ไม่นานก็ถึงรุ่งเช้าของวันพุธที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2547 เวลา 05.00 น. เราและเพื่อน ๆ ได้เข้าสู่สถานีสุดท้าย เป็นสถานีทดสอบกำลังใจก่อนกลับ มีทั้งไต่เชื่อก 3 เส้นข้ามแม่น้ำ 2 เส้น และ 1 เส้น และรวมถึงการโดดหอสูง 34 ฟุต เราเองก็หวั่น แต่ก็ผ่านมาได้... สายแล้วใกล้เที่ยง รถบัสต่งก็ทยอยมารับนักศึกษาวิชาทหาร ผลัดที่ 15 กองพันที่ 33 กันเรียงราย วันนี้ที่ทุกคนดูอ่อนล้า และเหนื่อยเพลีย ใครจะรู้บ้างล่ะว่า เราไม่อยากให้ถึงวันนี้...วันที่เราต้องจากเพื่อนใหม่ไป...มีแต่คนอยากกลับบ้านไปพักผ่อนกันทั้งนั้น เราเองก็ได้แต่มองหาเพื่อนของเรา ซึ่งเราทั้งหมดมารวมกันที่ลานหน้าถนนตรงหน้าเป็นอนุสาวรีย์พระนาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ซึ่งเป็นวันที่ทำพิธีเปิดค่ายในวันแรก เราเองก็ต้องจากไปจากที่นี่สักที... ...5 วันที่ผ่าน มีอะไรให้สุขเศร้าหลายอย่าง...รวมถึงเหงื่อที่เราได้ทิ้งไว้ที่นั่น ตอนนี้เราเบาตัวขึ้นเยอะ และพรอ้มจะกลับบ้านด้วยความคิดถึงทั้งเพื่อนใหม่ที่กำลังจะจากไป และ คุณพ่อ คุณแม่ที่เรากำลังจะกลับไปหา ลาซะที โชคดีนะเพื่อน เราเองบอกลาในใจพร้อมทั้งแบกกระเป๋าRocsack ขึ้นรถบัสแยกทางจากเพื่อน ๆ ซึ่งไปกันคนละคัน ไม่นานรถบัสที่ต่างมารอนักศึกษาวิชาทหารก็เต็มไปด้วยนักเรียน และพร้อมจะออกทุกเมื่อหากว่าพร้อมแล้ว...เรามองไปยังอนุสาวรีย์ของพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว...ข้าพระพุทธเจ้าใคร่ขอประทานพรทูลเกล้าทูลกระหม่อม ขออวยชัยให้แด่ข้าพเจ้าและเพื่อน ๆ นักศึกษาวิชาทหารให้มีชีวิตที่มีสุข และดำรงชีวิตอย่างปลอดภัยในสยามประเทศแห่งนี้... รถบัสได้เคลื่นออกจาศูนย์ฝึกเขาขนไก่ช้า ๆ ผ่านศาลพ่อปู่เขาชนไก่ที่เราทำความเคารพ และเราเองที่ที่เหนื่อยอ่อนได้หลับไปอย่างไม่รู้ตัว... รสบัสได้เคลื่อนออกจากเขาชนไก่ จังหวัดกาญจนบุรี สู่เมืองกรุงเทพมหานคร...ที่ที่เราต้องกลับมาใช้ชีวตดังเดิม... ...ที่ที่ไม่มีกฎเกณฑ์ที่แข็งแกร่งอย่างทหาร และพร้อมจะแหกได้ทุกเมื่อ... ...ที่ที่ไม่มีระเบียบให้อยู่ในร่องในรอยและพร้อมจะขัดขืนได้ทุกเมือเช่นกัน... รู้ไหม...ว่ายังมี ปี4 และ ปี5 ให้เราได้เข้าเรียนต่อ... มันอาจจะลำบากสำหรับคนใส่แว่นอย่างเราสักนิด...แต่เราพร้อมและยินดีที่จะรับใช้ชาติ... พร้อมกับเพื่อน ๆ นักศึกษาวิชาทหารด้วยกัน...หากเราได้พบกันใหม่ ไดอารีหน้านี้คงฉีกทิ้งไปได้...เราจะไมยอมให้เวลามันผ่านไปง่าย ๆ อย่างครั้งนี้แน่นอน... ***แล้วเราจะต้องพบกันใหม่เพื่ออยู่รับรุ่งเช้า...ที่เขาชนไก่อีกครั้งในปี 4 ด้วยกันนะ เพื่อน*** ...*ชาติของเราเป็นไทยอยู่ได้จนถึงตัวเราคนหนึ่งนี้ ก็เพราะบรรพบุรุษของเรา เอาเลือด เอาเนื้อ เอาชีวิต และความลำบากยากเข็ญ เข้าแลกไว้ เราจึงต้องรักษาชาติ เราจึงต้องบำรุงชาติ เราจึงต้องสละชีพเพื่อชาติ ความมีวินัย เป็นเกียรติของนักศึกษาวิชาทหาร ... *บทปลงใจของทหารไทย...เพื่อเอกราชของไทย* พู่กันของหูกวาง...
พู่กันของหูกวาง 31 ม.ค. 2547 07:00 น. - ID 1725 
2179
8
0
31 มกราคม 2547 07:41 น. - comment id 70895
เอ้ฮได้กลับบ้านซะทีนะ เหนื่อยมาตั้ง5วัน ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ แล้ววันนี้ไปเรียนด้วยนะ
31 มกราคม 2547 20:42 น. - comment id 70898
เป็นอะไรที่ดีมากเลยค่ะ เพราะความประทับใจเราจะไม่มีวันลาเลือนในใจเราเสมอ แล้วปี4 ปี5 ที่เราจะต้องไปเจอ เราก็พร้อมเสมอไม่ใช่หรือจ๊ะ คนเก่ง ฉะนั้นสู้ต่อไปเพื่ออนาคตนะค่ะ
1 กุมภาพันธ์ 2547 16:54 น. - comment id 70916
อิ อิ แล้วพบกัน กับกิจกรรมครั้งต่อไป...(เลียนแบบอ่ะ).. ..
2 กุมภาพันธ์ 2547 14:17 น. - comment id 70921
เราก็ต้องไปเหมือนกัน แต่เราอยู่ปี 4 แล้วนะ คงหนักกว่าปี 3 เอาใจช่วยด้วยนะ
2 กุมภาพันธ์ 2547 19:07 น. - comment id 70925
น่าหนุกดีนะคะ ปลาวาฬสีน้ำเงินก็อยากเรียนเหมือนกัน แต่เค้าบอกว่าถ้าปลาวาฬสีน้ำเงินเรียนต้องลำบากคนอื่นแน่ๆ เหอๆ เป็นภาระ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ
4 กุมภาพันธ์ 2547 02:03 น. - comment id 70945
ถึงคุณผู้หญิงไร้เงา คุณตะแหง่ว คุณคีตะ และคุณปลาวาฬสีน้ำเงิน... ขอบคุณมากคร๊ายบที่มาเยี่ยม คุณคีตะก็รักกษาสุขภาพนะครับ ไปแล้วมาเล่าให้ฟังบ้านะ คุณปลาวาฬครับ มีรด.หญิงฝึกเต็มเลยนะ...อยากลองดูก็อาจลองได้... ตอนนี้พู่กันขอหลับหน่อยนะ...ง่วงมากครับ...*-*
5 กุมภาพันธ์ 2547 17:04 น. - comment id 70970
อ่านแล้วรู้สึกว่าการเรียนรด.นี่ยากนะ...แต่ว่าก็น่าสนุกพู่กัน...ก็เข้มแข็งนะเนี่ย...พู่กัน....เราอยากรู้ว่าเรียนรด.เนี่ยต้องไปเข้าค่ายทุกปีป่ะ...แล้วพู่กันเรียนปีไรแล้วล่ะ
5 กุมภาพันธ์ 2547 21:17 น. - comment id 70975
เราว่ามันก็ไม่ยากหรอกนะ **วันนี้ไปทำบุญมาด้วยแหละ ไม่รู้จะบอกทำไมก็ไปด้วยกันนิ** อิอิ *______________*
6 กุมภาพันธ์ 2547 06:39 น. - comment id 70981
ถึงคุณในฝัน... ปมเรียนปี 3 น่ะครับ ปี 3 นี่คือปีสุดท้ายที่คนส่วนใหญ่เค้จะเรียนกัน และก็มาเข้าค่ายที่เขาชนไก่นี่...แต่ว่ามีอี 2 ปีให้นักศึกษาบาคนต้องการเข้ามาเรียนต่อ เพื่อมียศเป็น ว่าที่ร้อยตรีน่ะครับ ที่เรียนต่อก็คือ ปี 4 และ 5 นั่นเอง.. พู่กันก็ซ่าจะเรียนนะ อิอิ ....อยากเป็นว่าที่ร้อยตรีมั่งง่ะ... ถึงมันส์ฝรั่ง... เออ ก็ใช่น่ะเดะ...อิอิอ
8 กุมภาพันธ์ 2547 10:26 น. - comment id 71006
หน้าส่วนตัว
ประทับใจ ..ในไดฯ ของพี่พู่ฯจัง..
..เรนก็ เขียน..ในไดฯสีฟ้า..ทุกวัน..
..แต่เรน ยังไม่กล้า ..เอามาลงนะคะ..
..แบบ เรน..เขิน..
..จริงๆ นะคะ..
..แบบ มีหลายเรื่อง ที่เรนเขียน..
..ต้องอ่าน คนเดียว นะคะ..
..อยากให้ ..พี่พู่ ..เขียนเรื่องแบบนี้ อีกนะคะ..
..เรน จะอ่าน ทุกเรื่อง..ของพู่กันฯ..
เรน..สัญญา..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ