ฉันกับเขาและความรัก

ป.ปิ่น

ฉันพยายามหาคำตอบกับคำถามนี้  บางทีฉันก็ต้องตอบว่าคือการให้ แต่บางทีมันก็กลับกลายเป็นการบ่ายเบี่ยง
การบ่ายเบี่ยงในที่นี้หมายถึงการบ่ายเบี่ยงที่จะทำให้คนที่เรารักมีความสุข คนที่เรารักได้สมหวังกับคนที่เขารัก
เรื่องของความรักระหว่างฉันกันเขาเกิดขึ้นเมื่อเปิดเทอมวันแรกของชั้นม.1 ไม่รู้สิว่าทำไม ตั้งแต่วันแรกในไดอารี่
ของฉันก็มีชื่อเขา  นานวันเข้าความรู้สึกที่ฉันสัมผัสมันทำให้ฉันยิ่งรู้ว่าตัวเองรักเขาเข้าแล้วและก็ไม่อยากเสียเขาไป
ฉันเคยคิดอยู่เสมอว่าจะบอกเขาดีไหม? แต่ในที่สุดฉันก็ต้องบอกกับเขา แต่คำตอบที่ได้รับ เขากลับบอกว่า มันเป็นไป
ไม่ได้หรอก เขากำลังรอคนๆนึง รอมากว่า 7 ปี และเขาก็จะรอตลอดไป คำตอบที่ฉันได้รับมันทำให้รู้สึกสะเทือนใจนิด
ๆแต่ทำไมไม่ค่อยรู้สึกเสียใจเลย บางทีอาจจะเป็นเพราะฉันไม่ได้หวังให้เขามารักมั้ง ตั้งแต่วันนั้นคำว่ารัก ฉันคิดว่ามัน
เป็นการบ่ายเบี่ยง บ่ายเบี่ยงที่จะทำให้คนที่เรารักมีความสุข ฉันพยายามหาโอกาสให้เขาและคนที่เขารอ เจอกันให้มากที่
สุด โดยที่เขาไม่รู้ว่าตลอดเวลาที่เขาทั้งสองเจอกัน มันเป็นการสร้างสถานการณ์ขึ้น และฉันก็เป็นผู้อยู่เบื้องหลังตลอด
ตอนนี้ฉันรู้สึกกลัว กลัวว่าถ้าเขารับรู้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมีฉันเป็นเบื้องหลัง กลัวว่าเขาจะโกรธ ฉันจะทำยังไงดีนะ?