......ฉันคงเป็นแค่สิ่งสมมติ จึงไม่อาจหยุดยั้ง...หรือรั้งเธอไว้ได้.. หรือ.เราพบกันในวันที่สายเกินไป เกินที่เธอจะเข้าใจ...ในความผูกพัน.. .....เธอ....เพลิน..กับความยิ่งใหญ่ จึงทิ้งหัวใจ...ของใครคนนั้น.. คนที่ห่วงหา...มีน้ำตาทุกวัน.. ไม่แม้ชายตามองกัน....ผันผ่านจากลา... ......ฉันคงเป็นแค่สิ่งสมมติ.. จึงขอหยุด..พักหัวใจที่อ่อนล้า... น้ำตา.....น้ำตา.......น้ำตา.... เวลา...เวลา....คงช่วยรักษา..หัวใจ.. ..มีฉัน...บ้างหรือเปล่า..?.. ..~-~..
ซอมพลอ 7 มี.ค. 2547 01:00 น. - ID 1898 
1396
1
0
7 มีนาคม 2547 01:30 น. - comment id 71516
หน้าส่วนตัว
ใจห่วงหาเพ้อเขาเหมือนคว้าดาวประดับ
เพื่อรองรับของหัวใจสุดยากเข็ญ
จึงต้องกินน้ำตาต่างข้าวเช้าเย็น
จงละเว้นดังเช่นสายลมพัดผ่านไป.
แก้วประเสริฐ.
7 มีนาคม 2547 13:06 น. - comment id 71518
เงิน อำนาจ ความยิ่งใหญ่สำคัญนะ ทุกคนปรารถนากันทั้งนั้น ความรักกินไม่ได้นะ หาความรักความจริงใจสมัยนี้งมเข็มในมหาสมุทรยังง่ายกว่า เมื่อมีรักเตรียมใจผิดหวังบ้าง ไม่มีใครดีไปหมดหรอก เข้มแข็งนะ
7 มีนาคม 2547 13:37 น. - comment id 71519
..ใครคะ?... .บอกทางเมล์ก็ได้ค่ะ...นะคะ.... ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ .~-~.
11 มีนาคม 2547 22:37 น. - comment id 71632
เมื่อทุกสิ่งสมมติ ไยไม่สมมติให้เขากลับมารักเธอ
12 มีนาคม 2547 01:13 น. - comment id 71649
อยู่ที่แม่จิตรไง มาเอาสิใจอ่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ