใส่ฉัน ก่อนที่ฉันจะกรีดร้องด้วยความหฤหรรย์
"  ติ๊งหน่อง " 
เขาชะงัก ก่อนที่จะค่อยๆเขยับร่างออกจากายฉัน เราจูบกันอย่างดูดดื่ม ...  ฉันคว้าเสื้อคลุมมาสวม ก่อนที่เดินออกจากห้อง ตรงไปเปิดประตู
........................................................................................................................
ผมยืนรอน้องอยู่หน้าประตู เมื่อคืนผมฝันไม่ค่อยดีนัก ... และตื่นขึ้นมาเพราะ " กลิ่นน้ำหอม " ... ผมรู้สึกคุ้นๆกับมันชอบกล
ผมรู้สึกเป็นห่วงน้องอย่างบอกไม่ถูก จึงรีบมาหาเธอแต่เช้า ... น้องผมยังสาวและสวยมาก ... เธออยู่คนเดียว ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอไหม
" แอ๊ด "  ประตูบ้านค่อยๆเปิดออก ผมยืนตะลึงอย่างตกใจ
เธออยู่ในเสื้อคลุมสีดำตัวบาง ... เออ ... โปร่งบาง ... บางจนผมเห็นทุกสัดส่วนและผิวขาวเนียนทั่วเรือนร่างของเธอ
ผมรีบเปิดประตู พาตัวเองเข้าไปในบ้าน แล้วรีบปิดประตูทันที
ผมถอดสูทของผมออก แล้วรีบคลุมให้เธอ สายตาของผมมีแต่คำถามและความกังวล
เธอยิ้มอย่างอ่อนหวานให้ผม ... หวานมาก ... เหมือนวันที่เธอแต่งงานเลย ... ผมยังจำได้
" เขาอยู่ข้างบนค่ะพี่ กำลังแต่งตัวไปทำงาน " 
ผมตกตะลึงตัวแข็ง ก่อนที่จะกระโจนขึ้นบันได ตรงดิ่งไปยังห้องนอน เปิดมันออก ... ไม่มี
ผมวิ่งไปยังห้องแต่งตัว เปิดประตูออก ... " กลิ่น " ปะทะเข้ามาเต็มหน้า
แต่ไม่มีวี่แววของ " เขา " เลย
สิ่งเดียวที่ผมเห็นคือ เสื้อผ้าของ " เขา " ที่ยังอยู่ทั้งไม้แขวนเสื้อ ... กองอยู่ที่พื้น
ผมขนลุกซู่
น้องเดินมาข้างหลังผม " ยังแต่งตัวไม่เสร็จอีกเหรอคะคุณ เดี๋ยวก็ไปทำงานสายหรอก "
ผมหันไปมองเธอ แต่สายตาของเธอไม่ได้จับจ้องอยู่ที่ผม ... แต่อยู่ที่ ... อยู่ที่ ... 
ผมมองตามสายตาของเธอ ... หน้ากระจกเงาบานใหญ่ ... ที่ไม่สะท้อนเงาของใครในนั้น ... นอกจากผมกับเธอ
ผมกอดน้อง ... " ฟังพี่นะ ... เขาตายไปแล้ว รัน ... เขาตายไปแล้ว "
เธอไม่ตอบอะไรผม ยังคงยิ้มแย้มอยู่เช่นเดิม
" รัน ขายบ้านนี้ซะ กลับไปอยู่บ้านเรานะ "
แต่เธอก็ยังคงยิ้ม ... ขณะที่ --- กลิ่นธูป --- รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
........................................................................................................................				
comments powered by Disqus
  • tiki

    12 มีนาคม 2547 22:09 น. - comment id 71698

    อืมม์
    แรงเอาการกลิ่นน้ำหอมไรนะคะ
  • Completely

    13 มีนาคม 2547 15:33 น. - comment id 71730

    คุณ tiki คะ ... ที่แรงนี่ เรื่อง หรือ กลิ่นน้ำหอมคะ
    
    ถ้าหมายถึง กลิ่นน้ำหอม ... กลิ่นน้ำหอม
    ของ    \" เขา \" ในเรื่อง คือ กลิ่น blue jean ค่ะ เป็นกลิ่นที่เราเองชอบมากๆเลย ... โดยส่วนตัว จะแพ้คนที่ใส่น้ำหอมกลิ่นนี้ด้วยแหละ อิอิ ^__^
    
    ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
  • กัลปพฤกษ์

    14 มีนาคม 2547 17:54 น. - comment id 71758

    ต้องอ่านถึง ๒ รอบ ดำเนินเรื่องน่าติดตามดี
    ตอนจบผูกปมให้ผู้อ่านคิดว่ากลิ่นจากใครแน่
    
  • ทะเลหวั่น ( ไม่ได้ลอกอิน )

    15 มีนาคม 2547 13:12 น. - comment id 71784

    ..สุดยอดเลย...
  • คนที่มีแต่ความเพ้อ

    18 มีนาคม 2547 17:36 น. - comment id 71886

    ชอบค่ะ ชอบมากเลยนะ แต่งทำให้คนอ่านยากติดตามและอ่านจนจบ
  • มุมประมวล สวนกฎหมาย

    2 พฤษภาคม 2547 23:30 น. - comment id 73843

    สุดๆ น้องเราพัฒนาไปไกลมากมาก
    อ่านทีแรกก็ชวนสยิว
    อ่านไปอ่านไปขนลุกซู่เลย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน