ความจริงก็คือ ในขณะที่เรากำลังคิดถึงใครคนนึงตลอดเวลา เค้าคนนั้นอาจกำลังคิดถึงใครคนอื่นอยู่ก็เป็นได้ และบางครั้งก็อาจมีใครบางคนที่คิดถึงเราอย ู่ โดยที่เราไม่สนใจเลยเช่นกัน บางครั้งการได้ฝันไปคนเดียว มันก็ดีกว่าการได้รู้ความจริงที่ว่า... "สิ่งที่เราคิดทั้งหมดมันคือความฝันของเราเพียงคนเดียว" ฉะนั้นไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่เลือกที่จะจมอยู่กับความฝันมากกว่าการได้รู้ความจริง การไม่ได้เป็นที่หนึ่งในใจเค้าไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า เราอาจได้เป็นที่ 2 ซึ่งมันก็ยังดีกว่าได้เป็นที่ 3 หรือ 4... และหากเราเป็นที่ 10 ในใจเค้า..... ก็ขอให้คิดไว้ว่าก็ยังดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเค้าเลย..... มันอาจต้องมีน้ำตาบ้าง ในการยอมรับความจริงว่าเราไม่ใช่ที่ 1... แต่โปรดจำไว้เถอะว่า หากหัวใจของคุณยังไม่ร้องไห้ออกมาดังๆพร้อมกับพูดกับตัวเองว่า... "ฉันเหนื่อยเหลือเกิน โปรดห้ามใจเถอะก่อนที่ฉันจะอ่อนล้าไปมากกว่านี้...." ก็จงชอบต่อไปเถอะ การรักใครสักคนไม่ต้องการความพยายาม... การตัดใจต่างหากที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย ลองชั่งน้ำหนักในใจคุณดูสิว่า "ความสุขยามที่ได้สบตาเค้า" กับ "ความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเค้า" อันไหนมันหนักหนากว่ากัน อย่าโทษตัวเองที่มาเจอเค้าสายเกินไป... อย่าโทษเค้าที่ไม่มีใจให้... อย่าโทษโชคชะตาที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน... แต่จงยิ้มให้กับตัวเอง ที่อย่างน้อย ถึงจะพบเค้าคนนั้นสายเกินไป แต่ก็ยังได้พบ... ยิ้มให้เค้า ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามา แต่ก็ยังได้รับหัวใจเราไป.... ยิ้มให้โชคชะตา ที่ถึงแม้จะไม่ได้ทำให้เรารักกัน แต่ก็ยังทำให้เราได้รู้จักกัน... คุณควรจะดีใจด้วยซ้ำ ที่ครั้งหนึ่ง... คุณได้เจอคนที่คุณอยากเก็บรอยยิ้มของเค้าไว้คนเดียว คนที่คุณใส่ใจกว่าตัวคุณเอง... คนที่ทำให้คุณหัวเราะและร้องไห้ได้มากมาย... คนที่ยิ้มของเค้าเปลี่ยนวันที่หมองหม่นของคุณให้กลายเป็นวันที่สดใส... เท่านี้ก็เพียงพอแล้วไม่ใช่หรือ? แค่การได้เห็นคนที่เรารักได้หัวเราะอยู่กับใครสักคน คนที่เค้ารักมากที่สุด..... นั้นแหละคือ... ความสุขของการได้รัก...อย่างจริงใจ
*** ขอแค่ได้สุขใจกับการรักใครซักคนก็เพียงพอ***
1 มีนาคม 2547 19:55 น. - comment id 71339
การมองโลกในแง่ดี เป็นความสุขใจในชีวิตครับ
2 มีนาคม 2547 15:29 น. - comment id 71367
เป็นความคิดที่ดีค่ะ รักคนที่เรารัก รักให้มากที่สุด ให้ใจไปให้เต็มที่ จะได้ผลกลับมาอย่างไร ช่าง รู้เพียงว่า เรามีความสุขตั้งแต่ตอนให้ไปแล้ว.....
2 มีนาคม 2547 16:58 น. - comment id 71374
แต่บางที มันอาจจะสายเกินไปสำหรับผม... วันนี้เป็นวันหยุดสุดท้ายของวัยมัธยม... มันจะไม่มีมัธยมศึกษาปีที่ 7 ต่อไป ผมเองตอนนี้ รู้สึกว่าตัวเองได้ขาดสิ่งสำคัญบางอย่างไป..มันไม่ใช่ความรัก หรือการเอาใจใส่กัน มันไม่ใช่ความคิดถึงที่เราต้องได้จากใครคนนึง..แต่มันเป็นความรุ้สึกที่เสียดายวันเวลาเหล่านั้น ที่ผมเคยใช้มันในการทำร้ายทั้งเขา และตัวเอง..ผมรุ้สึกว่ามันเจ็บปวดเหลือเกิน ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็ฯอย่างนี้ แต่ผู้ชาย มันทำแสดงอะไรไม่ได้มากกว่าการที่เราเย็นชา และไม่มีความรู้สึกอ่อนไหวอย่างนี้ ทั้งทั้งที่ผมเองก็รู้สึกหวั่นไหวมากเหลือเกิน เสียใจที่วันเวาเหล่านั้นมันกลับมาไม่ได้ เสียใจที่เขาคนนั้นผิดหวังกับสิ่ที่ผมได้ทำหับเค้า..เสียใจที่ผมต้องกลับมาโทษการกระทำของตัวเอง.. สุดท้ายมันก็ไม่มีประโยชน์ .. คนที่เจ็บ ไม่ใช่เค้าคนเดียว.. แต่เป็นเราด้วยที่แสนเจ็บ เจ็บมากกว่าเค้าหลายเท่า.. อาจเป็นมุมหนึ่งของความรู้สึกที่รักมาก มากจนเผยความรู้สึกที่แท้จริงไม่ได้... เฮ้อ....ได้ระบายแล้วค่อยยังชั่วหน่อย... อิอิ มาระบายน่ะครับ อ่านแล้วเจ็บนิด ๆ น่ะครับ *-*
2 มีนาคม 2547 17:34 น. - comment id 71380
การที่ทำให้คนที่เรารักเสียใจ.. ใช่ค่ะ เราก็เจ็บ อาจจะเจ็บมากกว่าเค้าคนนั้นซะด้วยซ้ำ แต่อย่างน้อย เราก็เคยทำให้เค้ายิ้ม ให้เค้ามีความสุขไม่ใช่หรือค่ะ วันนี้ วันสุข ก็เป้นเหมือนกับพู่กันของหูกวางค่ะ **จะเปงกำลังใจให้นะคะ ** **ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นค่ะ
3 มีนาคม 2547 13:38 น. - comment id 71398
การที่คนคนนึงจะรักคนคนนึงนั้นมันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้โดยที่ไม่ต้องการเหตุผลมาอธิบายว่าทำไมเราต้องรักต้องแคร์ความรู้สึกเขามากว่าตัวเองตอบยากนะ.......เหมือนปาฏิหาร์ที่ทำให้เราสองคนได้มาเจอกันได้รุ้จักกันทำให้เรามีความรู้สึกดีๆๆให้กัน แม้จะไม่เคยเห็นหน้ากันก็ตามแต่ทุกๆๆครั้งที่ได้พูดคุยเรามีความสุขมากเลยนะนายเป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่ชายเรารุ้สึกว่านายเป็นคอยเป็นห่วงเราและคอยปกป้องเราอยู่ใกล้ๆเสมอ ตลอดเวลา ไม่รู้เหมือนกันนะว่าทำไมเราถึงอยากอยู่ใกล้ๆๆคนๆๆนี้อยากให้เขาดูแลคอยเทคแคร์คอยเอาใจใส่เราคอยอยู่กับเราไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ บางทีมันก็อึดอัดเหมือนกันนะที่เราต้องฝืนความรู้สึกเอาไว้ไม่กล้าบอกนาย ว่าจริงๆแล้วเรารักนายนะเราก็อยากรู้เหมือนกันว่าจริงๆแล้วนายคิดเหมือนเราหรือเปล่า
13 มีนาคม 2547 17:49 น. - comment id 71737
อ่านแล้วนะ