๑).พริกมะขามกล่อ.งใหญ่จากใจเพื่อน..tiki

tiki

......ที่กระปุกนี้ลำบากมากนิดหน่อย 
              จากฝักน้อย..มะขามอ่อน...มาตำใหม่ 
              ผสมเครื่องปรุงน้ำพริกจนจุใจ 
              ผัดกระทะ..กะอย่าไหม้..ให้เพื่อนกิน 
                    ที่เราทำมานี้นะเพื่อนรัก 
              ด้วยว่าจักอยากให้เพื่อนและบ้านทั้งสิ้น 
             ได้ลิ้มรสน้ำพริกเรา..มะขามดิน 
             ให้เพื่อนได้กินน้ำพริกมะขามให้ข้ามเดือน 
               สัปดาห์ก่อนเพื่อนรักตำน้ำพริกมะขามหนึ่งกล่อง 
               ทัพเพอร์แวร์ใหญ่มาให้กินทั้งบ้าน 
                  อ่านต่อยาว..ได้ที่ ไดอารีทิกิ 
                        bangkokcity.com/tiki 
หน้าไดอารี... 
สัปดาห์ก่อนเพื่อนรัก นำน้ำพริกมะขามมาฝาก
ก่อนจะบ่นว่าทำไมโทรศัพท์เธอเป็นไร 
เราต่อหาเธอไม่ได้เลยต้องมาหาด้วยตัวเอง 
............ 
อือ 
มันเปลี่ยนเบอร์ย้ายเบอร์ ปิดเบอร์ไรไม่รู้ สามสี่เบอร์ มันงงไปหมดแล้ว
 เพื่อนก็โทรฯสายในแล้วกันนะคะ...เพราะเราก็งง กะเบอร์เราเหมือนกัน 
นะคะเพื่อน..... 
จะพูดถึงน้ำพริกมะขาม 
ข้ามมาพูดเรื่อง..*อาจารย์**ไม่ใช่หรอก หมายใจจะเขียนถึง*อาจารย์* 
กะเพื่อน ปอ เราคนนี้แหละ เพราะคิดจะเขียนเรื่องเพื่อนนำน้ำพริก
มะขามกล่องใหญ่มาฝากหลายหนแล้ว แต่ คิดที่ไร ก็ไปลงเรื่อง
เพื่อน ปอ นี่กะ *อาจารย์* ทุกที่ เตรียมอ่านต่อแล้วกัน 
ข้ามมาหา*อาจารย์*ทีไรก็เตรียมยาวไว้
ได้เลยมันแปลกๆนะ
              เฮ้อ น้ำพริกมะขามกระปุกนี้จะยังมีต่อ แต่วันนี้พอก่อนที่หัวใจ
จะสลายไปในความว่าง 
          เพราะถ้าทิกิไม่จุดธูปบอกไปน่ะ ตอนนี้เป็นไงกันไปแล้วไม่รู้เนอะ....				
comments powered by Disqus
  • ทิกิ_tiki เกือบลงทะเบียนค่ะ

    17 กุมภาพันธ์ 2547 02:38 น. - comment id 71076

    ปกติ ยาวๆอย่างนี้ ไปไว้ไดอารีบ้านบางกอกซ้ตี้นะ
    เพิ่งมาเขียนที่นี่วันแรกหน้านี้ อย่าว่ากันนะคะยังไม่ชิน
  • ทิกิ_tiki

    17 กุมภาพันธ์ 2547 13:41 น. - comment id 71077

    ต่อค่ะ 
    
    
    ขณะทุกคนชุลมุนนั้น...
    เราก็รู้สึกพลันขึ้นมาว่า...เราสุดหวง อาจารย์ ขึ้นมาเฉยเลย..
    กล้ำกลืนฝืนทน...แล้วถามตัวเองว่า
    
    
    ****..จะต้องทนมองภาพ ปอ เพื่อนเรามันซบตักอาจารย์ แล้วเรา
    ต้องหลั่งน้ำตาร้าวราน อยู่ข้างในเช่นนี้อีกได้อย่างไร
    
    ไฉนจะกลายเป็นปัญหาให้เรามากมายกระไรฉะนี้
    คิดแล้วก็พินิจพิจารณาคดีอีกที
    ว่า...ถึงไม่ใช่ปอนี้..
    ก็อีกนับร้อยหญิงที่มานิ่งแน่ซบตักท่านอยู่
    ที่รู้ๆ จากภพชาติเดิมท่านยิ่งใหญ่..ก็แค่ใครบุตรองค์อินทร์..ผินมาประกอบบุญในโลกมนุษย์มนา
    ครั้นแล้วก็พิจารณา...
    ว่าประเดิมนางฟ้า นับห้าร้อยองค์บนสวรรค์
    ก็ลอยหลั่นมาลงตรงมาหา
    มากำเนิดเกิดมาในห้วงมนุษย์
    ด้วยบุญแต่ละคนนั้นพิสุทธิ์
    จะหาชายใดในเมืองมนุษย์คู่ก็แสนยาก
    จึงบุญชักนำกระชาก...มาพบคนที่ผู้ได้จากกันมาไกล
    
    แต่กระนั้น เทพธิดา ห้าร้อยนางนั่นไซร้ ..ก็ตามพบท่านจนได้***
    
    
    แหละ คำตอบในใจที่ผุดขึ้นมา..ก็เลยหายชาหายเหน็บเจ็บใจ 
    
    
    ในระหว่างผู้คนชุลมุนชุลละเก คล้ายไปรุมดูจำอวดระหว่างอาจารย์กับ Case Study อย่าง ปอนั้น
    เราก็ลุกขึ้นไปหยิบธูป  9  ดอก 
    ด้วยใจอันแน่วแน่มั่นคง แม้นว่ากำลังรันทดเศร้าอยู่ภายใน
    อธิษฐานว่า**ชาติก่อนใด ข้าฯนี้เคยเป็นเทวีอันใดต่อท่านอาจารย์มาก็ตาม...
    ฤทธาความรักความหวงแหนนี้มันมากนักสุดจักจะห้ามใจ
    หากทิ้งไว้ต่อไปจะระบือลือลั่นไปถึงชั้นฟากฟ้า
    ขอบุญเทวะ ต่อหน้าพระพุทธรูปพระพุทธองค์ผู้ทรงเปิดตาธรรมให้ข้ามพ้นจักรวาลไกล...ห่างจากความชั่วร้ายอกุศลกรรมใดๆ
    ขอจงช่วยรับฟ้งข้าฯว่า
    จะขอปิดภพกรรมกับท่านอาจารย์ให้หมดไปณ.บัดนี้... 
    
     ว่าแล้วก็ปักธูปไปในกระถางธูปมหึมาตรงหน้าท่าน
    
    ถอยกลับมามองภาพที่ว่าน้ำตาเอ่อเมื่อครู่
    น้ำตามันค่อยๆจางลงไปทีละนิด
    ระเหยกลายเป็นไอไปจากใจอันร้อนผ่าวของเราข้างใน
    ระเหยไปในอากาศอันอ้างว้าง
    ด้วยแน่วแน่ในธรรม
    
    
    ขณะนั้นอาจารย์ก็ยังยก Case Study เรื่องการผันแปรของภพชาติให้พวกนักวิทยาศาสตร์และ
    เหล่าคอลัมนิสต์หนังสือพิมพ์นั้นวิจัยวิจารณ์วิเคราะห์ เจ้าปอ กันอย่างละเอียดละอออยู่
    
    **ทิกิ ..อาจารย์ไม่ได้ทำอะไรเพื่อนเธอเลยนะทิกิ
    อาจารย์ไปใช้คาถาอาคมอะไรกับเค้าหรือ ?**
    
    เหมือนรู้ใจ..อาจารย์ส่งเสียงถามมาแล้วนัยน์ตานั้นก็เมตตานัก..ว่ารู้ใจเสียนี่กระไรว่า แก้วตาคงรักพี่ล้นทรวงอยู่เช่นนั้นสิหนา..?..
          บรรดาคุณหมอจากโรงพยาบาลสองสามโรงพยาบาลก็เข้าไปวัด ชีพจร วัดความดัน วัดอาการตอบสนองร่างกาย วัด จดวิเคราะห์ละเอียดละออยิ่งกว่าคนไข้อื่นใด
          ฝ่าย ปอก็ยังคงร้องไห้ฮือๆๆ อยู่อย่างนั้น แบบไม่สนใจใครจะแตะต้องร่างกายจะ เคาะ จะบีด จะวัดอะไรไม่สนใจเลยสักนิด...
        ฝ่ายนักวิเคราะห์จิตก็เข้าไปสำรวจอาการอย่างพินิจพิจารณา...แบบจดกันจ้าละหวั่น
           หาคำตอบไม่ได้ ..ว่าไอ้อาการบ้าบอสติเฟื่องของ ปอ มันอะไร
    
             สรุปก็อย่างที่ว่า อาจารย์ก็บอกว่า..จะทำอะไรยังไม่ได้ เพราะครองสังขารนี้มาเท่าอายุปอทำอะไรไปสังขารจะรับไม่ได้
         แล้วอาจารย์เดินมาโอบเราไว้ต่อหน้าผู้คน
    ไม่พูดอะไร..แต่เหมือนจะบอกว่า
         **ทิกินะ..เธออยู่ในใจพี่เสมอมา**
    
    เฮ้อ น้ำพริกมะขามกระปุกนี้จะยังมีต่อ แต่วันนี้พอก่อนที่หัวใจจะสลายไปในความว่าง
    เพราะถ้าทิกิไม่จุดธูปบอกไปน่ะ ตอนนี้เป็นไงกันไปแล้วไม่รู้เนอะ....
    ..... 
    
    
    
  • กระบี่รับใช้

    18 กุมภาพันธ์ 2547 04:02 น. - comment id 71095

    อ่านจบแล้วน๊ะครับ  ยาวดีจังเลยครับ เขียนเก่งครับ โอกาสหน้าจะอ่านน้ำพริกมะขาม ตอนต่อไปนะครับ
  • tiki

    18 กุมภาพันธ์ 2547 04:41 น. - comment id 71096

    ขอบคุณท่านกระบี่ฯค่ะ
  • tiki

    18 กุมภาพันธ์ 2547 12:56 น. - comment id 71099

    ปอลอ เมื่อคืนทิกิ ถามคุณเว็บมาสเตอร์ที่นี่แล้วนะคะ ว่าจะลบคำตอบท้ายบทยังไงเค้าบอกทิกิว่าลบไม่ได้ค่ะ พวกเพื่อนก็ทนอ่านสีๆที่โค้ดมาแล้วลงไม่ออกทั้งกองนั่นนะคะ นึกว่าเป็นสีรูปเขียนก็แล้วกัน อิอิ
  • พระอาทิตย์เจ้าเอย

    6 มีนาคม 2547 21:20 น. - comment id 71511

    เข้ามาอ่านแล้ว เขียนดีนะครับ แล้วจะติดตามอ่านต่อไปนะครับ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆนะครับ ขอขอบคุณมากๆ
  • tiki

    11 มีนาคม 2547 13:59 น. - comment id 71607

    เข้ามาอ่านแล้ว เขียนดีนะครับ แล้วจะติดตามอ่านต่อไปนะครับ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆนะครับ ขอขอบคุณมากๆ  
     จาก : รหัสสมาชิก : 7084 - พระอาทิตย์เจ้าเอย  
     รหัส - วัน เวลา : 6145 - 06 มี.ค. 47 - 21:20 
    
    
    -ขอบคุณค่ะ คุณ พระอาทิตย์เจ้าเอย
  tiki

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน