*รุ่งเช้า...ที่เขาชนไก่*(3)

พู่กันของหูกวาง

คืนนั้นนอนไม่ค่อยหลับสักเท่าไรเพราะอากาศหนาวมาก ต่างจากช่วงกลางคืนที่อากาศค่อนข้างร้อน เราลุกขึ้นมา เพราะนอนไม่ค่อยหลับ ลุกขึ้นมารื้ออะไรต่อมิอะไรในกระเป๋าเป้ของเรา สักพักก็นอนหลับต่อ ไม่นานพอถึงวันต่อมา เป็นวันจันทร์ที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2547 เวลาประมาณ 04.30 น. ก็ได้เวลาที่ครูฝึกเรียกรวมพลเพื่อเดินทางไปยังเขาชนไก่ ไปทั้ง ๆ ตอนมืด ๆ อย่างนั้น และเราก็ยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันเลยพร้อมทั้งอาวุธปืน ป.ส.บ. m203 ครูฝึกได้สั่งให้นักศึกษาวิชาทหารแบ่งสัมภาระที่ไม่จำเป็นเอาไว้ที่นี่บ้างเพื่อจะได้ไม่หนักมาก ส่วนเราเอาไปหมดเลยไม่ฝากอะไรทั้งสิ้น มันหนักเหมือนกัน แต่ทำไงได้ก็เราไม่รู้ว่าจะเอาอะไรออกไปบ้างนี่นา ระหว่างที่เราเดินทางนั้น ค่อนข้างมืด ทำให้ดูเหมือนระยะทางที่เดินนั้นมันช่างไกลเหลือเกิน เราเดินมาเหนื่อย ๆ ไม่นานก็ถึงซะทีที่พักของเราซึ่งอยู่สูงขึ้นไปอีกบนเขาชนไก่ ตอนนั้นใกล้รุ่งเช้าเต็มที เราได้วางกระเป๋าเป้ไว้ที่นั่นและเดินทางต่อไปเพื่อเข้าสถานีการลาดตระเวน และการเข้าซ้อมรบในเวลากลางคืน
	สถานีแรกที่เราไปนั้นคือฐานพรางตัว ซึ่งมีทั้งการพรางกลางวันและพรางกลางคืน เราได้เดินลาดตระเวนอยู่ทั้งวันการเข้าแถวเป็นหมู่ปืนเล็กเข้าโผเพื่อต่อสู้กับข้าศึก และมีทั้งการแสดงการหาอาหารเวลาอยู่กลางป่า มีทั้งูหลายชนิด ที่ครูฝึกนำมาให้ดู งูเหลือมก็มีนะ จนเวลาเย็น ถึงเวลากินข้าว มื้อนี้เป็นมื้อที่เราต้องทำเอง ซึ่งของที่ให้มาทำมี ไก่ ถั่วฝักยาว พริกแกง ขิง ข่า ตะไคร้ พริก น้ำปลา มะนาว และส่วนผสมอื่น ๆ (เราก็นึกสิว่า วันนี้เราคงได้กินผัดถั่วฝักยาว)แต่ก็ผิดถนัด เราและเพื่อนร่วมหมู่ได้ทำต้มยำอะไรก็ไม่รู้ ซึ่งเราต่างก็แบ่งหน้าที่กันไป เพื่อทำการปรุงอาหาร ข้าวที่เราหุงนั้นก็สุกได้ที่น่ากินมาก วันนั้นเราก็เลยได้กินข้าวกันต้มยำอะไรก็ไม่รู้ที่อร่อยทีสุด เพราะเรากำลังเหนื่อยกันมา
	หลังจากนั้นในช่วงเย็นครูฝึกได้รวมพลและพาไปที่ทุ่งลาดหญ้า ซึ่งเป็นสนามรบของพรรพบุรุษไทยทีได้ต่อสู่เพื่อรักษาเอกราชของชาติ ในคืนนั้นเราได้ฟังการเข้าลาดตระเวนในเวลากลางคืน ความรู้ความเข้าใจที่ถ่ายถอดจากครูฝึกเป็นเหมือนละครเล็ก ๆ แต่มันยิ่งใหญ่มาก เพราะว่ามีทั้งอาวุธระเบิดจริง และเสียงปืน เราเองก็ตกใจ สะดุ้งกับเสียงปืนและเสียงระเบิดเป็นพัก ๆ รวมถึงการดูดาวให้เป็น ครูฝึกได้สอนการดูดาวเหนือโดยดูจากดาวค้างคาว เป็นหลัก การส่งสัญญาณให้เฮลิคอปเตอร์ การกำหนดระยะทิศทางของข้าศึกที่กำลังเข้ามา คืนนั้นเราได้เดินทางลาดตระเวนจริง ๆ ในเวลากลางคืน (ไม่ต้องพูดถึงสิ่งที่ไม่มีตัวตนนะ เพราะว่าต้องมีเรื่องเล่าขานอยู่แล้ว บรื๋ออออ) เราเดินทางไปเพื่อข้ามสิ่งกีดขวาง ซึ่งใครไม่ระวังก็จะเกิดเสียงกระป๋องกระทบกัน ซึ่งนั่นคือโดนระเบิดนั่นเอง
	เราเดินทางลาดตระเวนไปเรื่อย ๆ จนวนมาที่พักอีกครั้งเราได้นั่งพักเพื่อรอคนที่กำลังตามมาให้ครบ และได้แยกย้ายกันไปเข้านอนซึ่งที่นอนทีเรานอนนั้น ไม่ค่อยต่างจากที่พักที่กองพันเท่าไร ที่มีก็คือมีดนกะปุ่มตะป่ำอยุ่ประปราย เราก็นอนได้ เพราะตอนนั้นเพลียมาก ๆ อยากเข้านอนให้เร็วที่สุด ไม่แปรงฟัน หรือล้างหน้าอะไรทั้งนั้น รอยเปื้อนขี้เถ้าที่ใช้พรางเมื่อกลางวันก็ยังอยู่ แต่ช่างมันเถอะเรานอนก่อนดีกว่า