มุมหนึ่ง.....วันฝนตก

เสี้ยว

ฝนเริ่มลงเม็ดพอดีที่ฉันไปถึงที่นั่น ลานกว้างๆ  ร้านอาหาร  และเวทีกลางแจ้ง จากมุมของฉันนั้น ฉันรู้สึกว่าตัวเองโชคดีเหลือเกิน ที่ฝนตกก่อนที่ฉันจะสั่งอาหาร ไม่งั้นฉันคงต้องกินกลางฝนแน่ๆ คงลำบากพิลึก เอ้า...ฝนตกก็ตก ไม่เป็นไร ฉันก็คงต้องเปลี่ยนแผนไปกินที่อื่น เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ฝนจะหยุด และเก้าอี้ก็คงเปียกหมด บรรดาลูกค้าที่นั่งกินกันอยู่ครึ่งๆกลางๆ ต่างก็พากันมองอาหารที่ยังไม่หมดนั้นด้วยความเสียดาย แต่ฝนก็แรงขึ้นทุกทีๆ จนต้องทิ้งข้าวปลาอาหารหลบเข้ามา ฉันบอกแล้วไง ว่าดีนะเนี่ยที่ฉันไม่ใช่หนึ่งในนั้น ฉันคงเสียดายน่าดู  คุณอาจสงสัยว่าฉันเล่าเรื่องปกติธรรมดาของชีวิตเหล่านี้ให้คุณฟังทำไม มันก็คงเป็นเหตุการณ์ธรรมดาที่สุดอย่างหนึ่งสำหรับฉันเหมือนกันแหละ ถ้าหูตาของฉันไม่(เสือก)ไปรู้เห็นเหตุการณ์เหล่านี้
	"ป้าๆๆๆๆ ไม่ต้องผัดแล้วล่ะ ฝนตกแล้ว ฉันไม่กินแล้วล่ะ"
	"อ้าว! แล้วกัน จะเสร็จแล้วคู้ณ เดี๋ยวฝน...........ว้า! ไปซะละ"
ว่าแล้วคุณลูกค้าคนสวยก็เผ่นแผล็วไปเร็วพอๆกับฝนที่จู่ๆก็ตกลงมา........เต็นท์ขายอาหารกลางแจ้งที่เรียงรายอยู่ประมาณเกือบ 20 ร้านนั้นเศร้าสร้อยไปตามๆกัน  ฝนยิ่งตก ลูกค้าก็ยิ่งลด แล้วไอ้ที่ผัดที่แกงเอาไว้ครึ่งๆกลางๆนี่ล่ะ ใครจะกิน  แต่ละร้านก็มองลูกค้าที่วิ่งหลบฝนกันอย่างสลดหดหู่ไปหมด 
ของสดๆที่เหลืออยู่นี่ก็เก็บไว้ไม่ได้ ขาดทุนขนานใหญ่ทีเดียว 
ฉันอ่อนไหวกับเรื่องราวเหล่านี้ ........ภาพในสมองฉันย้อนกลับไปหาเมื่อหลายสิบปีก่อน คุณตาฉันเป็นช่างตัดกางเกง วันไหนที่ฝนตก วันนั้นร้านตัดกางเกงของตาจะเงียบเหงาที่สุด แทบจะไม่มีเสียงการสัญจรผ่านไปมาเลย มีแค่เสียงหยดน้ำที่ตกลงกระทบแอ่งน้ำเจิ่งนองเท่านั้น มันยิ่งย้ำถึงความเฉอะแฉะของถนนหน้าบ้าน แน่นอน ไม่มีใครคิดอยากจะตัดกางเกง ทั้งบ้านก็นั่งตบยุงกันให้เป็นที่รำคาญกันไปหมด
ตอนนี้คุณตาฉันก็เสียไปเป็น 10 ปีแล้ว ฉันไม่ได้สัมผัสบรรยากาศอย่างนั้นอีก จนมาถึงวันนี้ วันที่ฝนตก ฝนซาแล้ว ฉันไปสั่งก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ ป้าเขารีบทำให้ฉันอย่างกระตือรือร้น ฉันเห็นใบหน้าป้ายิ้มแย้ม  ภาพนั้นซ้อนด้วยใบหน้าเหี่ยวๆของตาฉันเมื่อลูกค้าเดินเข้าร้าน
	เอ้า! ไปเช็ดเก้าอี้ให้คุณเขาหน่อยซิเอ็ง 
หูฉันคงแว่วอีกแล้วกระมัง
ลื้อนั่งก่องๆๆๆ เดี๋ยวอั๊วเอาน้ำชาให้ลื้อน้า
คืนนี้  ก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่รสเค็มปร่าอย่างไรก็ไม่รู้				
comments powered by Disqus
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    19 สิงหาคม 2545 05:14 น. - comment id 66179

    และแล้ว พี่เก๋ก้อเอางานน้องเสี้ยว... ไปลงที่เดิมนะคับ.... ฮี่ๆๆๆ
  • บิ๊ก

    19 สิงหาคม 2545 15:50 น. - comment id 66180

    อะไรกันหรอ  พี่เก๋  กันน้องเสี้ยว  รู้กันนี้น่า  อุสานึกว่าฮืมอ่านแล้วก็รู้สึกดีนะแต่พอนึกกลับกันวันที่ฝนไม่ตกสิ  แม่ค้างี้ไม่มองเลย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน