ครั้งหนึ่ง....ฉันเคยเป็นเหมือนลาโง่ด้วยการยอมให้ความรักแบบลุ่มหลงมาบงการชีวิต และมีอืธิพลอยู่เหนือสิ่งใดๆ ครั้งนั้...ฉันเคยแกล้งยิ้ม ทั้งๆที่มีหยดน้ำตาท่วมเป็นทะเลอญู่ข้างใน เคยยอมทนยอมทำทุกอย่าง เพียงหวังให้ความรักของฉันยั่งยืน และเป็นไปได้ตลอดรอดฝั่ง ทั้งที่มันก็ใกล้จะล่มลงแล้วทุกที จนเมื่อถึงวันที่ฉันรู้ตัวว่าป่วยการ ยิ่งดันทุรังก็ยิ่งเจ็บปวด หัวใจฉันจึงตัดใจบอกลาเขาแล้วก้าวเดินจากมา.... โศกนาฏกรรมของหัวใจครั้งนั้นได้สอนให้ฉันรู้ว่า ในความผูกพัน แค่รักอย่างเดียวไม่พอ
ท้องฟ้าสีคราม 7 มี.ค. 2547 18:34 น. - ID 1908 
734
3
0
7 มีนาคม 2547 18:59 น. - comment id 71530
เขียนได้ดีค่ะ แต่เว้นวรรค หน้าหน่อย ทุกความหมายถ้อยคำ ก็ดีนะคะ อิอิ
7 มีนาคม 2547 20:59 น. - comment id 71534
สิ่งที่เกิดขึ้นขอให้เป็นอดีตที่เป็นบทเรียนที่ดีนะคะ
8 มีนาคม 2547 02:20 น. - comment id 71546
สำหรับเรานะ ... ความรักอย่างเดียวไม่พอเหมือนกัน ต้องมีความเข้าใจ และยอมรับกันและกันด้วย ... เดินออกมาก็ดีแล้วล่ะ ถ้าตรงนั้น ... มีแต่ทำให้เศร้า ... โลกใบใหญ่ออกเนอะ
8 มีนาคม 2547 22:51 น. - comment id 71561
**ขอบคุณความรักที่ทำให้มองโลกได้หลายแง่**
11 มีนาคม 2547 22:53 น. - comment id 71637
เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ